Tweet 
Share 
Comment «Ξύπνα», του είπε η Άννα, με τα υπέροχα μελί μάτια της να τον κοιτάζουν, είχε τα σκούρα καστανά μαλλιά της μαζεμένα πίσω σε κότσο ακριβώς, όπως η Χέμπουρν στην ταινία «Πρωινό στου Τίφανις», «σε σαράντα λεπτά φτάνουμε.» «Πού; Της απάντησε εκείνος, ζαλισμένος, που φτάνουμε;». «στη Νέα Υορκη» του απάντησε γελώντας με σκέρτσο». Την κοίταξε και αφού την ευχαρίστησε, της ζήτησε ένα BloodyMaryμε πολύ Tabasco, εκείνη δεν πίστευε αυτό που της ζητούσε, παρόλα αυτά του έγνεψε καταφατικά κι έφυγε αμέσως. Ο Μάριο, κοίταξε τον ευτραφή κύριο που κάθονταν δίπλα του, ο οποίος είχε μείνει κατάπληκτος, σα να μην πίστευε αυτό που άκουσε - και του είπε θέλοντας να τον αποτρελάνει τελείως - «παρεμπιπτόντως, ξέρετε αγαπητέ, ότι το bloodyMary είναι το καλύτερο φάρμακο για τον πρωινό hangover; έτσι, τουλάχιστον μου έχει πει ο πατέρας μου!».
“Hangover”
Ο Μάριο αισθάνθηκε την κούραση να τον καταβάλει άφησε το ποτήρι με το ουίσκι που έπινε στο τραπεζάκι μπροστά του και το κεφάλι του να γείρει στο προσκέφαλο της άνετης πολυθρόνας της πρώτης θέσης του αεροπλάνου και αποκοιμήθηκε. Ξαφνικά ένοιωσε ένα χέρι να τον σκουντάει σχεδόν τρυφερά, μισάνοιξε τα πρασινογάλαζα μάτια του και αντίκρισε το πλατύ και φωτεινό χαμόγελο της Άννας, της αεροσυνοδού, στην οποία είχε πει το προηγούμενο βράδυ, κατά τη διάρκεια της πτήσης προς τη Νέα Υόρκη, ότι μοιάζει με την Όντρει Χέμπουρν.
