Tweet 
Share 
Comment 
ναφέρουν τόσο σοβαρά συμπτώματα, ώστε δεν μπορούν να εργαστούν και αναγκάζονται να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους. Αυτή η υποτιθέμενη ευαισθησία στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία γενικά ονομάζεται «ηλεκτρομαγνητική υπερευαισθησία» ή EHS (electromagnetic hypersensitivity).
Τι είναι η ηλεκτρομαγνητική υπερευαισθησία;
Η EHS χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία από μη ειδικά συμπτώματα, τα οποία όσοι τα έχουν εκδηλώσει τα αποδίδουν στην έκθεσή τους σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Τα πιο κοινά από αυτά τα συμπτώματα είναι:
Δερματολογικά: ερυθρότητα, τσούξιμο και αίσθηση καύσου
Νευρασθενικά: κόπωση, δυσκολία συγκέντρωσης, ζάλη, ναυτία, αίσθημα παλμών της καρδιάς και πεπτικές διαταραχές
Τα συμπτώματα της EHS μοιάζουν με εκείνα ενός συνδρόμου, γνωστού ως πολλαπλή χημική ευαισθησία (multiple chemical sensitivity - MCS), μια άλλη διαταραχή που σχετίζεται με την χαμηλού επιπέδου περιβαλλοντική έκθεση σε χημικές ουσίες. Τόσο η EHS, όσο και η MCS χαρακτηρίζονται από μια σειρά μη-ειδικών συμπτωμάτων που δεν έχουν εμφανή τοξικολογική ή φυσιολογική βάση, αλλά ούτε έχουν επαληθευτεί από ανεξάρτητη πηγή.
Ένας πιο γενικός όρος για την ευαισθησία σε περιβαλλοντικούς παράγοντες είναι η Ιδιοπαθής Περιβαλλοντική Δυσανεκτικότητα (Idiopathic Environmental Intolerance – ΙΕΙ). Περιγράφει επί της ουσίας συμπτώματα άνευ χημικής αιτιολογίας και ανοσολογικής ευαισθησίας, ενώ ενσωματώνει μια σειρά από διαταραχές που μοιράζονται παρόμοια μη-ειδικά ιατρικώς ανεξήγητα συμπτώματα, που επηρεάζουν αρνητικά τους ανθρώπους.
Το συμπέρασμα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας
Η ηλεκτρομαγνητική υπερευαισθησία (EHS) χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία μη-ειδικών συμπτωμάτων, που διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Τα συμπτώματα είναι σίγουρα πραγματικά και μπορεί να διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό ως προς την σοβαρότητά τους. Όποια και αν είναι η αιτία, η EHS μπορεί να είναι ένα σοβαρό πρόβλημα στην καθημερινότητα του ασθενούς.
Η EHS δεν έχει σαφή διαγνωστικά κριτήρια και δεν υπάρχει επιστημονική βάση για να συνδέσει τα συμπτώματα αυτά με την έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Επίσης, η EHS δεν είναι μια ιατρική διάγνωση, ούτε είναι σαφές ότι αποτελεί ένα ενιαίο ιατρικό πρόβλημα.
Τι να κάνουν οι γιατροί, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας
Η θεραπεία των προσβεβλημένων ατόμων θα πρέπει να επικεντρωθεί στα συμπτώματα υγείας και την κλινική τους εικόνα και όχι στο τι θεωρεί ο ίδιος ο ασθενής ως ανάγκη για τη μείωση, ή την εξάλειψη των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων στο χώρο εργασίας του ή στο σπίτι του. Αυτό απαιτεί:
Ιατρική αξιολόγηση για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση τυχόν ειδικών καταστάσεων που μπορεί να ευθύνονται για τα συμπτώματα
Ψυχολογική αξιολόγηση για τον εντοπισμό εναλλακτικών ψυχιατρικών/ψυχολογικών καταστάσεων που μπορεί να ευθύνονται για τα συμπτώματα αυτά
Αξιολόγηση στον χώρο εργασίας και στο σπίτι για τους πιθανούς παράγοντες που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στα συμπτώματα. Αυτοί οι παράγοντες θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την ρύπανση του αέρα στον χώρο, τον υπερβολικό θόρυβο, τον κακό φωτισμό (π.χ. φως που τρεμοπαίζει) ή άλλους εργονομικούς παράγοντες. Η μείωση του στρες και άλλες βελτιώσεις στις συνθήκες εργασίας μπορεί να είναι ενδεδειγμένα.
