Οι ερευνητές του Κολλεγίου Οστεοπαθητικής Ιατρικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, με επικεφαλής τον ομότιμο καθηγητή ουρολογίας Ντέηβιντ Γουόρτινγκερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Αμερικανικής Οστεοπαθητικής Ένωσης «Journal of American Osteopathic Association», παρατήρησαν ότι αρκετοί ασθενείς τους ανέφεραν πως δεν είχαν πια πέτρες στα νεφρά, αφότου είχαν περάσει από το μεγάλο τρενάκι της Ντίσνεϊλαντ στη Φλόριντα.

Οι Αμερικανοί ερευνητές για να το ψάξουν περαιτέρω δημιούργησαν μέσω τρισδιάστατου εκτυπωτή ένα ανατομικό μοντέλο νεφρού, το οποίο πήραν μαζί τους στο ρόλερ-κόστερ. Μέσα στο τεχνητό νεφρό, υπήρχαν τρεις πραγματικές πέτρες διαφόρων μεγεθών (4,5 έως 64,6 κυβικών χιλιοστών), καθώς και λίγα ούρα.

Οι επιστήμονες ανεβοκατέβηκαν στο τρενάκι 60 φορές για χάρη της επιστήμης φορώντας στην πλάτη τους ένα σακίδιο που περιείχε το τεχνητό νεφρό με τις πέτρες και τα ούρα. Κάθε φορά μάλιστα τοποθετούσαν τις πέτρες σε διαφορετικό σημείο του «νεφρού».

Αυτό που παρατήρησαν θα μείνει στην ιστορία. Όταν κανείς κάθεται στο πίσω μέρος του ρόλερ-κόστερ, οι πέτρες των νεφρών φεύγουν μόνες τους στα δύο τρίτα των περιπτώσεων (64%), άσχετα με το μέγεθος ή τη θέση τους. Όταν όμως κάποιος κάθεται μπροστά, τότε το ποσοστό «θεραπείας» πέφτει στο 17%.

Όπως επισήμαναν οι ερευνητές, έπειτα από το πείραμα αυτό, το τρενάκι μπορεί να διευκολύνει την εξαφάνιση μικρών λίθων από τα νεφρά. Επίσης εκτιμούν ότι μια βόλτα με το τρενάκι, μετά την παραδοσιακή θεραπεία με λιθοτριψία, μπορεί να εμποδίσει τις πέτρες να μεγαλώσουν ξανά. Οι πέτρες μπορούν να εμφανιστούν στο ένα ή και στα δύο νεφρά συνήθως σε άτομα 30 έως 60 ετών.

Περίπου τρεις στους 20 άνδρες και δύο στις 20 γυναίκες εμφανίζουν πέτρα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όταν η πέτρα είναι μικρή, συχνά φεύγει μόνη της μέσω των ούρων. Αλλιώς, αν μπλοκάρει το ουροποιητικό σύστημα, μπορεί να προκαλέσει πόνο και λοίμωξη, οπότε χρειάζεται ιατρική αντιμετώπιση. Περίπου οι μισοί άνθρωποι εμφανίζουν πέτρα ξανά μέσα στην επόμενη πενταετία από την πρώτη φορά. Η κατανάλωση πολύ νερού και άλλων υγρών μειώνει τον κίνδυνο σχηματισμού πέτρας.

Νερωμένο μέλι εναντίον ουρλοιμώξεων

Εξάλλου, μια άλλη βρετανική επιστημονική έρευνα διαπίστωσε, ότι το διαλυμένο σε νερό μέλι μπορεί να αποτελεί χρήσιμο «όπλο» κατά των βακτηρίων που προκαλούν ουρολοιμώξεις. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, με επικεφαλής τον δρα Μπασίρ Λουαλίντ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κλινικής παθολογίας «Journal of Clinical Pathology», σύμφωνα με το BBC. Προς το παρόν τα σχετικά πειράματα έχουν γίνει στο εργαστήριο με κύτταρα και θα πρέπει να ακολουθήσουν δοκιμές σε ανθρώπους.

Πάντως το μέλι έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες ως φυσικό αντισηπτικό σε περιπτώσεις εγκαυμάτων, τραυμάτων κ.α. Αν και, όπως είπε ο Λουαλίντ, «στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς ή γιατί το μέλι δουλεύει ως αντιβακτηριακό». Ακόμη και σε χαμηλή περιεκτικότητα μελιού (μόνο 3,3%), το διάλυμα φάνηκε να σταματά τους κοινούς παθογόνους μικροοργανισμούς E.coli και Proteus mirabilis.