Η δουλειά του, όπως ο ίδιος περιγράφει, είναι μια έρευνα και περισυλλογή στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Δεν μπορεί να συλλάβει τα πάντα, αλλά δεν μπορεί και να περιοριστεί. Αυτό τον κάνει να συνεχίζει, να ρωτά και πάντα να κοιτά.

Οι άνθρωποι αυτοί τη νύχτα νιώθουν πως οι άδειοι δρόμοι είναι δικοί τους, και κυλούν όπως θέλουν. Τη νύχτα, νοιώθουν ότι υπάρχουν στ’ αλήθεια, ότι είναι κάποιοι, ότι «μετράνε».

Αλλά η ζωή τους συνδυάζεται  με σκληρούς κανόνες και αξίες του δρόμου. Για να μείνουν ασφαλή, ζωντανά, πρέπει να μπουν σε μια συμμορία και να κυκλοφορούν σε ομάδες κάθε ώρα και στιγμή. Η ωμή βία, οι βιασμοί, τα μαχαιρώματα, η χρήση ναρκωτικών, το AIDS και η φυματίωση είναι η καθημερινή τους πραγματικότητα. Είναι τα παιδιά της νύχτας.