Οι χώρες κατατάσσονται ανάλογα με τους «12 πυλώνες της ανταγωνιστικότητας», που περιλαμβάνει το μακροοικονομικό περιβάλλον, τις υποδομές, την υγεία και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και την αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας. Στην έκθεση που περιλαμβάνει 138 οικονομίες, μεταξύ των 11 καλύτερων δεν περιλαμβάνονται ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Βρετανία.

Δείτε τις έντεκα χώρες που ξεχώρισαν ξεκινώντας από το τέλος και φτάνοντας στην κορυφή.

Ιαπωνία: 5.6: Η Ιαπωνία σημειώνει μία από τις καλύτερες επιδόσεις στην παιδεία, την επιστήμη και τα μαθηματικά. Οι μαθητές φοιτούν 6 χρόνια στο δημοτικό, τρία στο γυμνάσιο και τρία χρόνια στο λύκειο προτού αποφασίσουν αν θέλουν να πάνε πανεπιστήμιο. Το λύκειο δεν είναι υποχρεωτικό. Ωστόσο, το ποσοστό των μαθητών που πηγαίνει στο λύκειο φτάνει το 98%.

Μπαρμπέιντος: 5,9: Η κυβέρνηση των Μπαρμπέιντος έχει δώσει μεγάλη έμφαση στην εκπαίδευση, με αποτέλεσμα το ποσοστό του αλφαβητισμού να φτάνει το 98%, από τα υψηλότερα στον κόσμο. Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση φοιτούν μαθητές ηλικίας 4-11 ετών, ενώ στη δευτεροβάθμια 11-18. Η πλειοψηφία των σχολείων και των δύο βαθμίδων είναι δημόσια.

Νέα Ζηλανδία: 5.6: Η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Νέα Ζηλανδία αφορά παιδιά και έφηβους ηλικίας από 5 έως 19 ετών. Το σχολείο είναι υποχρεωτικό για τις ηλικίες 6-16. Υπάρχουν τρεις τύποι σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Νέα Ζηλανδία: Τα δημόσια σχολεία στα οποία φοιτά το 85% των μαθητών, τα ιδιωτικά σχολεία που έχουν ενσωματωθεί στο κράτος, αλλά διατηρούν οικονομική αυτονομία (στα οποία φοιτά το 12% των μαθητών), και τα ιδιωτικά σχολεία με μόλις το 3% των μαθητών της χώρας.

Εσθονία: 5.7: Η Εσθονία δαπανά περίπου το 4% του ΑΕΠ της για την εκπαίδευση, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2015. Σύμφωνα με το σχέδιο για την εκπαίδευση του 1992, οι στόχοι της εκπαίδευσης είναι «να δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη της προσωπικότητας, της οικογένειας και του κράτους της Εσθονίας. Να προωθήσει την ανάπτυξη των εθνικών μειονοτήτων, της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής στην Εσθονία και την προστασία της φύσης στο παγκόσμιο οικονομικό και πολιτιστικό πλαίσιο, να διδάξει τις αξίες του πολίτη και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την δημιουργία μιας παράδοσης της δια βίου μάθησης σε εθνικό επίπεδο».

Ιρλανδία: 5.8: Η πλειοψηφία των σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ιρλανδία είναι ιδιωτικής ιδιοκτησίας και διαχείρισης, αλλά χρηματοδοτούνται από το κράτος, ενώ υπάρχουν επίσης και κρατικές επαγγελματικές σχολές. Πρόσφατη έκθεση δείχνει ότι οι δαπάνες της Ιρλανδίας για την εκπαίδευση μειώθηκαν κατά 15% σε σχέση με τις δαπάνες στον ανεπτυγμένο κόσμο, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης μεταξύ 2008 και 2013, γεγονός που υποδηλώνει ότι το εκπαιδευτικό της σύστημα μπορεί στο μέλλον να υποφέρει.

