Ο Γεώργιος Χαροκόπος, γεννηθείς το 1919, εκπαιδευτικός, ιστορικός - συγγραφέας, Μέλος της ‘Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, συμμετείχε στη μάχη της Κρήτης, μάχη που θεωρείται από τους Γερμανούς ιστορικούς μία από τις δέκα αποφασιστικές μάχες για την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη και που σηματοδότησε το τέλος της Βαλκανικής εκστρατείας του Χίτλερ.

Μπαίνοντας στο γραφείο του Προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, κου Λευτέρη Τζόκα, αντίκρισα έναν γλυκύτατο, συμπαθέστατο, χαμογελαστό κύριο, μεγάλης ηλικίας, που η όψη του δεν παρέπεμπε σε άνθρωπο επηρεασμένο από την σκληρότητα του πολέμου.

Ζ.Τ : Μιλήστε μας για τα νεανικά σας χρόνια. Στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήσασταν 22 ετών, πολύ νέος. Κάτω από ποιες συνθήκες, εσείς ένας τόσο νέος άνθρωπος είχατε το σθένος να υπερασπιστείτε την πατρίδα;

Γ.Χ: Ήμουν πράγματι 22 ετών και μόλις είχα τελειώσει την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου, ενώ ταυτόχρονα εργαζόμουν στην εφημερίδα «ΔΡΑΣΙΣ». Έπρεπε να παρουσιαστώ στις 16 Απριλίου στην Κέρκυρα, στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, που ήμουν επιλεγμένος από το αρμόδιο στρατιωτικό συμβούλιο.

Όμως, στις 6 Απριλίου του 1941 μας κήρυξαν τον πόλεμο οι Γερμανοί και κατέλαβαν την Ελλάδα. Έτσι, η πρόσκλησή μου ανεστάλη επ’ αόριστον. Εκείνο τον καιρό, βρισκόμουν στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, το Ρέθυμνο, όπου στις 20 Μαΐου του 1941 έγινε η πρώτη στα παγκόσμια χρονικά επίθεση από αέρος με χιλιάδες αλεξιπτωτιστές και εκατοντάδες αεροπλάνα πολεμικά και μεταγωγικά.

Μέσα σε μία μέρα οι τρεις μεγάλες πόλεις της Κρήτης μετεβλήθησαν σε καπνίζοντα ερείπια. Ο πατέρας μου ήταν παλαιός πολεμιστής και έτσι αμέσως μόλις έπεσαν οι αλεξιπτωτιστές αποφάσισε να πολεμήσει μαζί με άλλους και τον ακολούθησα κι’ εγώ, χωρίς δεύτερη σκέψη για να προσφέρω ό,τι μπορούσα στην άμυνα της Κρήτης.

Ζ.Τ : Πολλοί νέοι άνθρωποι δεν έχουν διαβάσει λεπτομερώς την ιστορία εκείνης της περιόδου. Εσείς θυμάστε πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα;

Να γνωρίζετε ότι κανένας απολύτως από τους Έλληνες και ξένους ιστορικούς δεν έχει μέχρι σήμερα καταγράψει και αναλύσει τα γεγονότα, όπως εξελίχθηκαν και τις επιπτώσεις τους.

Ο Φύρερ, ενώ είχε σχεδιάσει μια μικρής έκτασης επέμβαση στη Βόρεια Ελλάδα, εξαναγκάσθηκε από τη θρυλική και ένδοξη Ελληνική Στρατιά της Αλβανίας, να επέμβει στα Βαλκάνια με μεγάλες επίλεκτες μεραρχίες και 1.000 πολεμικά αεροπλάνα.

Ο εξαναγκασμός προέκυψε ύστερα από την πλήρη συντριβή της εαρινής Επίθεσης του Μουσσολίνι 9-15 Μαρτίου 1941, την οποία ο Ντούτσε και οι Επιτελείς του είχαν προπαρασκευάσει με κάθε λεπτομέρεια και με τις πιο εμπειροπόλεμες μεραρχίες που διέθετε τότε η Φασιστική Ιταλία.

Ο Ντούτσε διαβεβαίωνε τον χειμώνα του 1940-41 τον Φύρερ ότι με την ετοιμαζόμενη μεγάλη επίθεσή του θα διασπούσε το Ελληνικό μέτωπο και συνεπώς δεν χρειαζόταν Γερμανικές δυνάμεις για να νικήσει τελικά την Ελλάδα.

