«Εδώ σε μένα, φύγε δεξιά» και αστραπιαία με μία κίνηση ξεκινούσε η κούρσα για τον αθλητή. Τι και αν τα πόδια τους ήταν αδύναμα… Τα χέρια τους μπορούσαν να μετακινήσουν ολόκληρη τριήρης. Θαρρείς και δε βρίσκονταν σε καροτσάκι. Νόμιζες πραγματικά ότι μπορούσαν να πετάξουν.

Πρόσωπα με διάπλατα χαμόγελα, φανέλες ιδρωμένες, ένταση, οι απαραίτητες «κόντρες» αλλά και η ευγενής άμιλλα μεταξύ των αθλητών συνέθεταν το σκηνικό της προπόνησης του Π.Α.Σ.Κ.Α (Πανελλήνιος Αθλητικός Σύλλογος Κινητικά Αναπήρων).

Ο λόγος της επισκέψεώς μας

Μετά από το project «ένα παγκάκι, ένας συγγραφέας» όπου κάθε Παρασκευή στην Ερμού (στο ύψος της εκκλησίας Παναγιάς Καπνικαρέας) ένας συγγραφέας «μαγειρεύει» μαζί με απλούς πολίτες της Αθήνας και παρουσιάζει με τον πιο εναλλακτικό τρόπο τα βιβλία του τα οποία δεν πωλούνται αλλά χαρίζονται, ήρθε αυτό των παρκέ. Ο λόγος φυσικά για τον εκδοτικό όμιλο «Νίκη» και τις συγκινητικές προσπάθειες που καταβάλλει προκειμένου να βοηθηθούν οι ευπαθείς κοινωνικά ομάδες. Γνώση στα παρκέ λοιπόν. Στο κλειστό γυμναστήριο του ΜΕΤΣ η υπεύθυνη επικοινωνίας του Ομίλου Αναστασία Κορινθίου παρέδωσε όλη την σειρά ελληνικής λογοτεχνίας στον πρόεδρο της ομάδας Μπάσκετ με καρότσι κύριο Βίγλα, γνωρίστηκε με τους αθλητές και ανακοίνωσε τις επίσημες παρουσιάσεις βιβλίων του εκδοτικού ομίλου από τους συγγραφείς σε χώρους προσβάσιμους για τους παίκτες μπάσκετ με καρότσι!

Την προσπάθεια στηρίζουν σπουδαίοι συγγραφείς όπως η Έλσα Φαραζή, η Αδαμαντίνη Κουμιώτου, η Αγγελική Σύρρη Στεφανίδου, ο Νίκος Σαλτέρης, η Νατάσσα Γκουτζικίδου και φυσικά η «ψυχή» του ομίλου η Αναστασία Κορινθίου.

«Δίνουμε μάχη για το αυτονόητο-Το πρόβλημα της χώρας θα το λύσουν οι διορισμοί των 35 αναπήρων αθλητών;»

Μιλώντας με τον Πρόεδρο της Π.Α.Σ.Κ.Α (Πανελλήνιος Αθλητικός Σύλλογος Κινητικά Αναπήρων) κ. Κωνσταντίνο Σιάχο η συγκίνηση που νοιώσαμε δεν περιγράφεται σε λίγες γραμμές. Ένας άνθρωπος που αγαπά την ομάδα του, ένας πρόεδρος που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια για τα «παιδιά» του και το μόνο που ζητά τόσο έντιμα είναι λίγη προβολή για το άθλημα.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Κ. Σιάχο βρισκόμαστε στο κλειστό γυμναστήριο του ΜΕΤΣ. Το θέαμα που αντικρίζουμε είναι πραγματικά πολύ όμορφο. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών βλέπουμε ότι έχουν διάθεση για τον αθλητισμό και κατ’ επέκταση και για την ίδια τη ζωή. Πως ξεκίνησε όλη αυτή η προσπάθεια;

«Το δικό μας σωματείο είναι ουσιαστικά το πρώτο σωματείο για άτομα με αναπηρία που έχει ιδρυθεί στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1987. Σχεδόν από την πρώτη χρονιά ιδρύθηκε και η ομάδα μπάσκετ η οποία μαζί με όλο τον σύλλογο κλείνει σχεδόν 30 χρόνια ζωής. Αυτό ξεκίνησε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Κίνητρο αποτέλεσε η ανάγκη των ατόμων με αναπηρία να αθληθούν σε μία εποχή που δεν υπήρχε τίποτε οργανωμένο, δεν υπήρχαν πανελλήνια πρωταθλήματα. Η έντονη ανάγκη των παιδιών να αθληθούν τους ώθησε να δημιουργήσουν το σωματείο αυτό. Στην πορεία των χρόνων και με τη μερική οργάνωση που υπήρξε μέσω της Πολιτείας, τη δημιουργία Ομοσπονδιών αλλά και της δομής που απαιτεί ο αθλητικός χώρος αναπτύχθηκε και ο σύλλογος. Αυτή τη στιγμή εκτός από το τμήμα μπάσκετ υπάρχουν και αυτά του στίβου, της κολύμβησης, της επιτραπέζιας αντισφαίρισης, της άρσης βαρών και της ποδηλασίας. Ο αθλητισμός και κυρίως το μπάσκετ που αποτελεί το αγαπημένο μας άθλημα, δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους ανθρώπους να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να καταλάβουν τις δυνατότητες που έχουν παρά το όποιο μειονέκτημα τους δημιουργεί κάποια κινητική αναπηρία στην καθημερινότητά τους».

