«Ο τραπεζίτης του Θεού»

Η είδηση μεταδίδεται με αστραπιαία ταχύτητα για τα δεδομένα της εποχής. Πρόκειται για τον…«τραπεζίτη του Θεού». Τον πανίσχυρο άνδρα που διοικούσε μια από τις πλέον κραταιές τράπεζες της Ιταλίας ,την Banco Ambrosiano. Όπως ήταν παγκοίνως γνωστό, ο Κάλβι του οποίου η γραμματέας είχε…συμπτωματικά αυτοκτονήσει κι αυτή λίγες ώρες νωρίτερα, διατηρούσε στενές σχέσεις με το Βατικανό και την Αγία Έδρα, όπως επίσης όμως και με την ιταλική μαφία αλλά και με ελευθεροτέκτονες της διαβόητης και πανίσχυρης μασονικής στοάς P2 (Propaganda 2). Η τράπεζα του Βατικανού, ξέπλενε χρήμα…

Επικεφαλής αυτής της επίφοβης στοάς που βαρύνεται με πολλές αιματηρές δραστηριότητες στην Ιταλία, ο Λούτσιο Τζέλλι πέθανε την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου σε ηλικία ενενήντα έξι ετών.

Σύντομο βιογραφικό

Επιχειρηματίας με συμμετοχή, στα νεανικά του χρόνια, στο φασιστικό κρατίδιο του Σαλό, υπό τον πλήρη έλεγχο των ναζιστών, ο Τζέλλι, στην δεκαετία του εβδομήντα κατέφερε να αναρριχηθεί στη θέση του επικεφαλής της μασονικής στοάς P2 (Πι 2), η οποία επεξεργαζόταν σχέδια δημοκρατικής εκτροπής.

Ο ίδιος διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημιουργία της δομής της «Γκλάντιο», (σημαίνει «Ξίφος») μια οργάνωση αντίστοιχη της οργάνωσης «Κόκκινη Προβιά» που λειτουργούσε ακόμα και μέχρι τα μέσα του ΄80 στην Ελλάδα.

Τι ήταν το σχέδιο Stay Behind και γιατί μας αφορά

Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ για να διασφαλίσουν την αποτροπή ενδεχόμενης συμμετοχής της Αριστεράς στις κυβερνήσεις των χωρών της Δυτικής Ευρώπης οργάνωσαν ένα παράνομο δίκτυο «αποσταθεροποιητικής δραστηριότητας» πολιτών και στρατιωτικών με κρυφές αποθήκες οπλισμού και την κωδική ονομασία «Stay Behind». Το εν λόγω δίκτυο απλώθηκε σε κάμποσες χώρες με διαφορετικές ονομασίες. Στην Ιταλία «Gladio», στην Ελλάδα «Κόκκινη Προβιά», στη Βρετανία «Operation Stay Behind», στη Γερμανία «Schwert», στην Ελβετία «Ομάδα Πληροφοριών και Ασφάλειας»...

Οι έρευνες που ανακοινώθηκαν στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και των εγχώριων υπηρεσιών του ήταν ένας μηχανισμός συγκάλυψης των στοιχείων αυτής της ζοφερής ιστορίας. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές υποθέσεις για τις οποίες υπάρχουν ενδείξεις για τη δράση της «Κόκκινης Προβιάς» στην Ελλάδα. Μεταξύ των υποθέσεων αυτών είναι η σύσταση της παρακρατικής οργάνωσης «Καρφίτσα» (σ.σ: τα μέλη της φορούσαν καρφίτσες στο πέτο) που δραστηριοποιήθηκε στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη το Μάϊο του ΄63 και η υπόθεση της «Νάρκης του Γοργοπόταμου» το 1964, όπου έχασαν τη ζωή τους 13 άτομα.

Τα «μολυβένια χρόνια»

Εξίσου εντυπωσιακή εξέλιξη παρουσιάζει η οργάνωση «Gladio» στην Ιταλία, όπου οι υπηρεσίες των ΗΠΑ σε συνεργασία με την ιταλική SIFAR, έθεσαν το 1952 σε εφαρμογή τη «στρατηγική της έντασης». Μέρος αυτού του σχεδίου ήταν η δημιουργία τρομοκρατικών οργανώσεων με νεοφασιστικά, ή ακροαριστερά χαρακτηριστικά, με στόχο τη δημιουργία κλίματος αστάθειας που έφθασε μέχρι και σε απόπειρα πραξικοπήματος για την επιβολή στρατιωτικοφασιστικού καθεστώτος στις 17 Δεκέμβρη του 1970.

Τον στρατηγικό συντονισμό των κινήσεων που λίγο έλειψε να οδηγήσουν στη σύλληψη του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας Τζουζέπε Σάραγκατ, είχε- ποιος άλλος;- ο Τζέλι…

Στα μέλη της μασονικής στοάς P2, σύμφωνα με έγγραφα που κατασχέθηκαν από την ιταλική δικαιοσύνη, συμπεριλαμβάνονταν όλοι, σχεδόν, οι ιθύνοντες των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών, επιχειρηματίες όπως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, γνωστοί δημοσιογράφοι και πλειάδα βουλευτών, καθώς και πολλά άλλα πρόσωπα με θέσεις- κλειδιά στη δημόσια διοίκηση και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Μετά από την σύλληψή του στην Ελβετία, ο Τζέλλι δραπέτευσε και κατάφερε να μεταβεί στην Λατινική Αμερική. Παραδόθηκε, τελικά, στις ιταλικές αρχές, το 1987.

Καταδικάσθηκε για δόλια χρεοκοπία, στο πλαίσιο της γνωστής υπόθεσης της χρεοκοπίας της καθολικής τράπεζας Banco Ambrosiano, στην οποία φέρεται να επένδυε χρήματα μαφιόζων νονών.

Παράλληλα, ο Λούτσιο Τζέλλι καταδικάσθηκε από την ιταλική δικαιοσύνη για προσπάθεια παρεμπόδισης και «εκτροχιασμού» των ερευνών για την υπόθεση της σφαγής του σιδηροδρομικού σταθμού της Μπολόνιας.

Πρόκειται για την πιο αιματηρή επίθεση στην ιστορία, την περίοδο που ονομάστηκε «μολυβένια χρόνια» στην μεταπολεμική Ιταλία: Στις 2 Αυγούστου του 1980, ισχυρότατη έκρηξη βόμβας στον σταθμό της ιταλικής πόλης προκάλεσε τον θάνατο ογδόντα ατόμων και τον τραυματισμό πάνω από διακοσίων.

Βάσει της ετυμηγορίας της ιταλικής δικαιοσύνης, οι εντολοδόχοι ήταν νεοφασίστες τρομοκράτες, ενώ σε ό,τι αφορά τους εντολείς, μαρτυρίες και στοιχεία ανέδειξαν «ύποπτη δραστηριοποίηση» μέρους του οργανωμένου εγκλήματος και των «εκτροχιασμένων μυστικών υπηρεσιών».