Η τεχνική εντοπίζεται τον 14ο αιώνα. Ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου και συγγραφέας Mathieu Ossendrijver σημείωσε: «Η τεχνική για τη μελέτη του ουρανού βασίζεται στους κανόνες της φυσικής ενώ χρησιμοποιήθηκε κι από άλλους κλάδους της επιστήμης».

Οι Αρχαίοι Βαβυλώνιοι κατοικούσαν εκεί που τώρα βρίσκεται η Συρία και το Ιράκ. Ο πολιτισμός τους έκανε την εμφάνισή του γύρω στο 1800 π.Χ., ενώ η σφηνοειδής γραφή τους που φανερώνεται στις πήλινες πινακίδες της εποχής μαρτυρά τη σχέση των ανθρώπων με την αστρονομία.

Η παρακάτω εικόνα περιγράφει την ταχύτητα με την οποία τρέχει ο πλανήτης Δίας και την αλλαγή της θέσης του χρόνο με το χρόνο. «Οι Βαβυλώνιοι μελέτησαν τον ουρανό και κατέγραψαν στοιχεία τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα», είπε ο Ossendrijver στο BBC.

Η σύγχρονη γεωμετρία μελετήθηκε από ερευνητές στην Οξφόρδη και το Παρίσι κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Τα πρώτα ωστόσο σχέδια δημιουργήθηκαν από τους Βαβυλώνιους το 350 π. Χ. κι αυτό είναι το νέο στοιχείο το οποίο βλέπει το φως της δημοσιότητας. Για την ακρίβεια χρησιμοποιούσαν τετράπλευρα σχήματα –τα οποία ονόμαζαν τραπεζοειδείς- για να υπολογίσουν αν ο Δίας θα εμφανιστεί στον ουρανό και την απόσταση την οποία κάλυψε. Πολλούς από τους δίσκους που έχουν διασωθεί φυλάσσονται στα βρετανικά μουσεία.

O καθηγητής στη συνέχεια μίλησε και για τη σχέση των Ελλήνων με τη γεωμετρία. Με τη γεωμετρία ήρθαν σε επαφή οι Έλληνες κυρίως με το Θαλή το Μιλήσιο, ο οποίος είναι και ο πρώτος που έφερε την έννοια της«απόδειξης» ως μέσον επαλήθευσης μιας γεωμετρικής πρότασης. Ο Πυθαγόρας έθεσε την γεωμετρία σε πλήρως θεωρητικό και φιλοσοφικό επίπεδο, αλλά ολοκλήρωσε και την έννοια και την πρακτική της αποδεικτικής διαδικασίας.

Στους Έλληνες η Γεωμετρία παίρνει πρώτη φορά την έννοια της καθαρής γνώσης και επιστήμης, κάτι το οποίο ολοκληρώθηκε με τον Ευκλείδη, αλλά ήδη ο Πλάτωνας είχε δείξει πως η θέση αυτή είχε καθιερωθεί από πολύ παλαιότερα στους Έλληνες. Ο τελευταίος μάλιστα εξέφρασε στα έργα του «Πολιτεία»και «Επινομίς» την άποψη ότι η "γεωμετρία" σαν λέξη είναι γελοία (γελοῖον ὄνομα γεωμετρίαν), αναφερόμενος στο ότι ετυμολογικά σημαίνει «μετράω την γη», ακολουθώντας έτσι την άποψη της χρήσης της γεωμετρίας για την μέτρηση των πραγμάτων του υλικού κόσμου και όχι για την άσκηση της ψυχής στην θέαση των αιώνιων αληθειών.