Οι Γερμανοί είχαν ήδη συγκεντρώσει στην Βουλγαρία τις δυνάμεις των, που θα κατελάμβαναν την Μακεδονία και Θράκη και τα Ελληνικά νησιά του Βορείου Αιγαίου. Τα υπόλοιπα θα ήταν έργο του Ντούτσε. Ο Φύρερ, απερίσπαστος θα εξαπέλυε την τρομερή επίθεση «Μπαρμπαρόσσα», κατά της Σοβιετικής Ένωσης το πρώτο 15νθήμερο του Μαίου 1941.

Η πλήρης συντριβή, όμως, της “PRIMAVERA”, της ολομέτωπης ανοιξιάτικης επίθεσης κατά των θέσεων της Ελληνικής Στρατιάς της Αλβανίας ανέτρεψε τα νέα σχέδια του Άξονα Βερολίνου – Ρώμης.

Επίσης, στην Γιουγκοσλαβία, η οποία στις 25 Μαρτίου 1941 είχε προσχωρήσει επίσημα στον Άξονα, εξεράγη κίνημα, που ανέτρεψε την φιλο – αξονική Κυβέρνηση και ακύρωσε την προσχώρηση. Χωρίς αμφιβολία, οι Γιουγκοσλάβοι είχαν ενθαρρυνθεί από τις Ελληνικές επιτυχίες για ν’ αποτολμήσουν μια παρόμοια κίνηση προς τον παντοδύναμο ακόμη Αδόλφο Χίτλερ.

Ο Φύρερ έλαβε γνώση της Γιουγκοσλαβικής ανταρσίας αμέσως μετά την οριστική επιβεβαίωση ότι η αποτυχία του Μουσσολίνι στην Αλβανία ήταν ολοκληρωτική.

Αργότερα, στις 20 Απριλίου 1941, με άλλη διαταγή των Χίτλερ και Γκαίρινγκ το νέο μυστικό όπλο της ναζιστικής Γερμανίας, που αποτελούσε το “κρυφό καμάρι” της, η άριστη εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών του στρατηγού Κουρτ Στούντεντ με όλα τα εφόδιά της και με δύο αλεξίπτωτα για κάθε αλεξιπτωτιστή μεταφερόταν στην Ελλάδα. Προφανώς η μεραρχία αυτή προσδιοριζόταν αρχικά για την κατάληψη της Μάλτας. Τώρα, όμως, υπήρχαν άλλα σχέδια.

Όπως αναφέρει ο Καρλ Γκουντελάχ (Karl Gundelach, συνταγματάρχης της Λουφτβάφφε κατά τον πόλεμο), στο βιβλίο «Αποφασιστικές μάχες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου – Η Γερμανική άποψη», ο Χίτλερ έδωσε την συγκατάθεσή του για την επίθεση κατά της Κρήτης στις 20 Απριλίου 1940.

Οι Γερμανοί ήλπιζαν σε εύκολη και ταχεία νίκη εντός τριών ημερών.

Οι Βρετανικές και Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις και η συμμετοχή μέρους του αμάχου πληθυσμού στην μάχη βοήθησαν στην ανατροπή των σχεδίων του Φύρερ.

Η μεγάλη ανατροπή των σχεδίων του Άξονα από την Ελληνική εποποιία στην Αλβανία και την Μάχη των μαχών της βαλκανικής Εκστρατείας του Χίτλερ, συντέλεσαν καταλυτικά στην συντριβή του Φασισμού και του Ναζισμού.

Z.T : Ως αντιστασιακή ομάδα κατά των Γερμανών σε ποιες μάχες συμμετείχατε;

Γ.Χ: Μόλις κατελήφθη η Κρήτη, δημιουργήσαμε μυστικές οργανώσεις κατά του κατακτητή και ο “Μυστικός Πόλεμος “ κράτησε μέχρι το 1944. Έγιναν πολλά σαμποτάζ, και συγκρούσεις στις οποίες έλαβα μέρος. Το Στρατηγείο της Μέσης ανατολής δεν επέτρεπε να σχηματιστούν μεγάλες ανταρτικές ομάδες γιατί οι Γερμανοί έκαναν φοβερά αντίποινα και οι πληροφορίες ήταν περισσότερο πολύτιμες από τις μεγάλες μάχες. Ήμουν σύνδεσμος πληροφοριών.

Περιθάλψαμε τους Άγγλους που είχαν διαφύγει την αιχμαλωσία και περιπλανιόνταν στα βουνά,. ‘Όπως γράφει και ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του, οι Γερμανοί έκαιγαν χωριά και τουφέκιζαν χωρικούς για αντίποινα και αυτό ήταν η αιτία να εμπνευστεί την αρχή της τιμωρίας των εγκληματιών πολέμου.

