Ανηφορίζοντας από το Καραβοστάση, το γραφικό λιμανάκι του νησιού σιγά σιγά προς τα πάνω, φτάνεις στην υπέροχη Χώρα με το Μεσαιωνικό κάστρο, πραγματικό μπαλκόνι στο Αιγαίο, ένα πανέμορφο μέρος γεμάτο πάλλευκα σπίτια, όμορφα εκκλησάκια, λιθόστρωτα σοκάκια και ρούγες, μικρές αυλές με πολύχρωμες μπουκαμβίλιες και φιλόξενους ανθρώπους.

Η θέα από τον ναό της Παντάνασσας στην άκρη του κοφτού βράχου του κάστρου είναι μοναδική όπως και λίγο πιο ψηλά ο ναός της Κοιμήσεως της Παναγίας κτισμένος πάνω στη θέση του αρχαίου ναού, κόβει την ανάσα όταν το βλέμμα φτάνει κάτω στην απόκρημνη ακτή μέσα στα κατακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά. Πηγαίνοντας στην Πάνω Μεριά, το χωριό του ανέμου και της πέτρας, ξερολιθιές παντού και μοναχικοί ανεμόμυλοι, ένα χωριό που οι κάτοικοι του έχουν μάθει να ζουν με τους ανέμους άλλοτε «φρέσκους» βοριάδες και άλλοτε «πανισιάρηδες» υγρούς, νοτιάδες.

Παρθένες παραλίες και ερημικές αμμουδιές με γαλαζοπράσινα βαθιά νερά όπως της Αγκάλης του Άι Γιώργη του Κάτεργου του Αγίου Νικολάου με μοναδικά ταβερνάκια για ψάρι κάτω από την σκιά των αρμυρικιών.

Το σπήλαιο «Χρυσοσπηλιά» βρίσκεται στη Β.Α πλευρά του νησιού, στην πλαγιά του Παλαιόκαστρου και πριν το ακρωτήρι Παναγιά. Η πρόσβαση είναι εξαιρετικά δύσκολη τόσο από την ξηρά όσο και από την θάλασσα. Μέσα από ένα πελώριο μάτι η σπηλιά βλέπει στη θάλασσα και ο εσωτερικός χώρος του σπηλαίου είναι διακοσμημένος από σταλαγμίτες και δισκοειδείς σταλακτίτες.

Η Φολέγανδρος δίνει μάχες με τις δυσκολίες της άγονης γραμμής, την απομόνωση, το «δύσκολο» χώμα και γενικότερα το σκληρό της περιβάλλον. Οι κάτοικοί της διατηρούν τις παραδόσεις και τα έθιμά τους, άνθρωποι αγνοί και απόλυτα προσαρμοσμένοι στις ιδιαιτερότητες του νησιού τους. Οι επισκέπτες εδώ θα βρουν την γαλήνη, την εσωτερική τους ηρεμία μέσα στην άγρια και παρθένα ομορφιά της φύσης, την ομορφιά της μοναξιάς και θα συναναστραφούν με τους καλοσυνάτους και ήρεμους κατοίκους δίνοντας τους τη δυνατότητα να χαλαρώσουν και να στοχαστούν.

Δ.Κ