Είστε άνθρωποι με αληθινή ψυχή. Το λέω και το εννοώ. Πάτε κόντρα στα καθημερινά προβλήματα, κόντρα σε όλα αυτά που στους αρτιμελείς φαντάζουν προβλήματα «βουνό» αλλά είναι τόσο μηδαμινά μπροστά σε όλο αυτό που βιώνετε εσείς στην καθημερινότητά σας. Πως το αντιμετωπίζετε;

«Κοιτάξτε. Για εμάς επειδή είμαστε άνθρωποι του αθλητισμού δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Όπως ο καθένας θα πάει για προπόνηση επειδή θέλει να αθληθεί το ίδιο ακριβώς θα κάνουμε και εμείς. Η ιδιαιτερότητά μας έγκειται στην προσβασιμότητα των αθλητικών χώρων και στην διαθεσιμότητα αυτών. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις. Εκεί θα χρειαστεί ίσως να δώσεις και κάποιες μάχες για να κερδίσεις το αυτονόητο, ίσως μία ώρα στο γήπεδο ή κάποιο γήπεδο που να μπορείς να αποκτήσεις πρόσβαση. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν για εμάς καθημερινή φυσιολογική πορεία της ζωής».

Η Πολιτεία στέκεται αρωγός στην προσπάθειά σας; Βρίσκεται στο πλευρό σας;

«Η Πολιτεία δυστυχώς προσπαθεί να βοηθήσει, αλλά εν μέσω κρίσης, τα πράγματα είναι από λίγα έως και ελάχιστα. Καταφέραμε και πήγαμε με μία πολλή καλή αποστολή στην Παραολυμπιάδα του Ρίο και είχαμε σπουδαίες διακρίσεις, είχαμε τη στήριξη της Πολιτείας για να γίνει αυτή η αποστολή δυστυχώς όμως φέτος δεν υπήρξε καμία μα καμία στήριξη στα πανελλήνια σωματεία τα οποία προσπαθούν να επιβιώσουν από το φιλότιμων των ίδιων των αθλητών και των παραγόντων. Αν τα σωματεία σβήσουν θα σβήσει και όλο αυτό το οικοδόμημα που υπάρχει. Αυτό δεν το καταλαβαίνουν κάποιοι. Πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στα σωματεία. Δυστυχώς φέτος δεν εκταμιεύθηκε ούτε ένα ευρώ για τα σωματεία με αποτέλεσμα η χρονιά να είναι πολύ δύσκολη».

Είναι νωπές οι μνήμες από το κλάμα ενός γίγαντα του κ. Παύλου Μάμαλου που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, ο οποίος μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή δήλωσε ότι είναι άνεργος. Ένας άνθρωπος που σε μία ξένη χώρα σήκωσε ψηλά την ελληνική σημαία και σκόρπισε υπερηφάνεια στην πατρίδα του. Ωστόσο κανείς δεν είναι στο πλευρό του.

«Δυστυχώς επειδή βρέθηκα στο Ρίο και ζήσαμε από κοντά τις προσπάθειες και τις επιτυχίες των παιδιών σας λέω ότι αυτό είναι πραγματικότητα. Το νομικό πλαίσιο που υπάρχει από το 2000 περίπου καθορίζει ότι οι αθλητές, είτε είναι αρτιμελείς είτε αθλητές με αναπηρία, που φέρουν διακρίσεις, μπαίνουν σε έναν ειδικό πίνακα για να διοριστούν σε θέσεις στο Δημόσιο. Αυτό είχε κάποια απορροφητικότητα μέχρι το 2006-7. Δυστυχώς από εκεί και μετά έχει παγώσει. Πρόκειται για μία μεγάλη αδικία καθώς μιλάμε για 20έως το πολύ 35 άτομα. Καταλαβαίνουμε ότι αυτή την εποχή είναι δύσκολο να μιλούμε για διορισμούς αλλά αν το πρόβλημα της χώρας θα το λύσουν οι διορισμοί των 30 αθλητών και δη των αναπήρων αθλητών οι οποίοι καλώς ή κακώς είναι τρομερά δύσκολο να βρουν μία άλλη δουλειά στον εργασιακό τομέα, τι να πω;»