Z.T : Σχεδιάσατε το πλάνο για την διαφυγή της ομάδας των απαγωγέων του στρατηγού Κράιπε τον Απρίλιο του 1944 από τα βουνά του Ρεθύμνου μέχρι την παραλία Κλήματα προκειμένου να διαφύγετε όλοι μαζί στη Μέση Ανατολή και να να παραδώσετε εκεί το στρατηγό. Πως οργανώσατε αυτή τη διαφυγή;

Γ.Χ: Η διαφυγή ήταν το σημαντικότερο και σίγουρα πιο επικίνδυνο σημείο της όλης επιχείρησης διότι όλοι οι δρόμοι και οι ακτές είχαν αποκλειστεί από τους Γερμανούς.

Περάσαμε πολλούς κινδύνους και κατά τη διάρκειά της, μερικές φορές οι Γερμανοί έφτασαν πολύ κοντά μας, ευτυχώς χωρίς να μας ανακαλύψουν. Βασικός λόγος ήταν ότι ο σταθμός του Καίρου μετέδωσε την πληροφορία ότι ο στρατηγός μεταφέρεται στην Αίγυπτο διά των βουνών της Κρήτης, ενώ έπρεπε να μεταδώσει ότι ήδη είχε φτάσει στο Κάιρο. Αυτό το λάθος (!) μας έφερε σε μεγάλο κίνδυνο.

Παρέλαβα την ομάδα από το χωριό Γερακάρι Ρεθύμνου, καθίσαμε στο χωριό μου, στο Πατσός δύο ημέρες και δύο νύχτες και από εκεί σχεδιάστηκε ο τελικός τρόπος διαφυγής.

Οι Γερμανοί δεν έμαθαν ποτέ τη διαδρομή μέχρι την παραλία Κλήματα του χωριού Ροδάκινο Ρεθύμνου, όπου φθάσαμε στις 14 Μαΐου 1944 μετά από 8 ημέρες συνολικά στα Κρητικά βουνά. Μεσάνυχτα επιβιβαστήκαμε σε σκάφος για ειδικές αποστολές ( Μοτορ λοντς) και φτάσαμε στη Μάρσα Ματρούχ της Αιγύπτου 15 Μαΐου 1944 γύρω στις 22.00.

Εκεί μας υπεδέχθη ο Αυστραλός στρατηγός του Συμμαχικού στρατηγείου με τους Άγγλους οι οποίοι κυβερνούσαν την περιοχή. Μετά κατατάχτηκα εθελοντής στον Ιερό Λόχο και πολεμήσαμε για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου. Κατά την επιχείρηση «ΤΕΝΤ» πήρα προαγωγή επ’ ανδραγαθία.

Ζ.Τ: Θα θέλατε να μας μιλήσετε για την συγγραφική σας δραστηριότητα;

Γ.X: Θεώρησα ότι κάποια γεγονότα που έζησα έπρεπε να μείνουν παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Περά από άρθρα, έχω ασχοληθεί και με την συγγραφή βιβλίων από την δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα, όπως «Το Φρούριο Κρήτη- ο Μυστικός Πόλεμος 1941-1944", «Η απαγωγή του στρατηγού Κράιπε", «The forgotten debt" και "Αν η Ελλάδα δεν έλεγε ΟΧΙ το 1940 - πως άλλαξε η Ιστορία"».

Z.T : Ποια είναι τα συναισθήματα σας για την εικόνα της Ελλάδας όπως παρουσιάζεται στις μέρες μας;

Γ.Χ: Πιστεύω ότι οι αγώνες της Ελλάδος , που εξ’ αιτίας τους οι Σύμμαχοι κέρδισαν τον πόλεμο, δεν αναγνωρίστηκαν, ξεχάστηκαν, ενώ, όπως φαίνεται από το βιβλίο μου “ Αν η Ελλάδα δεν έλεγε ΟΧΙ το 1940 – Πως άλλαξε η Ιστορία “, μας υμνούσαν και τώρα μας έθεσαν υπό την επιτήρηση των τέως εχθρών. Η όλη υπόθεση θυμίζει την ιστορία του καίσαρα και του Βρούτου.

Για την Ελλάδα, θα έλεγα αυτό που έγραψε ο μεγάλος φιλέλληνας Λόρδος Βύρων στην Αρχή του 19ου αιώνα:

«Για του Έλληνες ντροπή Για την Ελλάδα ένα δάκρυ...»