Κατάρ: 5.8: Το BBC ανέφερε το 2012, πως το πλούσιο σε πετρέλαιο Κατάρ, θα γινόταν «ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες στον τομέα της εκπαίδευσης και της καινοτομίας, υποστηρίζοντας μια σειρά έργων που αφορούν τις βασικές γνώσεις μέσω της υψηλούς κύρους πανεπιστημιακής έρευνας». Η χώρα επενδύει σε μεγάλο βαθμό στη βελτίωση της εκπαίδευσης, ως μέρος του προγράμματος Vision 2030, προκειμένου να κάνει την χώρα αυτάρκη. Τα σχολεία προσφέρουν δωρεάν εκπαίδευση αλλά μόνο για τους πολίτες του Κατάρ. Οι περισσότεροι ξένοι υπήκοοι στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία.

Ολλανδία: 5.9: Τα παιδιά στην Ολλανδία είναι τα πιο ευτυχισμένα στον κόσμο, σύμφωνα με μελέτη της Unicef το 2013, ανοίγοντας τον δρόμο, μεταξύ άλλων, στο παγκόσμιο επίπεδο εκπαιδευτικής ευημερίας. Τα σχολεία συνήθως δεν δίνουν πολλές εργασίες στο σπίτι μέχρι το επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και οι μαθητές αναφέρουν πως δεν έχουν άγχος και δεν δέχονται πίεση. Τα σχολεία χωρίζονται μεταξύ θρησκευτικών σχολείων και «ουδέτερων» δημόσιων, με μόνο ένα μικρό αριθμό ιδιωτικών σχολείων.

Σιγκαπούρη: 6.1: Η βαθμολογία της Σιγκαπούρης είναι απίστευτα υψηλή στα τεστ του Προγράμματος Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών (PISA), που στοχεύουν στην μέτρηση και σύγκριση των επιδόσεων των μαθητών σε διαφορετικές χώρες. Ωστόσο, το εκπαιδευτικό σύστημα έχει τη φήμη της «χύτρας ταχύτητος» καθώς ασκεί στους μαθητές μεγάλη πίεση σε νεαρή ηλικία.

Βέλγιο: 6.2: Το Βέλγιο έχει τέσσερα διαφορετικά είδη δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης: Σχολεία γενικής εκπαίδευσης, τεχνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σχολές επαγγελματικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και τεχνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η Επιτροπή Fulbright στις ΗΠΑ, που οργανώνει ανταλλαγές φοιτητών με το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, λέει: «Η εκπαίδευση είναι υψηλή προτεραιότητα και το μεγαλύτερο μερίδιο του ετήσιου προϋπολογισμού των περιφερειακών κυβερνήσεων στο Βέλγιο. Ολοκληρωμένα συστήματα δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων είναι διαθέσιμα σε όλα τα παιδιά ηλικίας από 4 - 18 ετών, με μικρό ή καθόλου κόστος».

Ελβετία: 6.2: Μόλις το 5% των παιδιών φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία στην Ελβετία. Τα μαθήματα διδάσκονται σε πέντε διαφορετικές γλώσσες ανάλογα με την περιοχή της οποία κατοικεί κανείς, με τα Γερμανικά, τα Γαλλικά και τα Ιταλικά να είναι οι πιο κοινές γλώσσες διδασκαλίας. Από τη δευτεροβάθμια και μετά οι μαθητές χωρίζοντας ανάλογα με τις ικανότητές τους.

Φινλανδία: 6.7: Η Φινλανδία βρίσκεται συνήθως στην κορυφή της κατάταξης των παγκόσμιων συστημάτων εκπαίδευσης. Είναι διάσημη για το γεγονός πως δεν υπάρχουν συστήματα ζωνών – όλοι οι μαθητές, ανεξάρτητα από τις ικανότητές τους, διδάσκονται στις ίδιες τάξεις. Ως αποτέλεσμα, το χάσμα μεταξύ των πιο αδύναμων και των καλύτερων μαθητών είναι το μικρότερο στον κόσμο. Τα φινλανδικά σχολεία δίνουν επίσης ελάχιστες εξωσχολικές εργασίες και οι μαθητές περνούν μόνο ένα υποχρεωτικό τεστ στην ηλικία των 16.