Ο δήμαρχος της Μυτιλήνης μόλις αποχαιρέτησε τους υψηλούς καλεσμένους του Σούλτς και Τσίπρα, έπεσε στα νερά να σώσει μια νέα φουρνιά απελπισμένων που έφτασαν στην παραλία του νησιού του.

Αυτοί δεν κινδυνεύουν να συνηθίσουν στις καθημερινές τραγικές εικόνες των δελτίων ειδήσεων. Δε συνηθίζεις όταν περπατάς δίπλα σε μωρά που κρυώνουν. Είναι μέσα στην αυλή τους.

Είναι στην πρώτη γραμμή. Και πολεμάνε στην πρώτη γραμμή.

Στα μετόπισθεν τώρα είναι πολλοί εκείνοι που θέλουν να βοηθήσουν. Και κάποιες γυναίκες- αχ πάντα αυτές οι γυναίκες- σκέφτηκαν να ζεστάνουν με τα χέρια τους τα παιδιά. Όσα σωθούν. Και είναι αμέτρητα τα μωρά. Με τον τρόμο στα μάτια τους.

Συγκρότησαν λοιπόν μια ομάδα. Γυναίκες που πλέκουν σκουφάκια, γαντάκια και πλεκτά παπουτσάκια για τα προσφυγόπουλα. Πλέκουν μόνες τους ή κατά ομάδες. Με αστεία σχεδιάκια, ό,τι πρέπει για τα παιδάκια. Χρώματα και απαλό μαλλί. Όσες δεν ξέρουν να πλέκουν, μαθαίνουν. Και μέχρι να μάθουν συμμετέχουν αγοράζοντας μαλλί για τις χρυσοχέρες.

Την ομάδα τους την ονόμασαν "πλέκουμε αλληλεγγύη". Και έτσι πλέκουν. Με τη σκέψη στα κεφαλάκια και τα χεράκια αυτών για τα οποία προορίζονται τα καλλιτεχνήματα τους.

Μπορεί να σας φαίνεται παλιομοδίτικο.

Μπορεί να το κοροϊδέψετε και να κάνετε το συνειρμό με τη φανέλα του στρατιώτη. Κάντε ό,τι θέλετε. Αλλά εκεί που το συζητάτε και κάνετε κριτική, πάρτε λίγο μαλλί και δύο βελόνες και φανταστείτε δύο αυτάκια που θα ζεσταθούν.

Και πλέξτε, πλέξτε όσο μπορείτε πιο πολύ. Και να σας βλέπουν τα παιδιά σας, να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι όταν μεγαλώσουν.

Λασκαρίνα Γερασίμου