Και για του λόγου το αληθές. Ήταν Απρίλιος του 1964 όταν μια ακόμα ποδοσφαιρική σεζόν πλησίαζε προς το τέλος της στην Αγγλία. Το BBC έστειλε συνεργείο στο Άνφιλντ για ρεπορτάζ όχι σχετικό με τη Λίβερπουλ που εκείνη τη μέρα νίκησε την Άρσεναλ και κατέκτησε το πρωτάθλημα, αλλά για τη συμπεριφορά του κόσμου στις κερκίδες κατά τη διάρκεια ανάλογων μεγάλων αθλητικών γεγονότων. Μέχρι τότε στα γήπεδα κυριαρχούσαν μονάχα συνθήματα. Ακούγονταν λέξεις και κάποιες φορές φράσεις που επαναλαμβάνονταν με ρυθμικά χειροκροτήματα.

 

Oι πρωτοπόροι Beatles και η ιστορία που γράφτηκε στα γήπεδα

Τα δεδομένα όμως θα άλλαζαν τη χρονιά εκείνη στο Άνφιλντ. Τα μεγάφωνα του σταδίου πριν το ματς και στο ημίχρονο έπαιζαν τραγούδια των «σκαθαριών» και το Kop (οι οργανωμένοι στις κερκίδες της Λίβερπουλ) μετατράπηκαν σε μια τεράστια χορωδία. Αυτό που ποτέ δεν είχε συμβεί στα live των Beatles (αφού το κοινό μόνο ούρλιαζε) γινόταν στο Kop. Εικοσιοκτώ χιλιάδες άνθρωποι, στοιβαγμένοι σε μια μόνο κερκίδα, ένωναν φωνές και κίνηση για να τραγουδήσουν μέσα σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Aπόδειξη είναι το video του «She loves you».

Τότε ξεκίνησε και το συνήθειο της αλλαγής των στίχων, παρ’ ότι δεν έχει καταγραφεί στην κάμερα. Οι φίλαθλοι στο Kop έβρισκαν αυτόματα τρόπους να αλλάξουν τους στίχους και να επινοήσουν κάτι νέο, ένα τραγούδι-διασκευή αφιερωμένο σε κάποιον παίκτη ή στην ομάδα. Με κάποιον περίεργο τρόπο που δεν μπορεί να  εξηγηθεί, αμέσως το υιοθετούσε όλη η κερκίδα και το κομμάτι γινόταν ένα στιγμιαίο σουξέ.

Τα «σκαθάρια» ανέβασαν τους τόνους στα ύψη και προσέλκυσαν το ενδιαφέρον των media για την νέα τάση που παρατηρήθηκε στις κερκίδες της Λίβερπουλ. Δύο χρόνια αργότερα στον τελικό Κυπέλλου το 1965, η Λίβερπουλ πήγε στο Γούμπλεϊ για να κατακτήσει για πρώτη φορά το Κύπελλο Αγγλίας. Κι όταν κάποια στιγμή οι οπαδοί της Λίβερπουλ ξεκίνησαν το You’ll never walk alone, ο θρυλικός εκφωνητής Kenneth Wolstenholme μίλησε για το “Liverpool signature tune” και φρόντισε να σιωπήσει για ακουστεί καλύτερα και να περάσει έτσι στην ιστορία.

Οι Beatles ζουν και βασιλεύουν μέσα στα γήπεδα όσο και έξω απ’αυτά. Το αστείο είναι πως το θρυλικό συγκρότημα έχει ελάχιστη σχέση με το ποδόσφαιρο, ενώ τα μέλη του δεν είναι καν οπαδοί της Λίβερπουλ. Ο McCartney είναι Έβερτον, ο Ringo είναι Άρσεναλ (με πατέρα απ’το Λονδίνο) και οι μακαρίτες Λένον και Χάρισον δεν είχαν σχέση με τη μπάλα. Την κατάσταση σώζουν κάπως οι γιοι τους, αφού και οι δύο γιοι του Ρίνγκο και ο γιος του Χάρισον, Ντάνι, έχουν διαρκείας στο Άνφιλντ.