Οι ερευνητές του Πολυτεχνείου, με επικεφαλής τον διευθυντή του Ινστιτούτου Μεταφορών Τομ Ντίνγκους, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), χρησιμοποίησαν κάμερες τοποθετημένες στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου για να παρακολουθούν τις συνήθειες των οδηγών και μετά έκαναν σύγκριση με τα στατιστικά στοιχεία για τα τροχαία.

Οδήγα μόνο, τι σου ζητάνε!

Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι, σε πάνω από τις μισές διαδρομές με το αυτοκίνητό του, ένας οδηγός ασχολείται παράλληλα με κάτι άλλο, εκτός από το να οδηγεί, οπότε υπερδιπλασιάζεται ο κίνδυνος ατυχήματος.

Σημαντικός παράγων κινδύνου είναι η ταραγμένη συναισθηματική κατάσταση του οδηγού, αν είναι π.χ. θυμωμένος, λυπημένος, κλαίει, βρίσκεται σε υπερδιέγερση κ.α. Μια τέτοια ψυχική κατάσταση αυξάνει κατά 9,8 φορές τον κίνδυνο τροχαίου. Εξάλλου, η οδήγηση με ταχύτητα πάνω από το εκάστοτε όριο αυξάνει κατά 13 φορές τον κίνδυνο.

Κορίτσια να βάφεστε άφοβα

Τα ανθρώπινα λάθη συχνά σχετίζονται με φρενάρισμα σε λάθος σημείο και σε λάθος χρόνο, καθώς επίσης με την έλλειψη εξοικείωσης με το αυτοκίνητο που οδηγεί ο οδηγός, καθώς και με την άγνοια των συνθηκών του δρόμου.

Από την άλλη, λάθη όπως το να «κολλάει» κανείς πίσω από άλλο αυτοκίνητο, να μασουλάει κάτι, να μιλάει με το παιδί του ή άλλον συνεπιβάτη στο πίσω κάθισμα, να λικνίζεται στο ρυθμό της μουσικής που ακούει ή (για τις γυναίκες οδηγούς) να βάζει μέϊκ-απ, στην πράξη αυξάνουν πολύ λίγο τον κίνδυνο τροχαίου.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η νεότερη γενιά οδηγών, ιδίως οι νεότεροι σε ηλικία, είναι πιο επιρρεπείς σε άλλες δραστηριότητες, που τους κάνουν να μην κοιτάζουν πια τον δρόμο. Ο Ντίνγκους επεσήμανε ότι αν αυτή η τάση συνεχισθεί, χωρίς να ληφθούν μέτρα, τότε η επόμενη και η μεθεπόμενη γενιά οδηγών θα κινδυνεύουν ακόμη περισσότερο να πέσουν θύματα τροχαίου. Πρωτίστως όμως, οι ίδιοι οι οδηγοί πρέπει να αντιληφθούν τον κίνδυνο και να αυτοπειθαρχηθούν, συνειδητοποιώντας ότι η οδήγηση απαιτεί συγκέντρωση.