Η μοναδική γυναίκα που βρισκόταν στις πτέρυγες των θανατοποινιτών των φυλακών της Τζόρτζια εκτελέστηκε το πρωί της Τετάρτης, λίγες μόλις ώρες αφού το Διοικητικό Συμβούλιο της Πολιτείας που είναι υπεύθυνο για την αναστολή ποινών, απέρριψε το αίτημά της να μην εκτελεστεί η ποινή της.

Στην Ελλάδα, η θανατική ποινή καταργήθηκε επισήμως νομοθετικά το 1993 και συνταγματικά το 2001. Ωστόσο, η τελευταία εκτέλεση στην χώρα μας είχε πραγματοποιηθεί το 1972. Τα ξημερώματα της 25ης Αυγούστου εκείνης της χρονιάς, ο Βασίλης Λυμπέρης, έχοντας κάψει ζωντανούς την πρώην σύζυγό του, την πεθερά του και τα δύο του παιδιά στο σπίτι τους στο Χαλάνδρι, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε σε πεδίο βολής στο Ηράκλειο. Τρόπος θανάτου ήταν η εκτέλεση από δωδεκαμελές απόσπασμα, ενώ η ιστορία του αργότερα αποτυπώθηκε στην μεγάλη οθόνη, μέσω της ταινίας «Οι σατανάδες της νύχτας». 

Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία

• 101 χώρες (51%) κατάργησαν εντελώς τη θανατική ποινή (συμπεριλαμβανομένων των Νήσων Κουκ και του Νιούε)
• 7 κράτη (4%) τη διατηρούν, όμως μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις (π.χ. για εγκλήματα σε εμπόλεμες περιόδους)
• 48 χώρες (το 25%) διατηρούν νομοθεσία που επιτρέπει τη χρήση της θανατικής ποινής για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, ωστόσο στα κράτη αυτά δεν έχει εφαρμοστεί η θανατική ποινή τουλάχιστον για τα τελευταία 10 χρόνια.
• 38 χώρες (20%) διατηρούν τη θανατική ποινή τόσο στη νομοθεσία τους όσο και στην πράξη. Οι χώρες αυτές αποτελούσαν κατά προσέγγιση το 66% του παγκόσμιου πληθυσμού το 2012.

Στις χώρες που αναγράφονται στους πίνακες, περιλαμβάνονται και εξαρτημένα εδάφη, ειδικές διοικητικές περιοχές και μη αναγνωρισμένα διεθνώς κράτη ή εδάφη.

Από τα συνηθέστερα αδικήματα που έχουν επισύρει την θανατική ποινή είναι οι δολοφονίες, η κατασκοπεία, η προδοσία. Όσον αφορά τα σεξουαλικά εγκλήματα, την ποινή επισύρουν η σωματεμπορία, η μοιχεία, ο βιασμός και η αιμομιξία. Σε άλλες χώρες, «θανατηφόρα» αδικήματα θεωρούνται και η διακίνηση ναρκωτικών, η διαφθορά ή το να απαρνηθείς την θρησκεία σου σε ένα θεοκρατικό καθεστώς. Σε χώρες στρατιωτικών καθεστώτων τα πράγματα είναι πιο αυστηρά. Με θάνατο έχουν τιμωρηθεί περιπτώσεις δειλίας, απειθαρχίας ή ανταρσίας.

H Διεθνής Αμνηστία είναι η οργάνωση που έχει προσφέρει τα περισσότερα για την κατάργηση της θανατικής ποινής.  Περισσότερα για την εκστρατεία της αλλά και συγκλονιστικές μαρτυρίες επί του θέματος μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βίντεο.

Με αφορμή τη συνταρακτική είδηση της εκτέλεσης της Αμερικανίδας, το Penna κάνει αναδρομή στις σημαντικότερες εκτελέσεις που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα συγκλονίζοντας την κοινή γνώμη.

Βασίλειος Λυμπέρης - 25 Αυγούστου 1972

Ο τελευταίος θανατοποινίτης κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε στις 6 Μαϊου του 1972 σε θάνατο τετράκις, μια φορά για κάθε θύμα που είχε σκοτώσει. Τις πρωινές ώρες της 5ης Ιανουαρίου εκείνης της χρονιάς ο Λυμπέρης έβαλε φωτιά καίγοντας ζωντανούς την εν διαστάσει σύζυγό του Βασιλική Λυμπέρη, την πεθερά του Αντιγόνη Μάρκου, την κόρη του Παναγιώτα Λυμπέρη και τον γιο του Γιώργο Λυμπέρη, στο σπίτι τους στο Χαλάνδρι. Την Παρασκευή 25 Αυγούστου του 1972, ο Λυμπέρης εκτελείται στην θέση «Δυο Κοράκια» στο Ηράκλειο Κρήτης. Ο ίδιος είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο κάθε άνθρωπος δημιουργεί κάτι στη ζωή του. Αυτό που δημιούργησα εγώ δεν υπάρχει πλέον. Γιατί να ζω;».

