Το «Meconopsis Grandis», το γνωστότερο λουλούδι στο Μπουτάν, το οποίο μοιάζει με παπαρούνα -ενώ έχει μπλε χρώμα- με ευκολία αποσπά την προσοχή του περαστικού. Το άνθος λόγω του άγονου εδάφους και του υψόμετρου (3.500-4.500 μέτρα) ανθίζει μόνο μία φορά το χρόνο στο βουνό και συγκεκριμένα κατά το τέλος Μαϊου. Τo φυτό ζει μέχρι και τον Ιούλιο, ενώ μετά οι καρποί του καταστρέφονται.

Η άνθιση του εν λόγω είδους στο όρος είναι τόσο σπάνια που κάποιοι την παρομοιάζουν με το «μύθο των Ιμαλαΐων». Η παρουσία της παπαρούνας στο Μπουτάν επιβεβαιώθηκε το 1933 από το βοτανολόγο, George Sherriff, ενώ από εκείνη τη μέρα, όπου το μυστήριο λύθηκε, το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στη «λεοπάρδαλη του χιονιού» -όπως την ονόμασαν- γνωστή ως το «φάντασμα του βουνού».

Έχοντας περιέργεια μα και το φόβο στο μυαλό μου, αποφάσισα να συνεχίσω τη διαδρομή. Ήθελα να εξερευνήσω το βουνό, τίποτα να μη με σταματήσει. Περπάτησα στη δυτική κορυφογραμμή Chele La, ενώ η ομίχλη φούντωνε στο διάβά μου. Το καταπράσινο πευκοδάσος που άλλοτε κάλυπτε την περιοχή είχε εξαφανιστεί, ενώ στη θέση του υπήρχαν μικροί και πυκνοί θάμνοι, που ξεχύνονταν στο έδαφος.

Περπατώντας κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής, είδα από μακριά μια τεράστια έκταση, η οποία καλυπτόταν από πορτοκαλί και κίτρινα άνθη. Ανέκαθεν λάτρευα τα αγριολούλουδα. Για μένα τα άνθη αποτελούν την επιτομή της αδάμαστης κομψότητας, μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια, τα λιβάδια που μου διηγούνταν η μητέρα μου. Χαμένη μες στα όνειρά μου, περπατούσα με αργό βήμα προκειμένου να βιώσω το παραμικρό στοιχείο της ανείπωτης αυτής ομορφιάς. Ξαφνικά μια φωτεινή «μπλε» έκρηξη σταμάτησε τη διαδρομή μου.

Απλώθηκαν παντού γύρω μου. Γαλανά λουλούδια στο εσωτερικό των οποίων ξεχώρισε ένα εκθαμβωτικό κίτρινο, από το οποίο κρεμόταν ένα πράσινο κοτσάνι. Σαν θάλασσα ξεχύθηκε μπροστά μου. Είχα ξεχάσει τον Lama, ο οποίος με περίμενε στην άκρη του βουνού. Ένιωθα ευλογημένη γιατί ήρθα αντιμέτωπη με έναν παράδεισο, για τον οποίο δεν είχα ιδέα πως υπήρχε.

Αργότερα το ίδιο απόγευμα επισκεφτήκαμε την κοιλάδα Haa από την άλλη πλευρά της πλαγιάς. Εκεί βρήκα κόσμο, έμαθα πληροφορίες, ενημερώθηκα για την τοπική βλάστηση και όλα τα περίεργα που κρύβει ο τόπος. Όταν έμαθα πόσο σπάνιο είναι να εντοπίσεις το συγκεκριμένο είδος παπαρούνας στην άγρια φύση, ένιωσα περήφανη για την επιλογή μου να βρεθώ στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή. Απάντησα στη δυσπιστία του συντρόφου μου για την πεζοπορία και ανακάλυψα από πρώτο χέρι το μυστικισμό που κρύβεται πίσω από το μεγαλείο του βουνού. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα".