Το τι συμβαίνει, δεν συμβαίνει ή τι πρόκειται κατ’ εκτίμηση να συμβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, είναι κάτι που επηρέαζε, επηρεάζει και θα επηρεάζει όλο τον πλανήτη. Ζούμε σε μία εποχή που τα πράγματα σε πολιτικό, οικονομικό ή και πολιτιστικό ακόμη επίπεδο είναι αλληλένδετα και ακολουθούν, δυστυχώς, τη δυναμική Ντόμινο. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας ότι είδα, άκουσα και κατάλαβα στην επίσκεψή μου αυτή.

Σε όλες μου τις επισκέψεις και συζητώντας με από σειρά ετών με φίλους, γνωστούς και συγγενείς που κατοικούν εκεί, συζητούσαμε για οτιδήποτε άλλο εκτός από Πολιτική. Άλλωστε αυτή η χώρα με όσα καλά ή κακά τις καταλογίζουν, και δεν έχουν άδικο, έχει πραγματικά να επιδείξει θαυμάσια επιτεύγματα σε όλους τους τομείς και προκαλεί εντύπωση και δέος όταν την βλέπεις για πρώτη φορά.

Για πρώτη φορά λοιπόν άκουσα τους Αμερικανούς να μιλούν συνεχώς για πολιτική, μέσα στο μετρό, τα λεωφορεία, τα καφέ, τα εστιατόρια σε μεγάλες πόλεις, μικρότερες και χωριά. Πραγματικά με εντυπωσίασε τόσο από το αντικείμενο του λόγου τους όσο και από το περιεχόμενο.

Είναι γεγονός ότι σε όλο των πλανήτη με την πολιτική φτωχοποίησης και λιτότητας που ακολουθείται, εμείς στην Ελλάδα το ξέρουμε πολύ καλά, έχουν επικρατήσει ακραίες θέσεις-αντιλήψεις, που μόνο καλό δεν μπορούν να φέρουν στην ανθρωπότητα.

Στην Αμερική η ιδιαιτερότητα είναι, ότι στο σύνολό τους οι ψηφοφόροι δεν ψήφισαν την παράταξη που εξελέγη αλλά με αρκετή διαφορά, περίπου 2.900.000 ψήφισαν τους Δημοκρατικούς, την παράταξη που δεν βγήκε. Απλά το εκλογικό σύστημά τους, ενίσχυσε κατά περιοχή τον αριθμό εκλεκτόρων με αποτέλεσμα αυτός που έλαβε λιγότερους στο σύνολο ψήφους να επικρατήσει.

Αποτέλεσμα; Θύελλα αντιδράσεων, σε λόγο και σε πράξεις, διαδηλώσεις, κουβέντες, και εκφράσεις φόβων για το τι πρόκειται να κάνει μία κυβέρνηση η οποία δεν είχε δείξει φειδώ σε προκλητική στάση και δηλώσεις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Ένα απτό παράδειγμα είναι τα χιλιάδες πολύχρωμα αυτοκόλλητα χαρτάκια διαμαρτυρίας στην υπόγεια στάση metro της Union Square της Νέας Υόρκης, πλατεία η οποία έχει μεγάλη ιστορία έκφρασης και επαναστατικότητας. Η φωτογραφία που ακολουθεί δείχνει ένα μέρος από αυτά τα χαρτάκια.

New York, Union Square metro station.

Για πρώτη φορά λοιπόν, διέκρινα φόβο για το «τι μέλλει γενέσθαι» στη συνέχεια, από τις συζητήσεις και απόψεις και προβληματισμό, περισσότερο από ανθρώπους των πόλεων. Ο προβληματισμός τους δε, γίνεται ακόμα μεγαλύτερος από το γεγονός ότι η νέα Κυβέρνηση θα έχει όλες τις Εξουσίες στα χέρια της Κογκρέσο και Δικαστική Εξουσία, κάτι που η προηγούμενη Κυβέρνηση δεν είχε με αποτέλεσμα να έχει τροχοπέδη στις αποφάσεις της, καλό και κακό αλλά υπήρχε τουλάχιστον δεύτερη σκέψη. Η Ιστορία μέχρι σήμερα έχει δείξει ότι, η ανεξέλεγκτη Εξουσία είναι τουλάχιστον επικίνδυνη, ο εξισορροπητικός παράγων πάντα προσφέρει κάτι θετικό έστω με μία αναθεώρηση κάποιων πραγμάτων και με αυτά, προσπάθεια πειθούς των αντιθέτων θέσεων. Οι εξαγγελίες προσώπων για το σχηματισμό Κυβέρνησης μόνο εφησυχασμό δεν έφερε στους προβληματισμένους.

Στην Επαρχία και ιδιαίτερα σε μικρές πολίχνες - χωριά είδα αντίθετα χαρά και προσμονή να γίνει η Αμερική, αυτή που ήταν στο παρελθόν δυνατή και αυτάρκης.

Η όλη κατάσταση, επιτρέψατε μου να πω, μου θυμίζει το Ηνωμένο Βασίλειο, σε σχέση με το λεγόμενο Brexit, όπου οι μεγάλες πόλεις διακαώς επιθυμούσαν την παραμονή της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη και η Επαρχία όχι. Έτσι λοιπόν ενώ όλοι περιμέναμε ότι θα ψηφιστεί η παραμονή της χώρας στην Ένωση και κοιμηθήκαμε ήσυχοι, ξυπνήσαμε το πρωί με το αντίθετο αποτέλεσμα. Έτσι και στην Αμερική κοιμηθήκαμε με την εντύπωση επικράτησης τω Δημοκρατικών και ξυπνήσαμε με το αντίθετο αποτέλεσμα.

Αυτά τα λίγα είχα να μοιραστώ μαζί σας, μη θέλοντας να επηρεάσω τη σκέψη σας, απλά να προσθέσω κάποια στοιχεία της εντύπωσης μου από την παραμονή εκεί, που ίσως σας βοηθήσουν στις περαιτέρω σκέψεις σας.