Δεν άργησα να μετανιώσω την ώρα και τη στιγμή. Ξεκίνησε ο "τρωικός" (σοφό επίθετο) πόλεμος που μαίνεται ανάμεσα στα παλιά ζευγάρια σε κάθε γωνιά του σπιτιού, από τη στιγμή που η κρεβατομουρμούρα ξεπερνά την κρεβατοκάμαρα και αντικαθίσταται από νέες μορφές επίθεσης, φλερτ, άμυνας και πάθους, σε καθιστικά, καναπέδες, έπιπλα βεράντας και σαλονάκια φερ φορζέ. Ο κώδικας της συζυγικής επικοινωνίας έκανε τη μπιρίμπα πιο πιπεράτη κι εμένα όλο και πιο περιττή - ο τρίτος άνθρωπος που παρεμπιπτόντως έπαιζε όταν ερχόταν ή σειρά του.

Έβαλα ένα τζιν. Όχι παντελόνι, ποτό. Ενισχυμένο. Η γλώσσα, που ως γνωστόν δεν διαθέτει κόκαλα, σε κάποια σημεία του παιχνιδιού, πολύ θα επιθυμούσε να τα τσακίσει. "Αργείς." "Ε, και λοιπόν;" "Αν πρόκειται να κάνεις μια ώρα, τι τα μαζεύεις όλα αυτά τα χαρτιά;;" Το εγωκεντρικό "παιδί" (εγώ) δεν υπήρχε. Έμπαινα στο κάδρο μόνο όταν επρόκειτο να "συνεταιριστώ" με κάποιον από τους δύο, όπως γίνεται όταν παίζουν μπιρίμπα τρεις. Ούτε λόγος φυσικά να μπορέσω να πάρω κεφάλι "σπάζοντας" τον ανταγωνισμό τους, ώστε να αναγκαστούν να παίξουν συνεταιρικά. Στα έξι πρώτα παιχνίδια, έμπαιναν μπροστά εναλλάξ: Εκείνη, Εκείνος. "Εκείνο" (εγώ) συνεργαζόταν με όποιον έπρεπε, εναλλάξ - και ελέγχοντας το τζιν, διότι τα λάθη και οι απροσεξίες μου θα πιστώνονταν στον εκάστοτε αντίπαλο γονιό και ουαί κι αλίμονό μου τότε.. 

Καμιά ώρα και κάμποσα παιχνίδια και παιχνιδίσματα του ζευγαριού αργότερα, η τύχη το 'φερε και "βγήκα" πρώτη για πρώτη μου φορά. "Μπα!", είπαν. "Μαρίνα!" "Για δες την.." (ψιλοδικαίως διότι είμαι φρικτή στη μπιρίμπα, ταιριάζω τις "σειρές" με το μάτι, αν θέλω κούπες κόκκινες, αυτές θέλω μόνο και κάθομαι και τις περιμένω μάταια, απλώς γιατί έτσι μου φαντάζουν καλύτερα τα χαρτιά στο χέρι.) 

Συνεταιράκια λοιπόν οι δυο τους κι εγώ παίζω μπάλα μόνη μου. Και τρέμω πως η γονεϊκή συνεργασία θα καταλήξει σε τραγωδία στον οίκο των Ατρειδών, ξεκινώντας από ασυμφωνία ως προς τη στρατηγική από την πρώτη στιγμή. Λάθος! Μου την πέφτουν με το καλημέρα σας, ένα σώμα-ένα κόμμα -μια ψυχή, αν ήταν δυνατόν να κατασπαράξουν το σπλάχνο τους, που σήκωσε κεφάλι στην παρτίδα και, ουσιαστικά (τώρα το καταλάβαινα), απλώς μετατόπισε το φλερτ σε άλλο ταμπλό. Πέσανε να με φάνε αλύπητα, ενωμένοι σαν μια γροθιά και με μάτια που αστραποβολούσαν. Κατέβασα μια γουλιά τζιν και, σε έναν γύρο ώσπου να 'ρθει ή σειρά μου, πρόλαβα να καλέσω την αδελφή μου στο κινητό να της πω γρήγορα γρήγορα τι γινόταν, πριν με ξεπουπουλιάσουν και αρχίσουν τα ζντο-ζντο-ζντο! 

"Τώρα τους κατάλαβες;" , είπε ή σοφή μεγάλη αδελφή μου. Και πρόσθεσε γλυκά: "Εσύ να μην ανακατεύεσαι."

Salut les amoureux :-)