ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Τότε που η Αντίσταση υψώθηκε σε Ποίηση

Tweet
Share
Tweet
Share

Εκείνο το πρωί του ΄40, οι άνθρωποι εξεγέρθηκαν εναντίον της Μοίρας τους χωρίς στεγνούς υπολογισμούς. Το ήξεραν πως βάδιζαν για τον θάνατο. Και ίσως γι΄ αυτό, μέσα στην όμορφη αφροσύνη τους, όπως έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης, έδειχναν βαθειά λυπημένοι, αλλά υπερήφανοι που αποχαιρετούσαν χαμογελώντας τη ζωή πλάϊ σε άλλους, όπως εκείνοι που είχαν τα ίδια ιδανικά.

Ήταν η τελευταία φορά που οι Έλληνες ενωμένοι μπροστά στο άδικο που συντελούνταν, έγιναν δημιουργοί της ιστορίας τους και ξεθύμαναν ένα μακροχρόνιο άχτι, ξαναδίνοντας νόημα σε λέξεις που είχαν χάσει κάθε αξία στα χείλη των κούφιων πολιτικών και των πατριδοκάπηλων. Ο,τι δηλαδή, έχουμε τόση ανάγκη και σήμερα... 

Το έπος του ΄40 και της μεγαλειώδους Εθνικής Αντίστασης, τα διαδέχθηκε η καταχνιά του αιματηρού Εμφυλίου και των θεοσκότεινων χρόνων που ακολούθησαν. Δια πυρός και σιδήρου η Ελλάδα άλλαξε, χωρίς όμως ποτέ να δικαιώσει τις προσδοκίες για έναν κόσμο με Δικαιοσύνη και κοινή προκοπή. 

Μέσα σε λίγες δεκαετίες οι Έλληνες γυρίσανε τον «δίσκο» από την φτώχεια στο δήθεν, καθώς ο πολιτισμός της κατανάλωσης εισέβαλλε ορμητικά σαν αέρας, ξηλώνοντας το παληό κοινοτικό ήθος και φέρνοντας στο προσκήνιο κάθε λογής καρικατούρα που προσβάλλει με αναίδεια ό,τι συνέχει έναν άνθρωπο και τις βαθειές του αξίες.

Το βλέπει κανείς ακόμα και, ή ειδικά μέσα στην αίθουσα της Βουλής, όπου στο δεξιό άκρο χλευάζουν τη Δημοκρατία οι αρνητές της, οι εκπρόσωποι των ναζί.

Όμως ας σταθούμε σε λίγο σε κείνη την ωραία ημέρα. Καθισμένος πίσω από το μικρόφωνο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας ο εκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος με παλλόμενη από συγκίνηση φωνή, διάβαζε το πρώτο ανακοινωθέν του Γενικού Επιτελείου Στρατού, λέγοντας:

«Αι Ιταλικαί δυνάμεις, προσβάλλουν από της 5ης πρωινής της σήμερον, τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις, αμύνονται του πατρίου εδάφους».

Για να δείτε το σχετικό βίντεο πατήστε εδώ

Μετέδιδαν τα λόγια του, όπως τα διάβαζε τονίζοντας με βάθος τα σύμφωνα και ιδίως εκείνο το «μ» στο «ημέτεραι» και «αμύνονται» που έμοιαζε με κάποια ηθική επιταγή που ερχόταν από πολύ παληά και μετέφερε μια θαλπωρή και μια περηφάνεια στους άλλους πίσω, ότι κάποιοι βρίσκονται εκεί που πρέπει, στην ώρα τους και χρειαζόταν εκείνη ακριβώς την στιγμή το Έθνος να τους συντρέξει.

Κάθε χρόνο, την 28η  μέρα αυτού του μήνα, τη μέρα που γιορτάζουμε την επέτειο του ιστορικού  «Όχι» στα σχετικά αφιερώματα των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, ακούγεται πάντα η θρυλική φωνή του. Είναι η φωνή του πρώτου αρχιεκφωνητή του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών, που εκφώνησε το ανακοινωθέν της έναρξης του Ελληνοϊταλικού πολέμου, πριν από εβδομήντα έξη ακριβώς χρόνια. 

