Για παράδειγμα, η βιομηχανία αυτή λάνσαρε ειδικές σειρές αρωμάτων για τον εορτασμό της σοβιετικής επιτυχίας, όπως το kolkhoz, ενώ κυκλοφορούσε φήμες ότι σοβιετικοί πράκτορες έφερναν μυστικές φόρμουλες αρωμάτων από αμερικανικά εργοστάσια.

Κατά τη ρωσική επανάσταση, ένας κρατικός εμπορικός συνδυασμός με την ονομασία TeZhe εγκαθιδρύθηκε το 1921 για την παραγωγή και πώληση καλλυντικών και προϊόντων υγιεινής. Η πρώτη διευθύντρια ήταν η σύζυγος του επιφανούς σοβιετικού πολιτικού Vyacheslav Molotov, Polina Zhemchuzhina, η οποία και έθεσε τα θεμέλια της νεοσύστατης βιομηχανίας.

Η Zhemchuzhina είχε υπηρετήσει τον Κόκκινο Στρατό και πέρασε τις πολιτικές της απόψεις στις επωνυμίες των προϊόντων της. Μερικά παραδείγματα είναι τα προϊόντα Krasnaya Moskva (Κόκκινη Μόσχα) και Leningrad.

Η TeZhe ήταν η πρώτη μαζική εταιρεία ομορφιάς στη Σοβιετική Ένωση και ίδρυσε μαγαζιά παντού, τα οποία πουλούσαν από κρέμες μέχρι και κολώνιες, ενώ ήταν και η πρώτη εταιρεία που πρόσθεσε βιταμίνες στα καλλυντικά. Η κρατική αυτή μάρκα έγινε μέρος των τοπικών λαϊκών παραδόσεων.

Μάλιστα, η TeZhe πουλούσε σαπούνια σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή, ακόμα και κάτω του κόστους, για να προωθήσει την καλή υγιεινή στις φτωχότερες κοινωνικές ομάδες. Το οικονομικό έλλειμμα διορθωνόταν από την πώληση προϊόντων πολυτελείας.

Τα αρώματα και οι κρέμες χεριών έγιναν κομμάτι του κομμουνιστικού κράτους, όσο και οι συγκεντρώσεις του κόμματος, οι καμπάνιες και η προπαγάνδα. Ήταν ένα ουσιώδες κομμάτι του δεύτερου πενταετούς πλάνου, το οποίο εστίαζε, μεταξύ άλλων, στα καταναλωτικά αγαθά και την κοινωνική πρόοδο.

Παράλληλα, η μαζική παραγωγή και διανομή των προϊόντων μέικ απ ήταν μια κίνηση εκδημοκρατισμού για τις γυναίκες. Πιο πριν, μόνο εκείνες των πλούσιων οικογενειών μπορούσαν να τα αγοράσουν, καθώς ήταν ακριβά, εισάγονταν από την Ευρώπη και πωλούνταν μόνο σε μεγάλες πόλεις, όπως το Πιτερσμπέργκ και η Μόσχα.

Το άρωμα «Κόκκινη Μόσχα», το οποίο πουλιόταν σε ένα μπουκάλι που έμοιαζε με τους πύργους του Κρεμλίνου, έγινε κλασικό. Αρχικά, λεγόταν «Το αγαπημένο μπουκέτο της αυτοκράτειρας» και είχε δημιουργηθεί αποκλειστικά για την Maria Feodorovna, τη μητέρα του τελευταίου τσάρου της Ρωσίας, αλλά έπρεπε να μετονομαστεί για να ταιριάζει στη νέα σοβιετική θεώρηση των πραγμάτων.

 

H μαζική παραγωγή και διανομή των προϊόντων μέικ απ ήταν μια κίνηση εκδημοκρατισμού για τις γυναίκες

Μάλιστα, υπάρχει μια φήμη ότι ο Αύγουστος Μίτσελ, ο άνθρωπος που δημιούργησε το «Κόκκινη Μόσχα», τράπηκε σε φυγή από τη Ρωσία μετά από την επανάσταση και έγινε μέλος της ομάδας που συνέθεσε το διάσημο Chanel No 5, κάτι που εξηγεί την ομοιότητα των δύο αρωμάτων.

Βέβαια, το «Κόκκινη Μόσχα» ήταν πολύ εκλεκτό άρωμα και δεν ήταν ο κανόνας. Άλλα αρώματα, όπως το Troynoy, μύριζε σαν αλκοόλ και οι Ρώσοι συνήθιζαν να λένε για τους μεθυσμένους ότι «μυρίζουν σαν το Troynoy.

Σήμερα, υπάρχουν ακόμα fans της «Κόκκινης Μόσχας», οι οποίοι το παραγγέλνουν. Σύμφωνα, μάλιστα, με κριτικές στο Amazon το άρωμα περιγράφεται ως «καλά κατασκευασμένο και όμορφο» και «πολύ κομψό, σοφιστικέ και ρετρό».

Ενδιαφέρον έχει ότι σύχγρονες μάρκες, όπως οι Benefit, Andrea Garland and Paul & Joe, υιοθέτησαν το σοβιετικό στυλ των διαφημίσεων και των συσκευασιών, ενώ πολλοί σχεδιαστές έχουν εκφράσει την εκτίμησή τους για τα πόστερ της εποχής.

Ωστόσο, για πολλούς Ρώσους οι μυρωδιές αυτών των καλλυντικών προκαλούν μελαγχολία, γιατί τους θυμίζουν τις παλιές εποχές του κομμουνιστικού καθεστώτος. Βέβαια, αν τα λίγα εργοστάσια που τα δημιουργούν ακόμα επιβιώσουν για αρκετό καιρό, μπορεί κάποια στιγμή τα καλλυντικά αυτά να μην συνδέονται στο μυαλό των Ρώσων με το σοβιετικό παρελθόν και να επιστρέψουν δυναμικά!

Πηγή: theguardian.com