Βασικό χαρακτηριστικό ενός “pop” τραγουδιού είναι η ευκολία στην επικοινωνία του, αφού μπορούν να το ακούσουν («δοκιμάσουν»), να διαβάσουν κριτικές άλλων και τελικά να το αγοράσουν οι ακροατές – φαν από όλο τον κόσμο!

Ας δούμε τώρα τι σημαίνει ένα ΠΟΠ προϊόν, γιατί πιστεύω ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν γνωρίζουν τη βαρύνουσα σημασία τους και τη σπουδαιότητα που έχει στη διαμόρφωση μιας ανταγωνιστικής ελληνικής ταυτότητας στις εγχώριες και διεθνείς αγορές.

ΠΟΠ (Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης) είναι το προϊόν με το όνομα μιας περιοχής, ενός συγκεκριμένου τόπου ή, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μιας χώρας, το οποίο χρησιμοποιείται για την περιγραφή ενός γεωργικού προϊόντος ή ενός τροφίμου που παράγεται στη συγκεκριμένη περιοχή και του οποίου η ποιότητα ή τα χαρακτηριστικά οφείλονται ουσιαστικά ή αποκλειστικά στο ιδιαίτερο γεωγραφικό περιβάλλον, που περιλαμβάνει τους εγγενείς φυσικούς και ανθρώπινους παράγοντες, του οποίου η παραγωγή, η μεταποίηση και η επεξεργασία πραγματοποιούνται στην οριοθετημένη γεωγραφική περιοχή. «Γεωγραφική ένδειξη»: το όνομα μιας περιοχής, ενός συγκεκριμένου τόπου ή, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μιας χώρας, το οποίο χρησιμοποιείται στην περιγραφή ενός γεωργικού προϊόντος ή ενός τροφίμου που παράγεται στην εν λόγω περιοχή, του οποίου η συγκεκριμένη ποιότητα, η φήμη ή άλλα χαρακτηριστικά μπορούν να αποδοθούν στην εν λόγω γεωγραφική καταγωγή, ενώ η παραγωγή ή /και η μεταποίηση ή/ και η επεξεργασία του πραγματοποιούνται στην οριοθετημένη γεωγραφική περιοχή. Όπως για παράδειγμα τα διάσημα γαλλικά κρασιά Bordeaux, η Champagne και το Κονιάκ!  Οι Γάλλοι, όμως, σε αντίθεση με μάς, έκαναν τεράστιες καμπάνιες συλλογικά, ατομικά και διαχρονικά μέσω διαφόρων προσωπικοτήτων του σινεμά, της τέχνης, των κυβερνήσεων τους και των αρμόδιων υπουργείων, προκειμένου τα παραπάνω προϊόντα τους να γίνουν γνωστά διεθνώς.

Στη χώρα μας έχουμε πολλά προϊόντα όπως τυριά, επιτραπέζιες ελιές, ελαιόλαδα, φρούτα και λαχανικά, αρτοσκευάσματα, ψάρια, μαστίχα κλπ. Τα οποία αρχίζουν να γίνονται γνωστά στους Έλληνες -λιγότερο στους ξένους καταναλωτές- την τελευταία δεκαετία. Ένα παράδειγμα είναι ότι οι περισσότεροι δυτικοευρωπαίοι καταναλωτές πιστεύουν ότι η Ιταλία είναι η μητέρα – χώρα του ελαιολάδου. Γι αυτό δεν φταίει μόνο η πρεμούρα των παραγωγών ελαιολάδου στην Ελλάδα, που, προκειμένου να ξεφορτωθούν  την παραγωγή τους την πουλάνε bulk στους Ιταλούς, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις το νοθεύουν και το μεταπωλούν σαν ιταλικό σε αυτές τις αγορές, αλλά και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.

Φταίνε και οι κυβερνήσεις, που δεν φρόντισαν την αποτροπή των πωλήσεων αυτών με ασφαλιστικές δικλίδες στην τιμή του και τον σχεδιασμό προγραμμάτων που θα ενίσχυαν την προβολή του ελαιολάδου στις μεγαλύτερες και πιο «υποψιασμένες» – με την καλή μεσογειακή διατροφή – αγορές. Τώρα ξύπνησαν οι παραγωγοί και το κράτος και με συντονισμένες (αλλά φτωχές), προσπάθειες ενημερώνουν τους καταναλωτές και εμπόρους μέσω της διοργάνωσης σχετικών εκδηλώσεων στην Ευρώπη και στην Ασία, για τα απίστευτα σε ποιότητα και γεύση ελληνικά ΠΟΠ προϊόντα.  

Τι μας λείπει λοιπόν και γιατί τα κυριότερα προϊόντα ονομασίας προέλευσης που παράγουμε δεν έχουν φτάσει στο σημείο να είναι pop (δημοφιλή), ανταγωνιζόμενα επάξια τις γιγαντιαίες ξένες επιχειρήσεις; Κατά την προσωπική μου άποψη, δεν είναι μόνο θέμα τιμής των προϊόντων αλλά γενικότερου positioning, ενώ παρατηρείται μάλλον έλλειψη στρατηγικής επικοινωνίας και μεθοδικής δουλειάς, με στρατηγικό προσανατολισμό και στόχους. Σημαίνοντα ρόλο σε όλα αυτά έχει και η έλλειψη ανάληψης ρίσκου, που πολλοί επιχειρηματίες στη χώρα μας δείχνουν να το φοβούνται, αλλά το κυριότερο έλλειψη υποστήριξης από το κράτος και κατάρτισης ενός σχεδίου ενίσχυσής τους, καθώς και δημιουργία ενός ειδικότερου προγράμματος ανάπτυξης των ΠΟΠ προϊόντων.