Υπάρχουν πολλά είδη καρχαριών όπως και ψαριών. Για παράδειγμα ο καρχαρίας της κατηγορίας Epaulette μπορεί να ζήσει και στη στεριά, ενώ αυτός της φυλής Chlamydoselachus anguineus έχει την πιο επίπεδη κοιλιά, έτσι ώστε να μπορεί να κυνηγά το θήραμα στα βαθιά ύδατα. Ο χνουδωτός Wobbegong έχει τρίχωμα σαν χαλί, ενώ ο Mitsukurina owstoni θα μπορούσε κάλλιστα να παρομοιαστεί με ένα χέλι.

Αυτά είναι μόνο λίγα από τα 500 περίπου είδη καρχαριών που υπάρχουν, όσα τουλάχιστον γνωρίζουν οι επιστήμονες έως αυτή την ώρα. Στο παρελθόν επιβίωναν πολλά περισσότερα και για την ακρίβεια γύρω στα 3.000. Οι περιβαλλοντικές αλλαγές και η διαταραχή της τροφικής αλυσίδας επηρέασε αρνητικά τη ζωή τους προκαλώντας θάνατο σε πολλά από αυτά.

Για να ανατρέξουμε στην ιστορία τους πρέπει να μεταφερθούμε 450 εκατομμύρια χρόνια πριν, την εποχή που η στάθμη της θάλασσας ήταν ψηλά και οι κοραλλιογενείς ύφαλοι άρχιζαν να σχηματίζονται. Το κλίμα της γης ήταν θερμό και φυσιολογικό, χωρίς έντονες αυξομειώσεις. Τότε έκαναν την εμφάνισή τους στα νερά των θαλασσών μια ομάδα ψαριών, με την ονομασία «acanthodians». Με το πέρασμα του χρόνου μετεξελίχθηκαν στους καρχαρίες, οι πρώτοι από τους οποίους εντοπίστηκαν στα νερά της Σιβηρίας, σύμφωνα με την Charlie Underwood του πανεπιστημίου Birkbeck στο Λονδίνο.

Η ακριβής χρονική περίοδος κατά την οποία τα συγκεκριμένα ζώα –έτσι όπως τα γνωρίζουμε σήμερα- διαμορφώθηκαν πλήρως δεν είναι γνωστή, εξηγεί η επιστήμονας, ενώ προσθέτει πως το μόνο σίγουρο είναι πως τα δόντια των acanthodians εξελίχθηκαν όπως αυτά των καρχαριών.

Πενήντα εκατομμύρια έτη πριν, τα δάση απλώνονταν σε όλη την επιφάνεια της γης, ενώ έκτοτε οι γεωλογικές αλλαγές που σημειώθηκαν ήταν πολλές. Από τότε διασώζονται τα δόντια του καρχαρία Leonodus–τα πρώτα που βρέθηκαν- τα οποία ήταν τόσο μικρά (4 χιλιοστά), ενώ προσέφεραν σαφείς ενδείξεις για την ιστορία των άγριων ζώων.

Παρόμοια ήταν και αυτά του καρχαρία Xenacanthus, ο οποίος έκανε την εμφάνισή του χρόνια αργότερα. Μπορεί η μελέτη των δοντιών να φαίνεται μηδαμινής σημασίας για κάποιους, ωστόσο ότι είναι γνωστό για την προέλευση των καρχαριών μέχρι σήμερα οφείλεται σε αυτά, εξηγεί η Lisa Whitenack από το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. «Από τα δόντια μπορούμε να μάθουμε πράγματα για το περιβάλλον που ζει ένα ζώο, για τις διατροφικές του συνήθειες αλλά και τη σχέση του με τα υπόλοιπα όντα», σημειώνει.

Από τότε χρειάστηκαν άλλα 380 εκατομμύρια χρόνια για να καταγραφεί η επόμενη ένδειξη για την εξέλιξη του είδους. Το επόμενο βήμα έγινε χάρη στο κρανίο του Antarctilamna, ενός καρχαρία από την Ανταρκτική.