H ώρα περνάει, ξημερώνει ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται δραματικά. Πολλαπλά οργανωμένα χτυπήματα, πολλοί στόχοι, δεκάδες νεκρά σώματα, σαν να πρόκειται για μια δεύτερη 11η Σεπτεμβρίου. Για την 11η Σεπτεμβρίου της Γαλλίας, σκέφτεσαι. Ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος;

Η νύχτα προχωρά μα δεν σε πιάνει ύπνος. Οι εικόνες από τα διεθνή μέσα πέφτουν βροχή, άνθρωποι στο γήπεδο τρέχουν φοβισμένοι, οι δρόμοι κατακλύζονται από Γάλλους στα πρόσωπα των οποίων κυριαρχεί ο φόβος, η απελπισία. Στρατιωτικοί φρουρούν τους δρόμους, ενώ ο Φρανσουά Ολάντ ανακοινώνει το κλείσιμο των συνόρων. Τι μέλλει γενέσθαι αν όλοι υψώσουν φράχτη στα σύνορα; Αν το κάνει κι η Γερμανία δεχόμενη πιέσεις από την άκρα δεξιά;

Βλέπεις θρησκείες που μεταμορφώθηκαν και έγιναν κήρυγμα μίσους. Συνειδητοποιείς πως για κάποιους τα όρια μεταξύ της πίστης, της προσήλωσης και του φανατισμού είναι δυσδιάκριτα. Tο μαύρο σκοτάδι του φανατισμού έσβησε τα φώτα στην πόλη του φωτός. Όποιος χτυπά ακόμα και έναν άνθρωπο, χτυπά όλους μας. Η τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία αφορά εμένα, εσένα και το διπλανό.

O Πύργος του Άιφελ έσβησε τα φώτα του εις ένδειξη πένθους. Το φως του ξημερώματος θα είναι διαφορετικό. Μια για πάντα. Ο νους μας στη Γαλλία και στους ανθρώπους που χάθηκαν. Να μη σβήσει το φως, να μη δύσει. Απόψε όλοι προσευχόμαστε για το Παρίσι.

Κυριακή Αξιώτη