Tweet 
Share 
Comment Οι μεγάλες εταιρείες της Φόρμουλα 1, διαθέτουν πλέον πανάκριβα εργαστήρια στα οποία βάζουν σε καραντίνα τους πιλότους πριν από τους αγώνες, με στρατιωτικό πρόγραμμα όσον αφορά την εκγύμναση, το διαιτολόγιο και τον ύπνο.
Γι΄ αυτό δεν μπορούν να είναι όλοι οδηγοί στη Formula 1
Εικόνες όπως αυτή του Ιταλού οδηγού αγώνων Τζιουζέπε Καμπάρι, ο οποίος τη δεκαετία του '30 δεν ξεκινούσε να τρέχει χωρίς ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, ή των μεταγενέστερων Γάλλων Πατρίκ Ντεπαγέ και Ζαν Πιερ Ζαριέ, οι οποίοι στο γεύμα πριν από την κούρσα απολάμβαναν ένα ποτήρι από επιλεγμένες κάβες, ανήκουν πλέον στο νοσταλγικό παρελθόν.
Όλα όσα θα δείτε, μπορούν να εξηγήσουν το γιατί κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας είναι ζήτημα να βγουν 30-35 πιλότοι Φόρμουλα 1 από όλο τον πλανήτη. Λίγοι μπορούν να επιβιώσουν σε τέτοιες συνθήκες και για 15 Grand Prix τον χρόνο.
Με ταχύτητες που συχνά ξεπερνούν τα 300 χιλιόμετρα την ώρα και με το άγχος στο κόκκινο, «φυσιολογικό» από τη στιγμή που για κάθε πιλότο παίζεται η ζωή του και δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, οι καρδιακοί παλμοί μπορεί να φθάσουν κατά τη διάρκεια της κούρσας ως τους 240 ανά λεπτό, από τους 60 που είναι το κανονικό.
Μόνο ένας εξαιρετικά γυμνασμένος οργανισμός μπορεί να τη βγάλει καθαρή και οι οδηγοί είναι συνδεδεμένοι με ηλεκτρόδια ώστε στα «πιτς» τα μέλη της ομάδας να ελέγχουν την κατάσταση της υγείας των πιλότων.
Η πίεση που αναπτύσσεται στιγμιαία στην επιτάχυνση αγγίζει τα 7 G (επταπλάσια του σωματικού βάρους). Η φυγόκεντρος στις στροφές φτάνει τα 4 G, ενώ στα φρεναρίσματα είναι 3,4 G. Ολοι οι πιλότοι ακολουθούν ειδικά προγράμματα εκγύμνασης του σβέρκου καθώς το κεφάλι, ακόμη και όταν είναι στηριγμένο, δέχεται τρομερή πίεση και το κράνος που φοράνε φτάνει να ζυγίζει πάνω από 150 κιλά.
Δείτε την προπόνηση του Κάρλο Σάϊνθ της Red Bull και κλάψτε μαζί του...
