Στάζι

H διαβόητη στην εποχή της αλλά και σήμερα μυστική υπηρεσία της Ανατολικής Γερμανίας Stasi (επίσημα: Ministerium für Staatssicherheit, Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας) ιδρύθηκε το 1950. Ήταν μαζί με την KGB οι μόνες μυστικές υπηρεσίες του ανατολικού μπλοκ που ήταν ευρύτερα γνωστή, έστω σαν όνομα, στη Δύση. Σίγουρα ήταν μία από τις αποτελεσματικότερες. Μόνιμος στόχος της ήταν η Δυτική Γερμανία που με τη σειρά της ήταν χώρα αιχμή του δόρατος του ΝΑΤΟ, καθώς στο έδαφός της ήταν εγκατεστημένες ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και πυρηνικά.

Η Stasi, «ασπίδα και σπαθί του καθεστώτος» όπως έγραφε το έμβλημά της, επένδυσε πολλά στη παρακολούθηση των πολιτών στο εσωτερικό και τη δραστηριότητα στο εξωτερικό.

ΕΑΤ ΕΣΑ

Το ΕΑΤ-ΕΣΑ (Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας) ήταν η μυστική αστυνομία και το κύριο σώμα ασφαλείας κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967-1974). Η ΕΣΑ δεν ήταν δημιούργημα της Δικτατορίας. Συστάθηκε το 1951, λίγο μετά το τέλος του Εμφυλίου λίγο πριν την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ. Ως τότε, ο Στρατός Ξηράς δεν είχε ξεχωριστό σώμα στρατιωτικής αστυνομίας, και στρατονομικά καθήκοντα ασκούσε η Χωροφυλακή. Οι άνδρες της ΕΣΑ φορούσαν χαρακτηριστική στολή με γαλάζιο πηλήκιο και λευκά περιβραχιόνια ενώ έφεραν μεγάλα ξύλινα κλομπς. Τον Απρίλιο του 1967, λίγο μετά την κατάληψη της εξουσίας μετά από πραξικόπημα, ο ηγέτης της χούντας, Γεώργιος Παπαδόπουλος διόρισε τον Δημήτριο Ιωαννίδη επικεφαλής της EΣA, η οποία μετατράπηκε στο πιο πιστό στη Χούντα σώμα ασφαλείας της Ελλάδας.

Γκεστάπο

Τον Μάρτιο του 1942, η Γκεστάπο συνέλαβε και εκτέλεσε με αποκεφαλισμό τους διοργανωτές των φοιτητικών διαδηλώσεων του Βερολίνου. Αρκετοί θαρραλέοι φοιτητές τόλμησαν να αντιταχθούν στον Χίτλερ και μάλιστα διαδηλώνοντας δημόσια. Η τύχη, όμως, των καθοδηγητών τους ήταν προδιαγεγραμμένη, από τη στιγμή που ανέλαβαν την υπόθεση οι άντρες της Γκεστάπο.

Στα μέσα του 1944, η Γκεστάπο έλαβε την εντολή να εφαρμόσει σκληρά μέτρα στην Πολωνία εναντίον των σαμποτέρ. Για να το επιτύχει αυτό, εκτελούσε όλους του άρρενες συγγενείς κάθε ενόχου και έστελνε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όλες τις γυναίκες συγγενείς άνω των 16ετών. Η τακτική αυτή εφαρμοζόταν ήδη στη Γερμανία και ονομαζόταν «Συλλογική Ευθύνη Μελών Οικογενειών δολοφόνων και σαμποτέρ». Με αυτόν τον τρόπο εκτελέστηκαν πολλοί αθώοι, απλά και μόνο για εκφοβισμό. Αυτή ήταν η διαβόητη Γκεστάπο, που το όνομά της και μόνο προκαλούσε πανικό και μια «επίσκεψη» στα γραφεία της, ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη....

Υπηρεσίες κατασκοπείας της Βορείου Κορέας

Σύμφωνα με εκτιμήσεις δυτικών αλλά και με πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ, υπάρχουν περίπου 150.000-200.000 άτομα που ζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Βόρεια Κορέα και όσοι έχουν καταφέρει να αποδράσουν από αυτά διηγούνται πως οι κρατούμενοι υποσιτίζονται και δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν από την εξάντληση. Οι άνθρωποι αναγκάζονταν να τρώνε ζωοτροφές ή ακόμα και σπόρους που βρίσκονταν στις κοπριές των ζώων, σύμφωνα με την μαρτυρία του πρώην στρατιωτικού Τζο Κιμ.

Στα στρατόπεδα - γνωστά και ως αποικίες εργασίας πολιτικών κρατουμένων - βρίσκονται υπό κράτηση 3 γενιές της ίδιας οικογένειας συχνά με βάση το ότι ένα μέλος της οικογενείας κάποτε διέπραξε κάποιο έγκλημα κατά του καθεστώτος. Ακριβώς όπως και στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης δεκαετίες πριν, οι κρατούμενοι εργάζονται απίστευτα σκληρά με αντάλλαγμα μια αξιοθρήνητη, πενιχρή, μερίδα φαγητού, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να τρώνε ο,τι βρούνε.

