Από την άλλη, οι περισσότεροι επισημαίνουν πως οι ρίζες της κακοδαιμονίας συναντώνται στις χριστιανικές γραφές και τον μύθο που θέλει τον Ιούδα τον Ισκαριώτη να είναι ο 13ος μαθητής του Ιησού.  Δεν είναι λίγοι όμως και αυτοί που αναφέρουν πως οι ρίζες του 13 ως ατελούς αριθμού απαντούν στη διδασκαλία του Πυθαγόρα, ο οποίος θεωρούσε τον αριθμό 12 ως τον τέλειο αριθμό, δοξασία που μεταφέρθηκε κατά του επόμενους αιώνες τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και στον ρωμαϊκό κόσμο. 

Με τα χρόνια η δεισιδαιμονία μεταφέρθηκε και στο Ισλάμ. Για το μουσουλμανικό λαό η ημέρα της Παρασκευής ταυτίζεται με τη βρώση του απαγορευμένου καρπού από τον Αδάμ και την Εύα.

Άλλοι μελετητές εκτιμούν πως η ιδρυτική πράξη του μύθου για την Παρασκευή και 13 βρίσκεται στη μεσαιωνική Ευρώπη και συγκεκριμένα την ημερομηνία που ο Πάπας σε συνεννόηση με τον βασιλιά Φίλιππο Δ' της Γαλλίας αποφασίζει να εκδώσει διάταγμα σύλληψης των Ναϊτών Ιπποτών, του μυστικού θρησκευτικού τάγματος που είχε τεράστια οικονομική και πνευματική ακτινοβολία την εποχή των Σταυροφοριών. Το διάταγμα εκδόθηκε Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307.

Βεβαίως, οι σύγχρονοι αστικοί μύθοι έχουν εμπλουτίσει την κακή τύχη της ημέρας καθώς ο αριθμός 13 ταυτίζεται με τη μοιραία αποστολή του Απόλλων 13 της NASA το οποίο εκτοξεύθηκε στις 13:13, ενώ μετά τα σοβαρά προβλήματα που παρουσιάστηκαν, διακόπηκε στις 13 Απριλίου.