Μέσα στα  θρησκευτικά καθήκοντα της Μεγάλης Εβδομάδας υπάρχουν συμβολικές πράξεις ανανεωτικού και γονιμικού χαρακτήρα. Τα πασχαλιάτικα αυγά βάφονται κόκκινα την Μεγάλη Πέμπτη, στο χρώμα της χαράς, της θυσίας και της έξαψης, περιμένοντας την Ανάσταση που όλοι θα τσουγκρίσουν και θα ευχηθούν το «Χριστός Ανέστη». Το αρνί που προορίζεται για το Πασχαλινό τραπέζι έχει συνδεθεί συμβολικά και με τη θυσία του Χριστού, του «αμνού του αίροντος τας αμαρτίας του κόσμου».

Οι πασχαλινοί χοροί, που συχνά λόγω της μετακίνησης της εορτής του Αγίου Γεωργίου μετά το Πάσχα, συνεχίζονται επεκτείνοντας την Λαμπρή σε πολυήμερη γιορτή.

Σημαντική όμως δεν είναι μόνο η ημέρα του Πάσχα, αλλά και όλη η επόμενη εβδομάδα που θα ακολουθήσει, της Διακαινησίμου, με εκκλησιαστικούς εορτασμούς και πολλά έθιμα. Από τα έθιμα αυτής της εβδομάδας, πολλά και ποικίλα κατά τόπους, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πομπικές περιφορές των εικόνων γύρω από τα χωριά για την εξασφάλισή τους από κάθε κακό.

Οι περιφορές αυτές πραγματοποιούνται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, κατά τόπους διαφοροποιημένες, όπως στα Επτάνησα στην Σκύρο, Θεσσαλία στην Μακεδονία και αλλού.  Σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις των περιφορών βλέπουμε ότι επιζητείται η ανάγκη ενός κύκλου, ο οποίος προστατεύει σύμφωνα με αρχέγονες δοξασίες ότι βρίσκεται μέσα σ αυτόν: ανθρώπους, ζώα, παραγωγή.

Η προστατευτική δύναμη του κύκλου που σχηματίζεται με την περιφορά των εικόνων, ενισχύεται κάθε φορά από κάποια τοπικά έθιμα, όπως οι δεήσεις σε ξωκλήσια τα οποία προφυλάσσουν και οριοθετούν τα όρια ενός οικισμού. Ιεροτελεστική συμβολική «περικύκλωση» οικισμών, ένα πανάρχαιο έθιμο.

Την Παρασκευή της Διακαινησίμου, εορτή της Ζωοδόχου πηγής, γίνονται πανηγύρια στην εξοχή με θαυματουργικό αγίασμα. Η παρουσία αγιασμάτων είναι γνωστή από την αρχαιότητα και έχει σχέση με την σημασία του νερού ως εξαγνιστικού και θεραπευτικού μέσου.

Δ.Κ