Ενώ όλοι μας συμβουλέυουν να είμαστε χαρούμενοι και μας προτρέπουν να εξαφανίσουμε τις αρνητικές σκέψεις, η θετική σκέψη δεν είναι μονόδρομος και πολλές φορές δεν είναι η καταλληλότερη στάση απέναντι στις ποικίλες εκφάνσεις της ζωής. 

Έχοντας επιβάλλει τη θετική σκέψη ως μόνη αποδεκτή αντιμετώπιση της οποιαδήποτε κατάστασης, κινδυνεύουμε να βρεθούμε απροετοίμαστοι αντιμετωπίζοντας ένα τραγικό γεγονός, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και να παραμείνουμε συναισθηματικά ανώριμοι.

Η ζωή, έχει τις μικρές ευτυχισμένες στιγμές της, αλλά έχει και τις δυσκολίες της. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις μας θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν τον κόσμο. Όταν κάτι άσχημο συμβάινει, πρέπει να είναι αποδεκτή η οποιαδήποτε αρνητική σκέψη, γιατί πολύ απλά, αυτός είναι ο τρόπος που μας βοηθά να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. 

Ο καθηγητής τονίζει πως δεν υπάρχει τίποτα κακό σε όσους έχουν έμφυτη ροπή στην θετική αντιμετώπιση και όσους διαβάζουν βιβλία αυτο-βοήθειας, αλλά δεν πρέπει οι υπόλοιποι να εξαναγκάζονται από τις τάσεις. 

Όταν το 2016, το Εθνικό Συμβούλιο Επιθεώρησης Εργασίας των Η.Π.Α. διαπίστωσε πως στην εταιρεία T-Mobile, ήταν καθήκον των εργαζom;envn να είναι χαρωποί 8 ώρες την ημέρα και 7 ημέρες την εβδομάδα, πρότεινε θέσπιση εργασιακού νόμου που αποτρέπει την απαίτηση υποχρεωτικής ευτυχίας από οποιαδήποτε εργοδότη.

Η υποχρεωτική ευτυχία, κατά τον καθηγητή, δεν είναι ένα πρόβλημα που απαντάται μόνο στον εργασιακό χώρο αλλά και σε άλλους τομείς της ζωής και είναι ιδιαίτερα εμφανής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου καθημερινά το μεγαλύτερο ποσοστό φαίνεται να ευτυχεί καθώς αυτό είναι το κοινά αποδεκτό. 

Η εκδήλωση αρνητικών συναισθημάτων και σκέψεων είναι υγιής και απαραίτητη για την διαμόρφωση συναισθηματικής ηθικής. Ο θυμός είναι η έννομη αντίδραση στη αδικία, η θλίψη μας βοηθά να ξεπεράσουμε μία τραγωδία. Το ίδιο απαραίτητη είναι και η χαρά, αρκεί να μην είναι καταναγκαστική.

Όπως άλλωστε είχε πει και ο Karl Yung: "Η λέξη «ευτυχία» θα έχανε τη σημασία της αν δεν την εξισορροπούσε η λύπη."