Και για να γίνω πιο σαφής θα σας περιγράψω ένα απλό παράδειγμα. Θα σας περιγράψω την εμπειρία που είχα σε ένα επαγγελματικό ταξίδι που έκανα κάποτε από την πολιτ6εία της Νέας Υόρκης, στην πολιτεία Washington State, των ΗΠΑ. Μετά από πολλές ώρες οδήγησης, σταμάτησα ξημερώματα σε ένα από τα καφέ – ρεστοράν, από αυτά που βρίσκονται στους μεγάλους οδικούς άξονες που ενώνουν τη μια πολιτεία με την άλλη, για να πάρω το πρωινό μου. Κάθισα λοιπόν στο πάγκο του ρεστοράν και προσπάθησα να τραβήξω την προσοχή της σερβιτόρας, που εκείνη τη στιγμή ήταν απασχολημένη με κάποιον άλλο ταξιδιώτη. Αφού τελικά κατάφερα να της αποσπάσω την προσοχή, ήρθε κοντά μου και με βαριεστημένο ύφος με ρώτησε τι θα ήθελα. Παράγγειλα έναν καφέ, και αμέσως αναθεώρησα την απόφαση μου για το υπόλοιπο πρωινό γεύμα. Ήπια τον καφέ γρήγορα, και με άδειο στομάχι μπήκα στο αυτοκίνητο και συνέχισα το ταξίδι μου, με την ελπίδα ότι θα έβρισκα κάποιο άλλο καφέ στο δρόμο. 

Όντως, λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, σταμάτησα σε κάποιο άλλο, μπήκα μέσα και κάθισα στον πάγκο. Πριν ακόμα προλάβω να στρέψω το κεφάλι μου προς το μέρος της σερβιτόρας, ήρθε εκείνη κοντά μου, μια νεαρή κοπέλα με ένα μεγάλο λαμπερό χαμόγελο, η οποία, αφού με καλημέρισε πρώτα, μου είπε ότι φαίνομαι κουρασμένος και ταλαιπωρημένος και ότι είχε το κατάλληλο φάρμακο γι’ αυτό, εννοώντας φυσικά ένα φλιτζάνι ζεστό καφέ συνοδευόμενο από ένα καλό και πλήρες πρωινό. Αμέσως ένοιωσα να φεύγει η κούραση και της χαμογέλασα με τη σειρά μου, παραγγέλνοντας ακριβώς το πρωινό που μου πρότεινε. Εδώ, πρέπει να σημειώσω το εξής, η δεύτερη σερβιτόρα συνέχιζε ακόμα τη βραδινή βάρδια της, ενώ η βαριεστημένη, προηγούμενη σερβιτόρα, μόλις είχε αναλάβει την βάρδια της.

Εν ολίγοις, αυτή η χαμογελαστή κοπέλα μου «έφτιαξε» την ημέρα, μου μετέφερε την θετική ενέργειά της και, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, με βοήθησε να κερδίσω έναν πελάτη στο ραντεβού που είχα στη συνέχεια, μετά από μήνες επίμονης προσπάθειας που κατέβαλα για να τον κερδίσω. 

Το προφανές, που πρέπει να μας απασχολεί όλους, είναι γιατί η πρώτη σερβιτόρα, παρόλο που μόλις ξεκινούσε τη βάρδια της, συμπεριφερόταν σα να ήταν κουρασμένη, διότι μάλλον μισούσε αυτό που έκανε. Σε αντίθεση με τη δεύτερη σερβιτόρα, η οποία, όπως μου εξήγησε, εργαζόταν για να πληρώνει τα δίδακτρα στο Πανεπιστήμιο που φοιτούσε. Η οποία, ακόμα και στο τέλος της βάρδιας, ήταν πρόσχαρη και ενεργητική κάνοντας τη δουλειά της με κέφι.

Η διαφορά στην απόδοση και την αποτελεσματικότητα της εργασίας ενός εργαζόμενου από κάποιον άλλο, συνίσταται, στο κατά πόσον του αρέσει αυτό που κάνει. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμη που τον κάνει πιο παραγωγικό έναντι ενός άλλου, ο οποίος απλά σκοτώνει το χρόνο της εργασίας του - μόνο  και μόνο -για να πάρει την αμοιβή του.

Πάνος Τσαγκαράκης