Θα περίμενε κανείς να το γιορτάσει με κάποιον πανηγυρικό ή εμφατικό έστω τρόπο- αντάξιο του επιπέδου του. Όμως αυτός προτίμησε να γράψει μια ερωτική επιστολή στην...Εστία του, δείχνοντας ότι στα 38 του και μετά από 25 χρόνια σκληρής και αδυσώπητης σχέσης, είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί της! 

Τα λόγια είναι περιττά...

«Ήμουν 12 ετών όταν σου γύρισα την πλάτη, αρνούμενος το παρελθόν μου για να σου εγγυηθώ ένα ασφαλές μέλλον.

Πήγα με την καρδιά μου.

Πήγα με το ένστικτό μου.

Όμως την μέρα που σταμάτησα να σε κοιτάζω στο πρόσωπο, ήταν επίσης η μέρα που άρχισα να σε αγαπώ.

Να σε προστατεύω.

Να είμαι η πρώτη και η τελευταία γραμμή άμυνας.

Υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι θα κάνω τα πάντα για να μη δω το πρόσωπό σου ξανά. Ή να το κάνω όσο το δυνατόν λιγότερο. Ήταν οδυνηρή κάθε φορά που το έκανα, να γυρνάω και να συνειδητοποιώ ότι σε απογοήτευσα.

Ξανά.

Και ξανά.

Είμαστε πάντα αντίθετα αλλά πάντα αλληλοσυμπληρωνόμαστε, όπως ο ήλιος και το φεγγάρι. Αναγκασμένοι να ζούμε δίπλα δίπλα, χωρίς να είμαστε σε θέση να αγγιζόμαστε. Συμπαίκτες στη ζωή, μια ζωή όπου στερούμαστε κάθε επαφή.

Περισσότερα από 25 χρόνια πριν, έδωσα τον όρκο μου: ορκίστηκα να σε προστατεύω. Να σε προσέχω. Να είμαι ασπίδα απέναντι στους εχθρούς. Σκέφτομαι πάντα την ευημερία σου, βάζοντας της σε πρώτο πλάνο, περισσότερο ακόμα και από το δική μου.

Ήμουν 12 όταν γύρισα την πλάτη στην εστία μου. Και θα συνεχίσω να το κάνω όσο τα πόδια, το κεφάλι και η καρδιά μου το επιτρέπει».

Ο Μπουφόν δοξάστηκε στη Γιουβέντους και την τίμησε όσο κανείς. Με τα χρώματά της, αλλά και με την εθνική ομάδα της Ιταλίας (154 εμφανίσεις – Μουντιάλ το 2006), κατέκτησε σχεδόν τα πάντα. Τα πάντα, εκτός από την κούπα του Champions League. Αν και την άγγιξε δυο φορές: το 2003, που τη σήκωσε η Μίλαν στον Τελικό του «Ολντ Τράφορντ», και πέρυσι ,στο Βερολίνο, που η Μπαρτσελόνα ήταν πολύ ανώτερη από την ιταλική ομάδα, φτάνοντας στην κορυφή της Ευρώπης. Ελάχιστα τον παρηγόρησε το γεγονός οτι τη σεζόν 2002-2003 είχε ανακηρυχθεί ο καλύτερος παίκτης του Champions League. Ηταν ο πρώτος τερματοφύλακας που πήρε αυτό το μετάλλιο.

Επιπλέον, της έμεινε πιστός. Ολα αυτά τα χρόνια, μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες έστρωσαν στα πόδια του συμβόλαια εκατομμυρίων. Αλλά εκείνος δεν την απαρνήθηκε ποτέ. Ούτε καν το 2006. Την ακολούθησε στον υποβιβασμό για το σκάνδαλο με τα στημένα ματς στην Ιταλία και περίμενε στωικά την ώρα της επιστροφής στα «σαλόνια» του Καμπιονάτο και της Ευρώπης. "Είναι ωραία και στη Serie B" -σχολίασε αυτοσαρκαστικά- απλώς κάνεις λιγότερο σεξ..."! 

Στις 21 Οκτωβρίου 2015, ο «Τζίτζι» έφτασε σε μια μυθική επίδοση: του ποδοσφαιριστή με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής στην ιστορία της Γιουβέντους (48.893)

Επειτα από 15 χρόνια στη Γιουβέντους, ο Μπουφόν φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ο τίτλος δεν είναι τυπικός- είναι ο αυθεντικός της ηγέτης.  Το απέδειξε και με την κίνησή του να αποθεώσει τους συμπάικτες του στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, γράφοντας μια καλή κουβέντα για κάθε έναν από αυτούς, υποδεικνύοντας τη σημασία της ομαδικής δουλειάς ακόμη και πίσω από τα ατομικά ρεκόρ. Ιδού τα σχόλιά του:

«Κανένα ρεκόρ δεν γεννιέται από ένα άτομο. Δεν υπάρχει κανένα Νο1 έξω από την ομάδα. Τώρα θέλω να πω ευχαριστώ στον…

…Νέτο, για την ηρεμία που μεταδίδει στην ομάδα κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο. Γιατί είναι ηγέτης υπομονετικός και σιωπηλός.

…Κιέλο, γιατί δεν τα παρατάει ποτέ.

