Για εμάς όμως τους παλιότερους πότες, η απόλυτη καταστροφή. Εγγύηση για ποτό με τη μεζούρα, τη μικρή μάλιστα, εγγύηση για την "εκτέλεση" ενός κοκτέηλ όπως θα το έγραφε η συνταγή που βρίσκουμε στο google search, εγγύηση για απουσία κεράσματος, εγγύηση για αδυναμία οποιασδήποτε συζήτησης, εγγύηση οτι απαγορεύεται το κάπνισμα, εγγύηση οτι θα ξενερώσουμε άγρια. Οπότε, με τον που θα τον δούμε, όπου φύγει - φύγει.

Η διαφορά με τον κλασικό μπάρμαν είναι τεράστια. 

Ο κλασικός μπάρμαν είναι φιλικός, ο hipster είναι τυπικός, ο κλασικός μπάρμαν είναι ευθύς, ο hipster είναι politically correct, ο κλασικός μπάρμαν είναι γρήγορος, ο hipster είναι μεθοδικός, ο κλασικός μπάρμαν σερβίρει με το μάτι και βάζει την κλασική ελληνική ενισχυμένη μερίδα ουίσκι, ο hipster με τη μεζούρα ακριβώς, τον κλασικό μπάρμαν κάπου τον ξέρεις από παλιά τον hipster δεν θυμάσαι να τον έχεις ξαναδεί, ο κλασικός μπάρμαν σου φτιάχνει το δικό σου Dry Martini όπως το θέλεις, ο hipster φτιάχνει "Το Dry Martini" που έμαθε και αν εσύ το θέλεις αλλιώτικο, τότε δεν ξέρεις πως φτιάχνεται το Dry Martini.  

Ο κλασικός μπάρμαν είναι από τους πολυτιμότερους ανθρώπους στον κόσμο όταν έχεις μια ανάγκη. Όποια ανάγκη. Ξέρει τι χρειάζεται όποιος βρεθεί στο μπαρ του, ξέρει να διαβάζει τον πελάτη, ξέρει που πρέπει να αλλάξει τους κανόνες, που πρέπει να κάνει τα στραβά μάτια, που πρέπει να αγριέψει, ξέρει ποιός είναι ποιός και ποιός είναι εκείνος που τον ρωτάς αν τον θυμάται από το παλιό μαγαζί, ξέρει και τι έπινε και που είναι τώρα και με ποιά είναι. 

Ο hipster ξέρει μόνο τους κανόνες του μαγαζιού και ξέρει οτι δεν τους αλλάζει ποτέ. Ξέρει επίσης πώς ακριβώς φτιάχνεται το κοκτέηλ και πώς φαίνεται ο ίδιος όταν το φτιάχνει και ζεί για την εικόνα αυτή, του εαυτού του.

Ο κλασικός μπάρμαν είναι "δικός σου" ο hipster είναι "ανώτερο είδος" ή έτσι νοιώθει και έτσι φέρεται. 

Hipster - mixologist

Η playmobil τον έβγαλε σε κουκλάκι (τόσο στανταρτ είναι)

Ο κλασικός μπάρμαν προτιμά να σερβίρει σκέτα ποτά, άντε και κανένα κλασικό κοκτέηλ και βαριέται του θανατά να φτιάξει εντυπωσιακά ποτήρια με σπάνιους χυμούς και να τα στολίσει με παπαρίτσες, βαριέται να τρίψει σκόνες και να στάξει μια σταγόνα από οτιδήποτε, τον ενδιαφέρει η κατανάλωση και η ταχύτητα της, τον ενδιαφέρει να ευχαριστηθεί ο πελάτης και να του αφήσει μεγάλο tip, τον ενδιαφέρει να μάθει ποιός είσαι, πώς σε λένε, τι σε απασχολεί και γιατί βρίσκεσαι εκεί. Θυμάται πάντα τι πίνεις και θέλει να ξαναπάς. 

Τον hipster τον ενδιαφέρει η εικόνα του, τον ενδιαφέρει να φτιάξει ένα εντυπωσιακό κοκτέηλ, να το στολίσει, να βάλει τη σωστή σταγόνα τη σωστή στιγμή, να τρίψει τη σωστή σκόνη στη σωστή θέση της επιφάνειας του ποτού, νοιώθει άχρηστος αν δεν χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία που διαθέτει το μπαρ του και ίσως και κάποια άλλα που φέρνει μαζί από το σπίτι του. Σκοπός είναι η χρήση της τεχνολογίας, η χημική σύνθεση, ο εντυπωσιασμός του πελάτη μέσω της αφοσίωσης του hipster μπάρμαν στην "τέχνη" της παρασκευής του κοκτέηλ. Μπορεί ο κόσμος να μαραζώνει μπροστά στη μπάρα περιμένοντας ένα ποτό, αλλά ο hipster αδιαφορεί, δεν βιάζεται, δεν σηκώνει κεφάλι από την ιεροτελεστία της μίξης του κοκτέηλ του, ειδικά αν είναι το "δικό" του κοκτέηλ. Δεν τον ενδιαφέρει ποιός είσαι, δεν τον ενδιαφέρει να ξαναπάς, τον ενδιαφέρει να γίνεις follower του στο facebook ή στο instagram. 

Ο κλασικός μπάρμαν ξέρει ποιό τραγούδι παίζει και ξέρει και ποιός το έγραψε και ποιός άλλος το είπε.

Ο hipster δηλώνει αναρμόδιος και σε παραπέμπει να ρωτήσεις τον dj. H αλήθεια είναι οτι αν το μπαρ είναι τέτοιο που ο μπάρμαν είναι hipster, τότε ο dj δεν θα ξέρει ποιό τραγούδι παίζει, αλλά κυρίως, ΕΣΥ δεν πρόκειται ποτέ να ρωτήσεις ποιό τραγούδι παίζει, διότι δεν θα παίζει τραγούδι, θα παίζει κάποιο μουσικό χαλί…

Ένας τυπικός hipster mixologist

Ο καλύτερος της Νέας Υόρκης

Στο διαγωνισμό που έκανε το περίφημο περιοδικό πόλης, το Time Out της Νέας Υόρκης, σχετικά με το ποιός είναι ο καλύτερος μπάρμαν στο Μεγάλο Μήλο, ψήφισαν 193.000 άνθρωποι. Πρώτος βγήκε ο Anthony Lo Porto - μόνο hipster mixlogist δεν είναι - που δουλεύει σε ένα μπάρ στο Μπρούκλιν. Στη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό, ο LoPorto απάντησε στην ερώτηση "Τι χαρακτηρίζει καλό έναν μπάρμαν;" ώς εξής:

"Μπάρμαν δεν είναι κάποιος που φτιάχνει 1.000 ποτά. Ο μπάρμαν είναι αυτός που μπορεί να συνδεθεί με τον καθένα. Νοιώθω οτι το μπαρ είναι σαν μια μικρή πόλη και ο μπάρμαν γίνεται ο Δήμαρχος της. Ο μπάρμαν πρέπει να είναι ικανός να ακούσει μια ιστορία, να απαντήσει ένα τηλέφωνο, να χαμηλώσει τη μουσική, να σερβίρει ένα ποτό και να παρακολουθεί εκείνο τον τύπο στη γωνία που δεν είναι αυτός που θέλεις να έχεις για πελάτη. Ο μπάρμαν φοράει πολλά καπέλα."