"Το ενδιαφέρον μου για τη μελέτη της ρέγκε ιαπωνικής μουσικής γεννήθηκε όταν συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη ήταν η διάδοσή της. Εντυπωσιάστηκα όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1990, καθώς έψαχνα πληροφορίες για το τραγούδι People Funny Boy, στο βιογραφικό σημείωμα της ρέγκε τραγουδίστριας Lee Perry διάβασα πως ένας Ιάπωνας μουσικός παραγωγός συγκατοικούσε με την κόρη για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ στα μεγαλύτερα κλαμπς του Kingston στην Αγγλία, όπου συνήθως έπαιζαν ρέγκε, συχνά θα έβλεπες Ιάπωνες.

Λίγο αργότερα σε ένα ταξίδι μου στο Τόκιο γνώρισα τον Shizuo Ishii, τον ιδρυτή της πρώτης εταιρείας παραγωγής ρέγκε μουσικής στη χώρα, με την ονομασία «Jingumae HQ of Overheat Records». Ο Ishii την ίδια περίοδο κυκλοφόρησε το περιοδικό Riddim, το οποίο είχε ανάλογη θεματολογία. Και ύστερα ήρθαν και οι προσωπικές εξομολογήσεις. Η σύζυγος του μου πρόσφερε πράσινο τσάι, ενώ αυτός μου διηγούνταν ιστορίες από τη συνεργασία του με κορυφαίους καλλιτέχνες της ρέγκε, μερικοί από τους οποίους είναι οι Gladdy Anderson, Lynn Taitt, Carlton and the Shoes, Dean Fraser και Roots Radics.

Αργότερα περιπλανηθήκαμε σε μπαρ που για περισσότερο από δεκαέξι χρόνια υποδέχονται τους θαμώνες που θέλουν να ακούσουν αποκλειστικά ρέγκε. Το κλαμπ «Open» είναι το χαρακτηριστικότερο όλων. Η φιγούρα του dj, που είναι γνωστός ως Big H, κλέβει την παράσταση. Όπως μου εξήγησε ο ίδιος, στόχος του είναι να αναδείξει τις ρίζες του είδους μέσα από κλασικά βινύλια που έχουν γράψει ιστορία, αλλά και να φιλοξενήσει στο μαγαζί μπάντες που έχουν κάτι να πουν και να μεταδώσουν.

Όταν επέστρεψα στο Τόκιο, 14 ολόκληρους μήνες μετά το πρώτο μου ταξίδι, οι άνθρωποι του Open με υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες, ενώ όλο το βράδυ χορεύαμε υπό τις μελωδίες της ρέγκε μουσικής. Το κλίμα ήταν ευχάριστο και οι ιστορίες έδιναν και έπαιρναν. Κατά την παραμονή μου στην πόλη, είχα την ευκαιρία να περιηγηθώ σε κάποια από τα γνωστότερα δισκοπωλεία, όπως είναι το Dub Store.

Η ρέγκε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου στο Τόκιο υπήρχε παντού. Στα καφέ που σύχναζα, στο κομμωτήριο της γειτονιάς, στα T-shirt που πουλούσαν τα τοπικά μαγαζιά. Το περίεργο είναι πως κανείς στην Ευρώπη δεν γνωρίζει γι’ αυτή τη σχέση. Έπρεπε να ταξιδέψω ως εκεί για να καταλάβω πως από κάθε γωνιά ξεπροβάλλει ένας άνθρωπος που έχει σχέση με το συγκεκριμένο είδος."

*Το κείμενο είναι του David Katz έτσι όπως δημοσιεύεται στο factmag.com