…Κάσερες, για τον ενθουσιασμό που δείχνει ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές.

…Σάντρο, γιατί είναι πάντα ευχαρίστηση να τον βλέπω πώς προσπερνάει τον αντίπαλο.

…Μπαρτσάλι: Κλωνοποιήστε τον αμέσως!

…Μπονούτσι, για την προσωπικότητά του. Και πάντα στην υπηρεσία της ομάδας.

…Ρουγκάνι, γιατί το να ακούς είναι μεγάλη και σπάνια αρετή.

…Στέφαν, γιατί είναι τα πόδια και τα πνευμόνια αυτής της Γιούβε.

…Εβρά, γιατί αν δεν τον είχαμε, θα έπρεπε να τον αποκτήσουμε.

…Κεντίρα. Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

…Μαρκίζιο, τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που ξέρω με χρώμα bianco και nero.

…Πογκμπά, γιατί δεν ζει το ποδόσφαιρο, αλλά το ανακαλύπτει.

…Ερνάνες, γιατί κάθε ομάδα πρέπει να έχει τον Προφήτη της.

…Λεμινά, γιατί είναι απλά ένας επιπέδου Γιούβε.

…Παντοΐν, γιατί όπου τον βάζεις παίζει – και παίζει μια χαρά.

…Ασαμόα, γιατί η θέλησή του για ποδόσφαιρο είναι πιο δυνατή από κάθε τραυματισμό.

…Στουράρο, γιατί «μάχεται, πέφτει, σηκώνεται και πάντα νικάει».

…Περέιρα, γιατί η φαντασία είναι το πιο ωραίο σε αυτό το σπορ.

…Ζάζα, γιατί είναι γεννημένος για να σκοράρει από οποιαδήποτε θέση.

…Μοράτα, γιατί τον χρειάζεσαι πάντα.

…Κουαδράδο, γιατί κάθε φορά που ξεκινάει, είναι σαν να λέει «πιάσε με αν μπορείς».

…Μάντζουκιτς, γιατί είναι πρώτος στο να επιτίθεται αλλά και να αμύνεται.

…Ντιμπάλα, γιατί αν μετά τον Τιράμ, τον Ζιντάν και τον Πίρλο το Νο21 πήγε σε αυτόν, κάποιος λόγος θα υπάρχει.

…και στον Mister, έναν νικητή στον ναό των νικητών!».

Ακολουθώντας το πάθος του μέχρι την άκρη, ο Μπουφόν κάποια στιγμή λύγισε. Το πλήρωσε, όπως πολλοί ευαίσθητοι ευφειείς, με μια μεγάλη περίοδο βαριάς κατάθλιψης. Γενναίος, όπως και στα γήπεδα, δεν δίστασε να αποκαλύψει τους εφιάλτες του, αλλά και το πώς κατάφερε να ξεφύγει απ’ αυτούς. Για να βγουν κι άλλοι νικητές, όπως εκείνος.

Η εξομολόγηση έγινε στις αρχές Φεβρουαρίου, στην ισπανική εφημερίδα ABC:

«Ηταν μια σκληρή μάχη κόντρα στον ίδιο μου τον εαυτό. Χωρίς τη βοήθεια γιατρών και φαρμάκων. Δεν ήμουν ευτυχισμένος, και έπρεπε να μάθω να είμαι. Επρεπε να αγαπήσω τον εαυτό μου, να αρχίσω να ευχαριστιέμαι τη ζωή και τους δικούς μου ανθρώπους. Δεν γινόταν να σκέφτομαι μόνο το ποδόσφαιρο. Αυτή η τραυματική εμπειρία με έκανε πιο ώριμο άνθρωπο. Νίκησα την κατάθλιψη, και αυτή είναι η καλύτερη απόκρουση της ζωής μου». Αναφέρθηκε και στην παράνομη αγάπη του μετά το ποδόσφαιρο: 

«Μου αρέσει το τένις, όχι μόνο ως άθλημα αλλά και ως αντανάκλαση προσωπικοτήτων. Είμαι φίλος με τον Φέντερερ, τον θαυμάζω, μιλάμε συχνά και με ενθουσιάζει ο τρόπος που σκέφτεται. Το τένις είναι πολύ δύσκολο άθλημα για την ψυχή. Οταν χάνεις, πρέπει να το διαχειριστείς μόνος σου, μέσα σου». Περίπου την ίδια εποχή που πάλεψε με την κατάθλιψη, χώρισε και με την επί δεκαετία σύντροφό του, Αλένα Σερέντοβα. Ενα πανέμορφο μοντέλο από την Τσεχία, 4η Μις Κόσμος το 1998, με την οποία απέκτησε δυο γιους.

Αν ο Θεός τον έχει καλά, σκοπεύει να εξαντλήσει το συμβόλαιό του με την Γιούβε σε δύο χρόνια και να αποσυρθεί μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, το 2018. Στα 40 του. Ο,τι κι αν γίνει, όμως, έχει κερδίσει για πάντα τη θέση του στη γειτονιά αυτών των πεισματάρηδων μοναχικών ηρώων που στέκονται ήρεμοι κι αποφασισμένοι κάτω από τα γκολ-ποστ έχοντας επίγνωση βαθειά μέσα τους, ότι οι ήττες είναι αυτές που σε κάνουνε μάγκα...