Tweet 
Share 
Comment Όλα αυτά έρχονται σε σύγκρουση με κάποιον που έχει συνηθίσει να σκέπτεται ορθολογικά και να προγραμματίζει τα πάντα στη ζωή του. Κι όμως όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Ο εγκέφαλος των καλλιτεχνών παρουσιάζει σημαντικές δομικές διαφορές σε σχέση με εκείνον των μη καλλιτεχνικών φύσεων, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «NeuroImage».
Γιατί οι καλλιτέχνες σκέφτονται τόσο διαφορετικά;
Dali Atomicus, photo by Philippe Halsman (1948)
Όσοι έχετε κάποιο φίλο που ασχολείται με τις τέχνες, σίγουρα θα έχετε διαπιστώσει πως ο τρόπος που καθημερινά συμπεριφέρεται είναι διαφορετικός και πολλές φορές σας μπερδεύει. Διαφορετικό είναι και το πρόγραμμά του αλλά και η αντίληψη που έχει για τη ζωή…
Εικόνες παρμένες από τον εγκέφαλο αποκαλύπτουν πως οι καλλιτέχνες έχουν περισσότερη φαιά ουσία σε περιοχές που σχετίζονται με τη λεπτή κινητικότητα και την οπτική φαντασία.
Το ταλέντο είναι έμφυτο
Όπως μαρτυρούν τα νέα ευρήματα, το καλλιτεχνικό ταλέντο είναι έμφυτο. Οι συγγραφείς της έρευνας από το Πανεπιστήμιο KU Leuven στο Βέλγιο σχολιάζουν πως η σκληρή δουλειά επίσης παίζει σημαντικό ρόλο στην απόδοση ενός καλλιτέχνη, ενώ η ακριβής αλληλεπίδραση φύσης και ανατροφής δεν έχει διευκρινισθεί.
Η επικεφαλής των ερευνητών Ρεμπέκα Τσάμπερλεν, θέλησε να ανακαλύψει κατά πόσο οι καλλιτέχνες σκέφτονται με τρόπο διαφορετικό. «Οι άνθρωποι που είναι καλύτεροι στη ζωγραφική φαίνεται να έχουν πιο ανεπτυγμένες περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες ελέγχουν τη λεπτή κινητικότητα ενώ έχουν και πιο ανεπτυγμένη την αποκαλούμενη διαδικαστική μνήμη η οποία είναι υπεύθυνη για την αποθήκευση και ανάκληση αυτοματοποιημένων διεργασιών» εξήγησε η ειδικός.
Για την εκπόνηση της μελέτης, οι ειδικοί μελέτησαν τον εγκέφαλο 21 φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών και τον συνέκριναν με εκείνον 23 ατόμων που δεν ήταν καλλιτέχνες με χρήση μιας μεθόδου σάρωσης που ονομάζεται μορφομετρία βασισμένη σε ογκοστοιχείο (voxel-based morphometry).
Pablo Picasso's 'light drawings', 1949
Περισσότερη φαιά ουσία
Όσοι έδωσαν το παρών στη μελέτη κλήθηκαν επίσης να ζωγραφίσουν και οι ερευνητές διερεύνησαν τη σύνδεση μεταξύ της απόδοσής τους στη ζωγραφική με την ποσότητα λευκής και φαιάς ουσίας στον εγκέφαλό τους.
Όπως αποδείχθηκε, όσοι ζωγράφιζαν καλά εμφάνιζαν αυξημένη ποσότητα φαιάς και λευκής ουσίας στην παρεγκεφαλίδα καθώς και στη συμπληρωματική κινητική περιοχή – και οι δύο περιοχές εμπλέκονται στη λεπτή κινητικότητα αλλά και στον συντονισμό καθημερινών κινήσεων. Η φαιά ουσία αποτελείται κυρίως από νευρικά κύτταρα ενώ η λευκή ουσία είναι υπεύθυνη για την επικοινωνία μεταξύ των περιοχών της φαιάς ουσίας.
Ένας άλλος συγγραφέας της μελέτης, ο Κρις Μακ Μάνους από το University College του Λονδίνου τόνισε ότι είναι δύσκολο να διαχωριστεί ποιες πτυχές του ταλέντου των καλλιτεχνών είναι έμφυτες και ποιες επίκτητες. Σε κάθε περίπτωση, όπως ανέφερε, απαιτούνται περαιτέρω έρευνες σε εθελοντές οι οποίοι θα παρακολουθηθούν από μικρή ηλικία – π.χ. από την εφηβεία – προκειμένου να φανεί πώς εξελίσσονται τα έργα τους καθώς μεγαλώνουν.