Ας πάμε στα λειτουργικά ζητήματα τώρα. Τα παιδιά τι ώρες μπορούν να έρθουν να αθληθούν;

«Προσπαθούμε να έχουμε απογευματινές ώρες γιατί τα πιο πολλά παιδιά εργάζονται το πρωί. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να ευχαριστήσω τον Δήμο Αθηνών καθώς και τον ΟΠΑΝΔΑ που διαχειρίζεται τους χώρους άθλησης γιατί μας κάνουν την διευκόλυνση να μας δίνουν τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα ώρες μετά τις 17:00 με 17:30 ώστε να μπορούν να προσέλθουν όλοι οι αθλητές. Δυστυχώς όσο και αν ακούγεται αυτονόητα σε πολλά γυμναστήρια είναι δύσκολο να βρούμε ώρα μετά τις 18:00 το απόγευμα γιατί είναι η ώρα με τη μεγαλύτερη ζήτηση για όλες τις ομάδες».

Οι νέοι αθλητές γνωρίζουν την δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα σε αυτό το κλειστό;

«Δυστυχώς ακόμα δεν υπάρχει τόσο μεγάλη προβολή ώστε να ξέρουν ότι υπάρχουν αυτοί οι σύλλογοι, προπονούμαστε αυτές τις ώρες και σε αυτό το γήπεδο. Πιο πολύ διαδίδεται στόμα με στόμα. Σίγουρα στην Παραολυμπιαάδα του Ρίο υπήρξε μία προβολή. Βέβαια βοήθησαν πολύ οι επιτυχίες της ελληνικής αποστολής. Σίγουρα όμως ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμάς. Ελπίζουμε όμως αυτά τα φώτα να μη σβήσουν πολύ γρήγορα. Να μείνει λίγη προβολή και τα επόμενα χρόνια. Για να καταφέρει ένας αθλητής να κάνει κάτι καλό στην Παραολυμπιάδα πρέπει να μοχθεί μίνιμουμ μία δεκαετία».

Το κόστος μίας ασφαλούς προπόνησης; Πόσο στοιχίζει ένα αμαξίδιο;

«Καταρχάς τα αμαξίδια θα ήταν καλό να ανανεώνονται κάθε πέντε με έξι χρόνια λόγω φθοράς. Δυστυχώς τα κρατάμε με νύχια και με δόντια πάνω και από μία δεκαετία λόγω υψηλού κόστους. Η αγορά ενός αμαξιδίου ξεπερνά τα 4.000 ευρώ και η συντήρηση των αμαξιδίων μιας ομάδας εντός τη χρονιάς μπορεί να αγγίξει και τα 2.500 ευρώ».

Εσείς τι θα θέλατε να πείτε στον κόσμο; Ίσως να κάνατε κάποια έκκληση;

«Εγώ θα ήθελα να υπάρχει όσο το δυνατόν περισσότερο προβολή των δραστηριοτήτων έτσι ώστε να γίνει γνωστός ο χώρος στα άτομα με αναπηρία και δη στα νέα άτομα. Εγώ είμαι 25 και πλέον χρόνια στον χώρο και έχω συνειδητοποιήσει βάσει της εμπειρίας που διαθέτω, ότι αν ένα άτομο μπει στο χώρο δεν φεύγει ποτέ. Και αυτό συμβαίνει επειδή βλέπει τόσο μεγάλη διαφορά στη ζωή του, στην ψυχολογία του, στο σώμα του και πλέον ο αθλητισμός είναι γι’ αυτό το άτομο τρόπος ζωής. Και φυσικά παρά τους δύσκολους καιρούς που βιώναμε να υπάρχουν περισσότεροι χορηγοί στον χώρο των αθλητικών σωματείων ΑμεΑ γιατί τους έχουν απόλυτη ανάγκη για την επιβίωσή τους».

Αφού βγάλαμε την απαραίτητη αναμνηστική φωτογραφία με όλους τους καθημερινούς «ήρωες» της ζωής, δώσαμε μία υπόσχεση.

Δεν θα τους εγκαταλείψουμε. Θα σταθούμε αρωγοί στην προσπάθειά τους και μαζί τους θα πανηγυρίσουμε μεγάλες νίκες εντός και εκτός παρκέ.

Εις το επανιδείν…

Για οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο παραθέτουμε τα παρακάτω στοιχεία

Π.Α.Σ.Κ.Α.

Διεύθυνση: Λ. Χασιάς 8η Στάση & Σπύρου Θεολόγου 1 ΙΛΙΟΝ ΑΘΗΝΑ

www.paska.gr E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τηλέφωνο: 2102387157