Στην παρακάτω φωτογραφία απεικονίζονται τα φυσικά χρώματα των θαλάσσιων πάγων ανοιχτά της ακτής Princess Astrid στην Ανταρκτική. Βορειοανατολικά της εικόνας ξεχωρίζουν τα σύννεφα, ενώ το υπόλοιπο είναι πάγος.

Στην Καλιφόρνια αλλά και σε άλλες πολιτείες η χιονόπτωση είναι καθοριστικής σημασίας για τα γλυκά νερά. Εν μέσω μιας ακόμα χρονιάς με ξηρασία, το χιόνι στα βουνά δεν πέφτει πια άφθονο όπως παλαιότερα. Η εικόνα στ’ αριστερά τραβήχτηκε το Μάρτιο του 2010, ενώ αυτή στη δεξιά πλευρά το Μάρτιο που μας πέρασε. Η διαφορά είναι αισθητή.

Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται η βλάστηση του φυτοπλαγκτόν στην Αραβική Θάλασσα. Το χειμώνα, όπου η ατμόσφαιρα είναι πιο καθαρή, τα πράσινα πεδία ξεχωρίζουν με μεγαλύτερη ευκρίνεια. Ο άνεμος που πνέει από τα νοτιοδυτικά στα βορειοανατολικά φέρνει μαζί του και πολλά θρεπτικά συστατικά που βοηθούν τα φυτά να ευδοκιμήσουν.

Η πρώτη έκρηξη του ηφαιστείου Calbuco στη Νότια Χιλή έγινε το 1972 ενώ η πιο πρόσφατη σημειώθηκε στις 22 Απριλίου του τρέχοντος έτους. Το μεσημέρι της 24ης Απριλίου ο αέρας μετέφερε στάχτη και αέρια που αναδύθηκαν από την καύση στις γύρω περιοχές.

Στη συνέχεια μπορείτε να δείτε το λιμάνι στη νότια πλευρά της Βραζιλίας. Το ανατολικό και το δυτικό τμήμα ενώνονται μέσω μιας τεράστιας γέφυρας.

Τα «βουνά της χελώνας» εκτείνονται πέρα από τα σύνορα ΗΠΑ-Καναδά και φτάνουν στην κεντρική Ντακότα.

Στα τέλη Μαρτίου η καύση γεωργικών υπολειμμάτων για τη σωστή διαχείριση της γης υιοθετήθηκε σε όλη τη Σιέρα Λεόνε. Οι αγρότες συχνά χρησιμοποιούν τη φωτιά για να καθαρίσουν το έδαφος από ανεπιθύμητα φυτά.

 Σαρανταπέντε χρόνια πριν οι Αμερικάνοι γιόρτασαν για πρώτη φορά την Ημέρα της Γης ενώ 16 χρόνια πριν το Παρατηρητήριο της NASA ξεκίνησε να μεταδίδει τις εικόνες του σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω του διαδικτύου.

Οι ψηλές κορυφές των Ιμαλαϊων ευθύνονται για τις σκιές που δημιουργούνται στη γύρω περιοχή. Το χιόνι πέφτει άφθονο και ο ήλιος ποτέ δεν είναι αρκετός για να το λιώσει.