«Κάτι εξαιρετικά σπάνιο συμβαίνει στο χώρο του ποδοσφαίρου. Κάτι που αψηφά τη λογική. Κάτι πραγματικά μαγικό. Κάτι που με κάνει να αισθάνομαι όμορφα, γιατί αυτό το κάτι συμβαίνει στην ομάδα μου. Την ομάδα που υποστήριζα από τότε που ήμουν, σε μέγεθος, όσο ένα σακουλάκι πατατάκια.

Είδα τη Λέστερ να χάνει τον τελικό του FA Cup του 1969, με τον πατέρα μου και τον παππού μου, όταν ήμουν οκτώ ετών, και έκλαιγα σε όλο το δρόμο της επιστροφής. Τους έχω δει να κατακτούν ανόδους και να υποβιβάζονται. Έπαιξα στην ομάδα για οκτώ χρόνια. Τίποτα, όμως, δεν συγκρίνεται με αυτό. Τίποτα. Αυτά δεν συμβαίνουν σε ομάδες σαν τη δική μου.»

Πρόσληψη Ρανιέρι. Σε αυτό το σημείο νιώθω ότι θα έπρεπε να ξεκαθαρίσω, πως ήμουν -όπως και πολλοί άλλοι- αρκετά δύσπιστος ως προς αυτή την επιλογή. Στην προηγούμενη δουλειά του… κατάφερε να χάσει με την Εθνική Ελλάδος από τα Νησιά Φερόε.

Πόσο λάθος ήμουν… Πόσο υπέροχα, θεαματικά, ευλογημένα λάθος. Αυτό που βλέπουμε, τη Λέστερ να κερδίζει τον τίτλο, είναι -πιθανότατα- ο πιο απίστευτος θρίαμβος στην ιστορία των ομαδικών αθλημάτων. Ένα σύνολο ατόμων που δεν μπορούσαν να νικήσουν, μετατράπηκε σε μια απίστευτη δύναμη…

Δε νομίζω ότι ήθελα να συμβεί στον αθλητισμό κάτι περισσότερο, σε ολόκληρη τη ζωή μου. Είναι πραγματικά απολαυστικό, να βλέπω τον ενθουσιασμό των τριών παιδιών μου που υποστηρίζουν τη Λέστερ. Ακόμα και ο μεγαλύτερος, που είναι χρόνια οπαδός της Γιουνάιτεντ (είμαστε πάντα στην κόντρα), είναι ενθουσιασμένος από την πορεία των «Αλεπούδων».

Μη φοβάσαι, ομάδα μου. Κάν’ το δικό σου. Όπως λέει και στον Ριχάρδο τον Γ’ ο Σέξπιρ: Τι φοβάμαι; Τον εαυτό μου;».

Ακόμα κι αν ο Ρανιέρι δεν πάρει τον τίτλο έχει κάνει τους πάντες να τον λατρέψουν. Ακόμη και ο βιτριολικός αγγλικός Τύπος αναφέρεται στον Ιταλό τεχνικό με σεβασμό, συμπάθεια και θαυμασμό. Όχι τόσο για το τι πάει να κάνει με την ομάδα των Μίντλαντς, αλλά για το πώς πάει να το κάνει.

Η απλή συνταγή για το θαύμα

Μια συνέντευξη του Ρανιέρι που δημοσιεύτηκε στην Corriere della Sera, αμέσως μετά το θρίαμβο της Λέστερ στο «Έτιχαντ» επί της Μάντσεστερ Σίτι και αναπαράχθηκε στα αγγλικά ΜΜΕ, εξηγεί γιατί οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι ανάβουν ένα κεράκι στην ψυχή τους για να ολοκληρωθεί το θαύμα της Λέστερ και να κατακτήσει την Premier League.

Τους έχει «αγγίξει» ο ρομαντισμός του Ιταλού, ο οποίος δηλώνει πως επιθυμεί να αφήσει ως παρακαταθήκη σε όλους τους μικρούς του ποδοσφαίρου μια χειροπιαστή απόδειξη ότι ο Δαυίδ ζει και μπορεί ακόμα να νικήσει με τις φτωχές δυνάμεις του τους μεγάλους συλλόγους με τα αμέτρητα χρήματα και τα υπερσύγχρονα επιστημονικά μέσα, που δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη.

Σε αυτή τη συνέντευξη ο Ρανιέρι εξομολογείται μερικά πράγματα που δεν μοιάζουν και τόσο συμβατά με τον σύγχρονο τρόπο οργάνωσης του ποδοσφαίρου και λέει, ότι:

-Δεν έχει διδάξει στους ποδοσφαιριστές του τίποτα παραπάνω από τα βασικά της τακτικής. Επειδή «από τις πρώτες προπονήσεις κατάλαβα ότι δεν τους αρέσει η τακτική κι έτσι δεσμεύτηκα απέναντί τους ότι δεν θα τους κουράζω με πολύ μάθημα – αρκεί να κάνουν τα βασικά και, κυρίως, να τρέχουν ασταμάτητα».

– Τους δίνει δύο ρεπό την εβδομάδα. «Μου το ζήτησαν, συμφώνησα, κι έτσι κάθε Κυριακή και κάθε Τετάρτη είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν».

– Τους επιτρέπει να τρώνε τα πάντα. «Την πρώτη φορά που καθίσαμε για φαγητό, σοκαρίστηκα με την ποσότητα που καταναλώνουν. Συμφώνησα να τρώνε όσο και ό,τι θέλουν, αρκεί να δίνουν το 100% στις προπονήσεις και τους αγώνες».

Και η συνέντευξη κλείνει με τη φράση: «Σε μια εποχή στην οποία μετρά μόνο το χρήμα στο ποδόσφαιρο, νομίζω πως, με τις επιτυχίες μας, δίνουμε ελπίδα σε όλους». Όταν την αναδημοσίευσε η Telegraph, τη συνόδευσε με μια σφυγμομέτρηση: το 72% όσων απάντησαν θεωρούν τη Λέστερ φαβορί για τον τίτλο και οι bookmakers ετοιμάζονται να πληρώσουν αδρά τους ρομαντικούς που ποντάρισαν από την αρχή της χρονιάς στο θαύμα.