Είναι η φωνή αυτού του ευγενούς Έλληνα Αιγυπτιώτη, γόνου αρχοντικής οικογένειας και εγγονού του εθνικού ευεργέτη Πανταζή Βασάνη.  Ο Κώστας Σταυρόπουλος, σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, κάθε βράδυ, στις 11:20, εκφωνούσε σαν πραγματικός λειτουργός τα λακωνικά ανακοινωθέντα του Στρατηγείου μας. 

Στις 27 Απριλίου 1941, λίγο πριν οι ναζί μολύνουν με τη σβάστικα την Ακρόπολη, σε μια έρημη Αθήνα, (σ.σ: μόνο η ελληνική πρωτεύουσα και το Βελιγράδι από όλη την Ευρώπη υποδέχθηκαν με τέτοια εχθρότητα τους εισβολείς) κάθησε και πάλι με το ίδιος δέος πίσω από το μικρόφωνο και έστειλε στους ακροατές το πρώτο ένθερμο αντιστασιακό μήνυμα:

«Εδώ ελεύθεραι ακόμα Αθήναι. Έλληνες, οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών. Αδέλφια! Κρατείστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του Μετώπου! Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τας προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια. Έλληνες! Ψηλά τις καρδιές! Προσοχή! Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέμματα! Έλληνες, μην τον ακούτε! Ο πόλεμός συνεχίζεται και θα συνεχιστεί μέχρι της τελικής νίκης. Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!».

Για να δείτε το σχετικό βίντεο πατήστε εδώ

Μεγάλες στιγμές, όπου πράγματι το Έθνος συναντήθηκε με την ιστορία του.

Τον καιρό εκείνο, ο ραδιοσταθμός της Αθήνας δεν διέθετε ακόμα μηχανήματα ηχογράφησης. Όλες οι εκπομπές του ήταν «ζωντανές». Έτσι, αυτές οι σημαντικές ιστορικές εκφωνήσεις του Σταυρόπουλου,  δεν είχαν ηχογραφηθεί. Πολύ αργότερα, το 1967 όταν ο Γιώργος Ν. Κάρτερ, άλλη θρυλική μορφή της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης, καταγράφοντας με τα ηχητικά ντοκουμέντα της συλλογής του την ιστορία του πολέμου, διαπίστωσε πόσο ελλιπής θα ήταν χωρίς τη φωνή του Σταυρόπουλου. Τον παρακάλεσε συναδελφικά να τα ηχογραφήσουν. Όπως εξηγεί ο ίδιος:  

«η εγγραφή έγινε και με κάποια τεχνική «αναπαλαίωση», τη χρησιμοποίησα στο πρώτο εκείνο ηχητικό ντοκιμαντέρ της Ελληνικής Δισκογραφίας, τον «Μεγάλο Πόλεμο».  Αυτή είναι η εγγραφή που μεταδίδεται από τους ραδιοτηλεορατικούς σταθμούς στις πολεμικές μας επετείους. Την ιστορικότητά  της  την επισφραγίζει για πάντα  η θρυλική φωνή  του Κώστα Σταυρόπουλου.

Ο Κώστας Σταυρόπουλος πέθανε στην Αθήνα το 1974.  Μεταφέρουμε εδώ λίγες αράδες από ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Ασύρματος», στις 25 Ιουλίου 1940,  το οποίο υπέγραφε ο γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος  Αλέκος Λιδωρίκης:

«Αρχοντικής οικογένειας ο Σταυρόπουλος, εγγονός του εθνικού ευεργέτου Πανταζή Βασάνη, εγεννήθη εις την Αίγυπτο. Από νέος ακόμα, διάβαζε πολύ και η εγκυκλοπαιδική του μόρφωσις είναι πραγματικά ευρυτάτη. […]  Θέλγει με τη φωνή του τους ακροατάς του, οι οποίοι μόλις ανοίξουν το ραδιόφωνο και τον ακούσουν,  «Είναι ο Σταυρόπουλος», λένε με θαυμασμό…».

 

 

                                                                                

 

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: Προηγούμενο θέμα Επόμενο θέμα

Προσθήκη σχολίου

Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman