Στην περίπτωση του Κοέν όμως έχει μία σημασία η πτυχή που σχετίζεται με την Ελλάδα. Η μυθολογία που θέλει τον ποιητή να υπάρχει καλλιτεχνικά και να δημιουργεί επειδή έζησε κάποια χρόνια της ζωής του στην χώρα μας και ειδικότερα στην Ύδρα, είναι κάτι που τρέφει κατά καιρούς τον ελληνικό μουσικό Τύπο. Και δημιουργεί ανόητες βεβαιότητες.

Φυσικά και το νησί έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ζωή του. Εκεί γνώρισε την Μαριάν του «So Long Marianne», πιθανώς και την Suzanne του ομώνυμου κομματιού από το πρώτο του άλμπουμ, ποιος ξέρει πόσες άλλες συνάντησε και πόσα άλλα κομμάτια εμπνεύστηκε εκεί…

Όμως αυτό δεν κάνει τον Κοέν Υδραίο, και δεν κάνει την Ελλάδα σημαντικότερη για την μουσική του από την Νέα Υόρκη και το Chelsea Hotel όπου γνώρισε την Τζάνις Τζόπλιν, το Μόντρεαλ απ’ όπου ξεκίνησε, ή την Καλιφόρνια, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. 

Και πάντως, τίποτε από όλα αυτά δεν κάνει τις ματαβατικές περιόδους του Κοέν σημαντικότερες από τον εβραϊκό κοσμοπολιτισμό του, τον οποίο κουβαλούσε και μνημόνευε έως και τις τελευταίες μέρες της ζωής του. 

Για να δούμε τον μύθο από μία άλλη γωνιά, ο Κοέν ήλθε στην Ελλάδα και την Ύδρα το 1960. Έμεινε εκεί μερικά χρόνια, έζησε, γνώρισε γυναίκες (γιατί άραγε δεν υπάρχει καμία ελληνίδα στα κομμάτια του;), παρέμεινε, έφυγε και όπως έλεγε ο ίδιος: «έτσι γινόταν τότε». 

Την εποχή εκείνη κανείς στην Ελλάδα δεν είχε πάρει χαμπάρι ποιος ήταν και δεν θα μπορούσε άλλωστε: όλοι άκουγαν στην καλύτερη περίπτωση Χατζηδάκι και Θεοδωράκη και σε τελική ανάλυση ο πρώτος δίσκος του Κοέν στην Columbila κυκλοφόρησε πολλά χρόνια μετά: το 1967. Η Ελλάδα είχε ήδη βυθιστεί στις αισθητικές ακρότητες της χούντας και έχανε το τρένο της πολιτισμικής επανάστασης της ροκ και ποπ κουλτούρας. 

Συνεπώς, η «ελληνικότητα» του Κοέν είναι ένα θέμα προς συζήτηση και όσοι την επικαλούνται δεν την έχουν ζήσει ποτέ. 

Πολύ μεγαλύτερη σχέση με αυτήν την πτυχή της καλλιτεχνικής παρουσίας του έχουν όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν σε μία ιστορική συναυλία του τον Ιούλιο του 1988 στο Λυκαβηττό - μέχι τότε σημειωτέον, δεν είχε παίξει στην Ελλάδα, που κατά τα άλλα τον θεωρεί πνευματικό της τέκνο…

Τρεις και πλεόν ώρες ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας, με τον Κοέν να απολαμβάνει την αποθέωση, η οποία όμως τότε ήταν ήδη παγκόσμια, εξ αιτίας ενός εκπληκτικού άλμπουμ που είχε μόλις κυκλοφορήσει, με τίτλο «I’ m your Man». Οι περισσότετροι θυμούνται από αυτό το άλμπουμ το «First we take Manhattan», όμως περιέχει μερικά από τα σπουδαιότερα κομμάτια του Κοέν. Τα οποία δεν έγραψε στην Ύδρα…