Η τελετή θα ανοίξει με την προσφώνηση του Αναπληρωτή Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητή Ναπολέοντα Ν. Μαραβέγια. Στη συνέχεια ο καθηγητής Γαλλικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Dimitris J. Roboly θα παρουσιάσει το έργο και την προσωπικότητα του τιμώμενου. Θα ακολουθήσουν η ανάγνωση των κειμένων του Ψηφίσματος της Σχολής, της Αναγόρευσης και του Διδακτορικού Διπλώματος από την Πρόεδρο του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, καθηγήτρια Μαρία Α. Παπαδήμα, και η περιένδυση του τιμώμενου με την τήβεννο της Σχολής από την Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, καθηγήτρια Ελένη Μιχ. Καραμολέγκου. Η τελετή θα ολοκληρωθεί με την ομιλία του Βασίλη Αλεξάκη «Η λήθη, οι λέξεις, η σιωπή». 

Το πλούσιο συγγραφικό έργο του Βασίλη Αλεξάκη, που έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το κοινό, επανεκδίδεται από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Κυκλοφορούν ήδη τα βιβλία Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα και Τάλγκο, ενώ αναμένεται να κυκλοφορήσουν στα τέλη του Απριλίου Η μητρική γλώσσα και το Πριν. Τον Νοέμβριο του 2016 κυκλοφόρησε το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο Το κλαρινέτο.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΑΛΕΞΑΚΗ

Εγκατεστημένος στη Γαλλία από το 1969, ο Βασίλης Αλεξάκης υπήρξε επί σειρά ετών συνεργάτης της εφημερίδας Le Monde και έγραψε τα πρώτα του βιβλία στα γαλλικά. ΤοΤάλγκο είναι το πρώτο του έργο γραμμένο στη μητρική του γλώσσα: κυκλοφόρησε το 1982 από τον Εξάντα και εξακολουθεί ως σήμερα να σημειώνει σπάνια επιτυχία. Το 1984 έγινε ταινία από τον Γιώργο Τσεμπερόπουλο με τίτλο Ξαφνικός έρωτας. 

Το έργο του Αλεξάκη είναι εξίσου αναγνωρισμένο στην Ελλάδα (κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 2004 για τις Ξένες λέξεις) και τη Γαλλία (Βραβείο Médicis για τη Μητρική γλώσσα, 1995, Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας για το μ.Χ. το 2007). Γράφει και στις δύο γλώσσες, αρχίζοντας πότε από τη μία πότε από την άλλη, και αυτομεταφράζεται στη δεύτερη. Οι γλώσσες είναι από τα κύρια θέματα του έργου του. 

Έχει ασχοληθεί με τον κινηματογράφο (η ταινία του Οι Αθηναίοι κέρδισε το Α΄ βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ κωμωδίας του Σανρούς το 1990) και το θέατρο (Εγώ δεν…, Μη με λες Φωφώ).

Στα περισσότερα από τα έργα του (μυθιστορήματα, διηγήματα, αφηγήματα, θεατρικούς μονολόγους, ταινίες) η μνήμη παίζει σημαίνοντα ρόλο. Το αυτοβιογραφικό στοιχείο χωνεύεται με το ονειρικό.