{youtube}fwb4aKknhII{/youtube}

Νίκος Πλουμπίδης -14 Αυγούστου 1954

Στις 3 Αυγούστου 1954, το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, Νίκος Πλουμπίδης καταδικάζεται σε θάνατο για κατασκοπεία, ενώ λίγες μέρες αργότερα οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η δίκη του στο στρατοδικείο της Αθήνας ξεκίνησε στις 24 Ιουλίου 1953 και η εκτέλεσή του έγινε στο δάσος του Δαφνιού την αυγή της 14ης Αυγούστου. Ο Νίκος Πλουμπίδης καταδικάστηκε δις εις θάνατον, ενώ ήταν χαρακτηρισμένος και από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ ως «πράκτορας του εχθρού», απόφαση η οποία αργότερα θα χαρακτηριστεί από την ΚΕ ως «τραγικό λάθος».

Νίκος Μπελογιάννης – 30 Μαρτίου 1952

Αγωνιστής της αντίστασης κατά των Γερμανών και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελέστηκε το 1952 με την κατηγορία της κατασκοπείας. Είχε προηγηθεί η σύλληψή του τον Δεκέμβριο του 1950 όταν επέστρεψε στην Ελλάδα για να ξαναφτιάξει τις οργανώσεις του παράνομου ΚΚΕ στην Αθήνα. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο από το Έκτακτο Στρατοδικείο για την συμμετοχή του στην «εγκληματική οργάνωση» του ΚΚΕ και για κατασκοπεία υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης. Εκτελέστηκε δια τυφεκισμού στις 30 Μαρτίου, μαζί με τρεις ακόμα συντρόφους του (Δημήτρης Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης, Νίκος Καλούμενος), παρά τις διεθνείς εκκλήσεις και την παγκόσμια κινητοποίηση για τον «άνθρωπο με το γαρύφαλλο».

Σταυρούλα Γκουβούση – 27 Αυγούστου 1960

Υπήρξε η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα η οποία καταδικάστηκε σε θάνατο για ποινικό αδίκημα. Στις 7 Ιανουαρίου του 1959, η Γκουβούση είχε πνίξει την έγκυο νύφη της Μεταξία Γκουβούση μέσα σε ένα πηγάδι στον κήπο του σπιτιού της, επειδή θεωρούσε ότι το βρέφος ήταν καρπός παράνομου έρωτα. Στην δολοφονία την βοήθησε και ο 22χρονος γιός της και σύζυγος του θύματος Δημήτρης. Μητέρα και γιος αρχικά, προσπάθησαν να εμφανίσουν την δολοφονία ως ατύχημα, όμως οι αρχές δεν παραπλανήθηκαν. Η Γκουβούση εκτελέστηκε στις 27 Αυγούστου του 1960 στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο Υμηττού, ενώ ο γιος της στις φυλακές της Κέρκυρας, τρεις ημέρες μετά, στις 2 Σεπτεμβρίου.

Αθανασία Αγγελινού – 4 Οκτωβρίου 1962

Στις 23 Ιουνίου του 1960, η 52χρονη Αθανασία Αγγελινού, σκοτώνει τον σύζυγό και ξάδελφο της Νικόλα την ώρα που κοιμόταν πολτοποιώντας με μια αξίνα το κεφάλι του. Η Αγγελινού, δευτεροπαντρεμένη και με μια κόρη τριάντα ετών, σύμφωνα με το κατηγορητήριο «μετά από ατύχημα εμφάνιζε υποσεξουαλισμό και ήταν θρησκομανής, ενώ ο σύζυγός της είχε έντονο υπερσεξουαλισμό. Συνήψε ερωτικές σχέσεις με άλλες γυναίκες και αυτό, μαζί με άλλα αίτια, προξένησαν το έγκλημα». Στις 4 Οκτωβρίου, εκτελείται στο ίδιο μέρος, στον Υμηττό.