ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

“Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα”

E-mail

Comment

E-mail

Comment

του Πάνου Τσαγκαράκη

Καθισμένος χθες το απόγευμα στο σπίτι μου έκανα ζάπινγκ στα κανάλια ψάχνοντας να βρω μια τηλεοπτική εκπομπή ενημέρωσης, μάταια, όμως. Aναρωτήθηκα, λοπόν, αν λόγω θερινών διακοπών των πολιτικών, ή ολυμπιακών αγώνων έχουμε έλλειψη ειδήσεων, γεγονότων, πολιτικών, διεθνών και εγχωρίων, που θα πρέπει να μας απασχολούν ή μήπως υπάρχουν δυο διαφορετικές κοινωνίες σε αυτήν τη χώρα; Όπου, η μια έχει λύσει όλα της τα προβλήματα και το μόνο που την απασχολεί είναι να παρακολουθεί τι συμβαίνει πίσω από την τηλεοπτική κλειδαρότρυπα; Ενώ, η άλλη ασχολείται με τα ζωτικής σημασίας προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και αυτή προσωπικά;

Μήπως η πρώτη, είναι δημιούργημα ορισμένων τηλεοπτικών σταθμών, οι οποίοι φροντίζουν επιμελώς, να ανανεώνουν και να εμπλουτίζουν το περιεχόμενο της κλειδαρότρυπας. Ποντάροντας, στην περιέργεια των γυναικών, που εξιτάρονται όταν μαθαίνουν τι γίνεται πίσω από την πόρτα ενός εικονικού- μαγικού, για αυτές κόσμου. Με αποτέλεσμα, να τις καθιστούν εν αγνοία τους, βαρόμετρο στη διαμόρφωση των ποσοστών τηλεθέασης του τηλεοπτικού τους προϊόντος.

Είναι αλήθεια, ότι όλα χρειάζονται στη ζωή των ανθρώπων, δεν είναι δυνατόν η ζωή τους να περιβάλλεται από σοβαρότητα μόνο, χρειάζεται και η ανάλαφρη πλευρά της ζωής και η διασκέδαση. Αλλά με κάποια ισορροπία και εντός λογικών ορίων.

Άλλωστε, ο θεσμικός ρόλος της τηλεόρασης, είναι να προσφέρει στους τηλεθεατές ενημέρωση, διασκέδαση αλλά και εκπαίδευση. Την οποία ορισμένοι σταθμοί, δεν την αναλαμβάνονται επαρκώς και την μπερδεύουν. Θεωρώντας, ως εκπαιδευτικές εκπομπές αυτές, που έχουν βαλθεί να αποκαταστήσουν τους Έλληνες, απελπισμένους, άνδρες - τηλεθεατές, με προξενιές, σε ραντεβού, και με έπαθλο ταξίδια κάπου στην Ελλάδα. Υπάρχουν, σήμερα, εν έτει 2016, νέοι άντρες που στερούνται γυναίκας, και τρέχουν στα κανάλια να βρουν; λες και δεν υπάρχουν τόσες μόνες κι ελεύθερες κοπέλες εκεί έξω που αναζητούν ταίρι.

Άλλες, που έχουν σκοπό να τους εκπαιδεύσουν στα μυστικά της κουζίνας, μετατρέποντας τους σε chef, βάζοντας τους ίδιους να βαθμολογούν εαυτούς και αλλήλους, Και άλλες, σε “ειδικούς” στο να ανακατεύονται τις “ζωές των άλλων”. Με αποτέλεσμα, να χάνεται η ουσία του ρόλου τους και η έλλειψη πρωτοτυπίας, δημιουργικότητας και περιεχομένου, να είναι εμφανής.

Καταλήγω, λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι ακόμα και η τηλεθέαση, είναι ζήτημα προσωπικών επιλογών και αν είναι επιλογή της “άλλης κοινωνίας”, που έχει διαμορφώσει το τηλεοπτικό μενού, προϊόντων ενημέρωσης ή οτιδήποτε άλλο το αποκαλούν να το παρακολουθεί, είναι δικαίωμα της.

Σε αυτή την περίπτωση, το μόνο που ταιριάζει και μπορούμε να προσθέσουμε, είναι η αγγλική ρήση “different strokes for different folks” δηλαδή, κάτι σαν «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα»

pita 708