Πριν τη δημιουργία της περιοχής αυτής, οι άστεγοι ενταφιάζονταν εντός τεφροδόχων σε ανώνυμους κλήρους εντός των κοιμητηρίων. Χαρακτηριστικό είναι πως οι μισοί κάτοικοι της Κοπεγχάγης έχουν ενταφιαστεί με ανάλογο τρόπο, συνεχίζοντας μάλιστα συχνά την οικογενειακή παράδοση σε κάποιο συγκεκριμένο νεκροταφείο.

Η ανάγκη των Δανών για κοινωνική δημοκρατία και συλλογικά κινήματα οδήγησε στην πρακτική των μη σημασμένων τάφων οι οποίοι δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 1920. «Όπως στην ζωή έστεκες δίπλα σε κάποιον που δεν γνώριζες, έτσι και στον θάνατο έπρεπε να επιλέξεις το ίδιο», αναφέρει ο Stine Helwig, ειδικός στα κοιμητήρια της Κοπεγχάγης.  

 

Το Assistens αποτελεί ένα ιδιαίτερα σχεδιασμένο και αγαπημένο σημείο πράσινου στην καρδιά της πρωτεύουσας

Οι φίλοι και οι συγγενείς των άστεγων δεν γνώριζαν πού έχουν θάψει τους οικείους τους. Για το λόγο αυτό η κοινότητα των αστέγων της Κοπεγχάγης είχε αποκτήσει την συνήθεια να τιμά τους νεκρούς της κρεμώντας φωτογραφίες των ανθρώπων που απεβίωσαν σε ένα συγκεκριμένο δένδρο στην πλατεία Kultorvet στο κέντρο της πόλης.

Με την αναμόρφωση της πλατείας από τις τοπικές Αρχές και αφού κόπηκε το δένδρο, ο Michael Espensen από την Giv Din Hånd θέλησε να βρεθεί ο κατάλληλος τόπος για τις ταφές και τα μνημόσυνα των ανθρώπων που ζούνε στον δρόμο. «Ένα οικογενειακό κοιμητήριο είναι ο τόπος όπου μπορείς να θυμηθείς τους παλιούς και να μιλήσεις για εκείνους»,  λέει. «Το ίδιο ισχύει και για τους αστέγους. Κι επειδή οι περισσότεροι άστεγοι δεν έχουν οικογένεια, οι φίλοι τους είναι η οικογένεια τους.»

Όπως σημειώνει ο Helweg, εκατό χρόνια πριν η ιδέα για ένα νεκροταφείο που θα φιλοξενούσε άστεγους θα αποτελούσε όνειρο θερινής νυκτός, καθώς η κουλτούρα των Δανών θα θεωρούσε κοινωνικό στιγματισμό την ταφή μαζί με πένητες. «Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι άστεγοι έχουν αποκτήσει φωνή.»  

Μέχρι τώρα δέκα άνθρωποι έχουν αποτεφρωθεί και ενταφιαστεί στο τμήμα αυτό του Assistens, το οποίο κοσμείται από ένα χάλκινο αφαιρετικό γλυπτό στο οποίο οι άστεγοι αφήνουν λουλούδια και φωτογραφίες των αποθανόντων φίλων τους. «Κάποιοι άστεγοι το έχουν ενσωματώσει στην καθημερινότητα τους», λέει ο Helweg. «Συλλέγουν λουλούδια από ανθοπωλεία και έρχονται με 20 ανθοδέσμες.»

Όνειρο του Espensen είναι να δει παρόμοια κοιμητήρια και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Άμστερνταμ και το Αμβούργο. «Ζούνε πολλοί άστεγοι στους δρόμους των πόλεων αυτών», λέει. Αν η ανταπόκριση των πολιτών είναι παρόμοια με της Κοπεγχάγης θα μπορούσε να συμβεί. «Οι κάτοικοι της Κοπεγχάγης ήταν ευγενείς και σωστοί σχετικά με το θέμα αυτό», προσθέτει ο Espensen. «Ξέρετε όλοι έχουν ανάγκη να ανήκουν κάπου. Το ίδιο και οι άστεγοι. Κι οι άνθρωποι το συναισθάνονται αυτό. Λένε: Εμείς έχουμε οικογενειακό τάφο, γιατί όχι κι εκείνοι;»  

Το παράδειγμα της Κοπεγχάγης είναι σημαντικό.