Οι αστροναύτες θα έπρεπε να βγουν στην επιφάνεια της Σελήνης, να περπατήσουν και να καρφιτσώσουν τη σημαία των ΗΠΑ. Για το ταξίδι των ανδρών προτάθηκαν πολλά οχήματα που θα έδιναν στους αστροναύτες την ευκαιρία να καλύψουν όσο περισσότερο έδαφος μπορούσαν.

Οι ΗΠΑ κατακτούν τη Σελήνη

H NASA σχεδίασε πολλά οχήματα, μόλις ένα από αυτά όμως κατασκευάστηκε. Οι επιστήμονες και οι υπεύθυνοι της κυβέρνησης άγγιξαν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Ένας αστροναύτης που περπατά στη σελήνη είναι σίγουρα ένα εντυπωσιακό θέαμα, ωστόσο ένας αστροναύτης πάνω σε μια διαστημική μηχανή κάτι ακόμα πιο αξιοθαύμαστο. Η απόλυτη επίδειξη, τεχνολογικής και επιστημονικής, δύναμης, την ώρα που η Σοβιετική Ενωση, λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή Κένεντι, είχε στείλει τον πρώτο άνθρωπο (Γιούρι Γκαγκάριν) στο διάστημα.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, το περιοδικό Collier's δημοσιεύει μια σειρά από άρθρα που περιγράφει τις ιδέες του αεροναυπηγού Βέρνερ φον Μπράουν γύρω από τις διαστημικές πτήσεις. Με τίτλο «Ο άνθρωπος θα κατακτήσει το διάστημα σύντομα!» η σειρά των αφιερωμάτων εισάγει τους αναγνώστες στην ιδέα ενός ταξιδιού έξι εβδομάδων στην Σελήνη, κατά το οποίο οι αστροναύτες θα ταξιδεύουν πάνω της με τρακτέρ 10 τόνων!

Η ιδέα του φον Μπράουν γρήγορα απορρίφθηκε, ως μη εφικτή. Ο «αρχιτέκτονας» των αμερικανικών πυραύλων Saturn V όμως επανήλθε το 1964 όταν σε συνέντευξη του στο Popular Science πρότεινε οι μεταφορές των αστροναυτών να γίνουν με μικρά, ανοιχτά οχήματα, τουλάχιστον στις πρώτες αποστολές. 

Το ζήτημα της μεταφοράς πάνω στη Σελήνη ήταν κάτι που απασχολούσε για μεγάλο διάστημα τόσο την NASA. Οι επιστήμονες της υπηρεσίας διαστήματος αναζητούσαν τρόπους κατασκευής κινητών «κατοικιών» πάνω στον δορυφόρο μας. Το 1967, η  AT&T που βρισκόταν σε συνεργασία με την NASA δημοσίευσε μια έκθεση των πιθανών μελλοντικών συστημάτων σεληνιακής μετακίνησης. Προτάθηκαν πολλά οχήματα τα οποία όμως, παρότι εξασφάλιζαν βιώσιμες συνθήκες για τους αστροναύτες, είχαν μεγάλο μέγεθος. Καθότι οι διαστημικές αποστολές δεν... φημίζονται για ευρυχωρία τους, οι προτάσεις αυτές απορρίφθηκαν.

Οι αστροναύτες John W. Young και Charles M. Duke δοκιμάζουν το Lunar Rover σε τεχνητές συνθήκες Σελήνης

Κάπου εκεί βρέθηκε ένας μηχανικός από το MIT, ο David Gordon Wilson, για να προτείνει ίσως την πιο... cool ιδέα που ακούστηκε στα προγράμματα Apollo. Αντί για μεγάλα οχήματα, οι αστροναύτες θα κινούνται με ηλεκτροκίνητες μηχανές. Πιο εύκολη μεταφορά, μικρότερο κόστος κατασκευής, αλλά και μεγαλύτερη ταχύτητα. Η ιδέα μεταφέρθηκε στα γραφεία της NASA και ήταν κοντά στο να υλοποιηθεί, όμως τελικά οι επιστήμονες της αμερικανικής υπηρεσίας προτίμησαν την ιδέα του «δικού» τους, φον Μπράουν, που είχε ήδη αρχίσει να σχεδιάζεται.
Οι αστροναύτες John W. Young και Charles M. Duke δοκιμάζουν το Lunar Rover σε τεχνητές συνθήκες Σελήνης

Τα Lunar Rovers, τετράτροχα ανοιχτά οχήματα με σαφώς μεγαλύτερο αποθηκευτικό χώρο από ότι μια μηχανή, δημιουργήθηκαν για τις αποστολές Apollo 15, 16 και 17. Ωστόσο, η NASA κράτησε την πρόταση του Wilson ως εναλλακτικό πλάνο, σε περίπτωση που τα Lunar Rovers εμφανίσουν κάποια δυσλειτουργία. Παρότι δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τις προσπάθειες της NASA να κατασκευάσει «διαστημικές» μηχανές, είναι γνωστό ότι το 1969 μια ομάδα επιστημόνων δούλεψε πάνω στην κατασκευή μιας πρότυπης μηχανής, που θα μπορούσε να προοριστεί για την αποστολή Apollo 15.

Οι μηχανές ποτέ δεν μπήκαν μέσα σε πύραυλο για να εκτοξευτούν στη Σελήνη, παρόλο που είχαν περάσει όλα τα «crash test». Ποτέ όμως δεν είναι αργά! Ίσως μια διαστημική επιδρομή μοτοσικλετιστών στη Σελήνη συμβεί στο μέλλον...