Πλανόδιοι μουσικοί απλώνουν όμορφες μελωδίες σε όλο τον πεζόδρομο. Εκεί είναι σαν να σταματά ο χρόνος κι όλοι κάνουν ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα. Πολλοί περαστικοί κάθονται στα σκαλάκια απολαμβάνοντας τους ήχους όσο και τη ζεστασιά του ήλιου.

Στη συμβολή των οδών Διονυσίου Αρεοπαγίτου και Βύρωνος το άγαλμα του Στρατηγού Μακρυγιάννη, του οποίου το όνομα φέρει η συνοικία λίγο νότια της Ακρόπολης, ξεχωρίζει.

Ιωάννης Μακρυγιάννης

Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης (1797-1864), γνωστός και ως Στρατηγός Μακρυγιάννης, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους μαχητές της Ελληνικής Επανάστασης το 1821. Πήρε μέρος σε πολυάριθμες στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των Οθωμανών και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην υπεράσπιση της Ακρόπολης από αυτούς.

Απέναντι κείτεται το πέτρινο κτήριο Weiler (από το όνομα του Γερμανού αρχιτέκτονα), ένα από τα πρώτα δημόσια κτήρια που ανεγέρθησαν στην πρωτεύουσα του, νεαρού τότε, Ελληνικού κράτους (1834). Τώρα στεγάζει το Κέντρο των Σπουδών Ακρόπολης.

Στη βόλτα σου θα δεις πανέμορφα νεοκλασικά. Πάντα ευχόσουν να μένεις εκεί… Η Ακρόπολη βρίσκεται πάντα εκεί, επιβλητική και αγέρωχη, καθηλώνει το βλέμμα. Ποτέ δεν χάνει την αίγλη της. Απ’ όπου κι αν την κοιτάξεις, όποια ώρα κι αν είναι.

Ο περίπατος συνεχίζει μέχρι τα όρια της αρχαιολογικής τοποθεσίας στις νότιες πλαγιές. Αρχαία απομεινάρια είναι ορατά μεταξύ των δέντρων. Επιβάλλεται μία στάση για να θαυμάσετε τα όμορφα οικήματα του 19ου και του 20ου αιώνα στα αριστερά σας. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι τα οικήματα με αριθμό 17 και 37, πανέμορφα κτήρια της εποχής του μεσοπολέμου.

 

Στη βόλτα σου θα δεις πανέμορφα νεοκλασικά. Πάντα ευχόσουν να μένεις εκεί…

Το Μουσείο της Ακρόπολης δεσπόζει επιβλητικό. Το κτίριο μεμιάς αιχμαλωτίζει τη ματιά σου και το θαυμασμό σου. Εάν δε, τύχει και βρεθείς μέσα, την ώρα που πέφτει ο ήλιος, στον όροφο που έχεις νοητά ακριβώς απέναντί σου την Ακρόπολη, τότε τα λόγια είναι πολύ λίγα για να μεταφέρουν το μέγεθος της ομορφιάς και κυρίως την αίσθηση. Είναι από αυτά τα πράγματα που δεν χωρούν σε λέξεις γιατί σίγουρα θα φτωχύνουν.

Οι ομορφιές στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου έρχονται η μια μετά την άλλη. Συναντάς κόσμο που περπατά ξέγνοιαστα, ποδηλάτες πάνω στα οχήματά τους, τουριστικά τρενάκια που κάνουν τον γύρο του κέντρου. Στα δεξιά σου τα υπέροχα μαρμάρινα σκαλιά του Ηρωδείου ή ορθότερα του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού. Κάντε μία παράκαμψη για να το δείτε. Το Ηρώδειο έχει ημικυκλικό σχεδιασμό με μία επιβλητική πρόσοψη (28 m /91,8 ft ύψος).

Μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 6.000 θεατές. Ο τοίχος της σκηνής ήταν πλούσια διακοσμημένος αλλά δυστυχώς καταστράφηκε, πιθανόν το 267 μ.Χ., από τους Ερούλους, μία φυλή Γερμανών βαρβάρων που κατέστρεψαν τα περισσότερα από τα θαυμάσια κτήρια της πόλης. Αξίζει να καθίσετε σε ένα από τα παγκάκια της πλατείας μπροστά από το κτήριο για να θαυμάσετε την ακουστική, ειδικά όταν λαμβάνει χώρα συναυλία κλασσικής μουσικής.

Αν συνεχίσετε επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου στα αριστερά θα συναντήσετε τον Βωμό των Νυμφών, όπου οι νεόνυμφοι της αρχαίας Ελληνικής πόλης συνήθιζαν να κάνουν τάματα. Μερικά μέτρα μακρύτερα, φθάνετε στο τέλος της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου και μπαίνετε στην οδό Αποστόλου Παύλου. Εάν θέλετε να ξαποστάσετε και να απολαύσετε κάτι δροσερό, μπορείτε να το κάνετε στην καφετέρια στη συμβολή των δύο οδών. Είναι ένα από τα καλύτερα σημεία για να καθίσετε και να απολαύσετε τη θέα της Ακρόπολης.

Εδώ όλοι οι τουρίστες, περαστικοί, πλανόδιοι και κάτοικοι της περιοχής συνδέονται αρμονικά σαν να μεταφέρονται σε διαφορετικό χωροχρόνο. Με την πρώτη ευκαιρία να ξαναπεράσετε μια βόλτα. Εκεί ο ήλιος πάντα θα λάμπει λίγο περισσότερο.