PEOPLE

Aπό παιδικό παιχνίδι… έργα τέχνης με χαρακτήρα

E-mail

Comment

E-mail

Comment

H Eυγενία Γεροντάρα ζωγραφίζει ιδιαίτερες φιγούρες πάνω σε πηλό. Προέρχεται από μια οικογένεια κεραμιστών, ενώ ο πηλός ήταν καθημερινή εικόνα στη ζωή της παρά το γεγονός ότι το 1997 πήρε πτυχίο ως καθηγήτρια μουσικής. Η τετράχρονη κορούλα της, Βάλια, ήταν η αφορμή για τη νέα της ενασχόληση, όπως η ίδια εξηγεί μιλώντας στο penna.gr. «Προσπαθούσαμε να περνάμε τις ώρες μας δημιουργικά, ζωγραφίζαμε, διαβάζαμε βιβλία, ενώ έτσι ξεκίνησα να δημιουργώ ήρωες παραμυθιών», περιγράφει η δημιουργός. «Έφτιαξα το σχήμα στο χαρτί και το έδωσα σε αγγειοπλάστες για να το φτιάξουν στον πηλό, αφού δεν διαθέτω φούρνους ψησίματος. Πρόκειται για ένα παιχνίδι ανάμεσα σε εμένα κι εκείνη. Ξεκινήσαμε με την Κοκκινοσκουφίτσα και τη γιαγιά και συνεχίσαμε το δικό μας παραμύθι».

Τον Ιούλιο έφτιαξε τη σελίδα της στο facebook ενώ με χαρά διαπίστωσε πως η απήχηση στον κόσμο ήταν έντονη. Τον Ιανουάριο πήρε μέρος σε μια έκθεση λαϊκής τέχνης που διοργανώνεται κάθε χρόνο στο αεροδρόμιο με επισκέπτες-καταστήματα από όλη την Ελλάδα, όπου της δόθηκε η ευκαιρία να κλείσει τις πρώτες τις συνεργασίες, οι περισσότερες από τις οποίες προέρχονταν από… γκαλερί! Αυτή την ώρα η Ευγενία συνεργάζεται με 25 καταστήματα σε ολόκληρη τη χώρα αλλά και με μια γκαλερί στην Ολλανδία.

ART 1

«Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί η δουλειά μου είναι ένα εγχείρημα που έγινε πράξη μόνο από καθαρή αγάπη. Δεν θεωρώ πως η ζωγραφική πάνω σε πηλό είναι πιο δύσκολη από αυτή σε καμβά. Η ζωγραφική δίνει ζωή σε ο,τιδήποτε υλικό και είναι “αγάπη”» , αναφέρει στη συνέχεια. Η Ευγενία Γεροντάρα το 2010 συμμετείχε στη δημιουργία ενός συλλεκτικού βιβλίου τέχνης του Μουσείου Μπενάκη, ενώ το 2006 πήρε μέρος στην έκθεση της Νέας Υόρκης με τίτλο «The World Fine Art». Το 2008 έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο «Μια φορά κι έναν καιρό» όπου μέσα από ένα παραμύθι περιέγραφε τις προσωπικές της εμπειρίες.

Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί η δουλειά μου είναι ένα εγχείρημα που έγινε πράξη μόνο από καθαρή αγάπη

Ζωγραφίζοντας τα πήλινα κουκλάκια προσπαθεί να αφαιρέσει την ύλη τους και να τους δώσει συναίσθημα για να γίνουν… ζωντανά. Το συναίσθημα για την ίδια είναι η ζωή, είναι ο λόγος της ύπαρξης. Μέσα από το βλέμμα τους θέλει να αποτυπώσει το βάθος της ψυχής τους, γι’ αυτό και η κάθε φιγούρα είναι μοναδική. «Πολλές φορές κάθομαι και τα παρατηρώ και νιώθω ότι μιλάμε. Τα αγαπώ πολύ ενώ το ίδιο νιώθει και η κόρη μου η οποία παίζει μαζί τους, τους δίνει ονόματα και ρόλους. Έχουν ενέργεια και όταν λείπουν από το χώρο αισθάνομαι το κενό τους. Για εμένα είναι ζωντανά!», λέει η Ευγενία.

art 2

Πολλοί θεωρούν πως οι φιγούρες της είναι μελαγχολικές και στενοχωρημένες, μας εκμυστηρεύτηκε η ίδια. «Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και ούτε η χαρά είναι το μοναδικό συναίσθημα που υπάρχει. Αντίθετα, οι άνθρωποι βιώνουμε και τη ζήλια, την απογοήτευση και άλλα αρνητικά συναισθήματα.»

Το όνειρο της Ευγενίας είναι να μπορούν οι άνθρωποι να δουν αυτά που εκείνη βλέπει στα μάτια των έργων της. Στόχος της είναι να φτιάξει ένα εργαστήριο με παιδιά προσχολικής και παιδικής ηλικίας τα οποία θα μάθουν να δίνουν ζωή στις ίδιες φιγούρες, ενώ σκέφτεται να ξεκινήσει η ίδια τη δημιουργία πηλού και να φτιάχνει πλέον χρηστικά κεραμικά όπως κούπες ή μπολ για φαγητό.

art 3