Κόκκινοι Χμερ

Όταν το 1975 οι Κόκκινοι Χμερ ανέβηκαν στην εξουσία, ο Πολ Ποτ και η κλίκα των σημερινών κατηγορουμένων κήρυξαν «το έτος μηδέν» της ιστορίας της χώρας. Ο μαοϊκός αγροτικός παράδεισος ισότητας που υποσχέθηκαν μεταμορφώθηκε σε εφιάλτη διώξεων και καταστολής. Κατάργησαν νόμισμα, παιδεία, θρησκεία, οικογένεια, εισαγωγές κάθε είδους, ακόμη και φαρμάκων. Στο στόχαστρο της νέας κοινωνίας βρέθηκαν επαγγελματίες, διανοούμενοι, εθνικές μειονότητες αλλά και «οικονομικοί σαμποτέρ», όπως χαρακτηρίζονταν οι κάτοικοι των αστικών κέντρων που μεταφέρθηκαν στην ύπαιθρο και δεν απέδιδαν στις αγροτικές δουλειές.

Η ζωή ήταν οργανωμένη γύρω από την πειθαρχία και την πίστη στην Ανγκάρ (την οργάνωση) και η παραμικρή ανυπακοή τιμωρούνταν με θάνατο: «Το να μείνεις στη ζωή δεν είναι όφελος, το να πεθάνεις δεν είναι απώλεια» έλεγαν στους κρατούμενους. Οι Κόκκινοι Χμερ υπήρξαν ένα ακόμη πιόνι στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων στην Ινδοκίνα. Οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί ευνόησαν την άνοδό τους στην εξουσία, ενώ η Κίνα στήριξε το αποτρόπαιο κοινωνικό τους πείραμα. Η ΕΣΣΔ συνέβαλε στην ανατροπή τους το 1979 με τη βιετναμική εισβολή. Και Κίνα και ΗΠΑ για να αντισταθμίσουν τη σοβιετική επιρροή στήριξαν την επιστροφή τους στα όπλα κι όταν πια δεν τους χρειάζονταν τους άφησαν να αλληλοσπαραχθούν. Επειτα ήρθε το 1997 και οι Χμερ άφησαν τα όπλα, συνέλαβαν τον άλλοτε ηγέτη τους, Πολ Ποτ, και απολογήθηκαν για «τις υπερβολές του».

Dina

Τον Αύγουστο του 2014, το εφετείο του Σαντιάγο επιβεβαίωσε τις ποινές φυλάκισης που επεβλήθησαν σε πέντε αξιωματούχους επί των ημερών της δικτατορίας στη Χιλή για την υπόθεση της εξαφάνισης, το 1974, ενός Γάλλου φοιτητή, του Αλφόνς Σανφρό, στα χέρια του καθεστώτος Πινοσέτ. Το εφετείο επικύρωσε τις ποινές κάθειρξης 10 ετών που είχαν επιβληθεί τον Μάιο του 2013 σε βάρος τεσσάρων πρώην πρακτόρων της DINA, της διαβόητης μυστικής αστυνομίας της δικτατορίας της Χιλής—του Μανουέλ Κοντρέρας Σεπούλβεδα, του Μαρσέλο Μορέν Μπρίτο, του Μιγκέλ Κρασνόφ Μαρτσένκο και του Ρικάρδο Λόρενς Μίρες.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ στη λατινοαμερικάνικη αυτή χώρα ο επίσημος απολογισμός κάνει λόγο για πάνω από 3.200 νεκρούς και εξαφανισμένους. Εκτός από τις ειδικές κατασκευές χώρων και εργαλείων για τους βασανισμούς, στους πράκτορες της DINA άρεσε να πετούν κόσμο από αεροπλάνα ή ελικόπτερα. Τουλάχιστον 12 μηχανικοί παραδέχθηκαν ότι έκαναν περισσότερες από 40 πτήσεις πάνω από τον Ειρηνικό με πτώματα ή ζωντανούς, κλεισμένους σε σακιά. Για να σιγουρευτούν ότι θα έμεναν στον πάτο της θάλασσας και δεν θα τους έβρισκε κανείς τους έδεναν με σιδερένιες μπάρες. Υπολογίζεται ότι περίπου πεντακόσιοι αντικαθεστωτικοί κατέληξαν στη θάλασσα, αφού πρώτα βασανίστηκαν από αξιωματικούς της DINA.

MVSN

Η μυστική υπηρεσία της Αϊτής, εκτέλεσε πάνω από 60.000 ανθρώπους. Πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν δια λιθοβολισμού ή κάηκαν ζωντανοί. Ο ηγέτης της, Luckner Cabronne πούλησε τα πτώματα των θυμάτων και το αίμα τους στις ΗΠΑ, παρέχοντας 6.000 λίτρα από πλάσμα αίματος τον μήνα.Ο ίδιος ήταν το 1972 υπουργός εσωτερικών και του Υπουργείου Άμυνας της χώρας και εκχώρησε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του πετρελαίου της Αϊτής σε εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων.
Το ψευδώνυμο του ήταν "το βαμπίρ της Καραϊβικής". Το 1972 διέφυγε στις ΗΠΑ και πέθανε στις 24 Σεπτεμβρίου του 2006.