Ο Sakamaki δεν επικεντρώθηκε μόνο εκεί, ενώ αντίθετα ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Από τη Βοσνία στο Ισραήλ, από την Παλαιστίνη στη Λιβερία κι απ’ την Κίνα στο Κόσοβο, στις εκθέσεις του παρουσίασε τη ζωή απ’ άκρη σ’ άκρη της γης. Οι ιμπρεσιονιστικές του εικόνες τις περισσότερες φορές βγάζουν μια μελαγχολία, η οποία ωστόσο προβληματίζει.
Ανάμεσα στις κορυφαίες του διακρίσεις ήταν το 2006 όταν του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο της παγκόσμιας φωτογραφίας
Το υλικό του έχει δημοσιευτεί σε ποικίλα περιοδικά και βιβλία, ενώ έχει παρουσιαστεί σε μεγάλες εκθέσεις στο Τόκιο και τη Νέα Υόρκη. Για τη δουλειά του έχει τιμηθεί πολλές φορές. Ανάμεσα στις κορυφαίες του διακρίσεις ήταν το 2006 όταν του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο της παγκόσμιας φωτογραφίας.
Έχει εκδώσει πέντε βιβλία, ανάμεσα στα οποία είναι το «WAR DNA» και το «Tompkins Square Park», το οποίο πραγματεύεται τις διαδηλώσεις που σημειώθηκαν από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 έως και τις αρχές της δεκαετίας του ’90 στη Νέα Υόρκη.
«Φωτογράφιζα από παλιά αλλά συνήθως εστίαζα στα πορτρέτα ανθρώπων και στη μόδα. Το έκανα για να αναδειχθώ ψάχνοντας να βρω μια δουλειά και έτσι τη δεκαετία των 80’s μου δόθηκε η ευκαιρία», εξηγεί ο Q. Sakamaki, μιλώντας στο longreads.com.
Ο ίδιος σημειώνει πως χρησιμοποιεί το instagram εδώ και περίπου δύο χρόνια, έπειτα από προτροπή του συναδέλφου του, Mark Peterson, προκειμένου να διαδοθούν οι φωτογραφίες του. Τους πρώτους μήνες ήταν γι’ αυτόν κάτι σαν ημερολόγιο, δεν έδωσε πολλή σημασία, ενώ στη συνέχεια το αντιμετώπισε πιο σοβαρά.
O φωτογράφος Q. Sakamaki γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιαπωνία
Σημαντική στιγμή για την καριέρα του ίδιου ήταν η απεργία στο Harlem, γνωστή συνοικία της Νέας Υόρκης. «Εκεί ένιωσα μέλος της κοινωνίας, διαμαρτυρήθηκα μαζί με τους πολίτες», σημειώνει. «Με συνεπήρε η ταξική πάλη στο συγκεκριμένο μέρος. Είδα εμπόδια, μάχες να εκτυλίσσονται ανάμεσα στις διαφορετικές φυλές, τις κουλτούρες, τις ιδεολογίες και τα επαγγέλματα.»
«Η αγαπημένη μου περιοχή για να παίζω με το φωτογραφικό μου φακό είναι η Παλαιστίνη. Η ανθρώπινη φύση εκεί κρύβει ένα μυστήριο, το οποίο δεν μπορώ να περιγράψω», εξηγεί ο Sakamaki. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η Ιαπωνία. «Πριν το σεισμό του 2011 ένιωσα πως θέλω να γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου και το έκανα. Στη συνέχεια απογοητεύτηκα γιατί συνειδητοποίησα πως δεν υπήρχαν πολλά ερεθίσματα για τις φωτογραφίες μου», καταλήγει.
Άστεγος παρέα με τη γάτα του καλύπτονται για να γλιτώσουν από το τσουχτερό κρύο