Σκίουρος (Squirrel)
Η φουντωτή ουρά του τρωκτικού ενέπνευσε τους αρχαίους Έλληνες που το ονόμασαν σκίουρο από το “σκιά” και “ουρά” το οποίο μετατράπηκε σε Sciurus στα λατινικά ενώ η υποκοριστική κατάληξη -ellus φαίνεται να προέρχεται από την παλαιά γαλλική λέξη “esquireul”.

Ύαίνα (Hyena)
Επίσης όνομα ζώου με ελληνική καταγωγή. Στα Αγγλικά η λέξη πάρθηκε από τη Λατινική Hyaena, που πάρθηκε από την ελληνική ὕαινα (hyaina), που σημαίνει “θηλυκός χοίρος»”.

Οραγγουτάγγος (Orangutan)
Ο ουρακοτάγκος (ή oραγγουτάγγος) κυριολεκτικά σημαίνει “πρόσωπο του δάσους”. Η λέξη είναι δάνειο από τις μαλαισιανές “orang” και “utan” που σημαίνουν “άνθρωπος” και “δάσος” αντίστοιχα.

Μυρμηγκοφάγος (Aardvark)
Οι Ολλανδοί άποικοι της Νότιας Αφρικής έδωσαν στα αγγλικά το όνομα αυτού του αφρικανικού θηλαστικού. Η λέξη είναι συνδυασμό των ολλανδικών λέξεων
aarde, “γη” και varken, “γουρούνι”.

Κουνάβι (Ferret)
Η αγγλική λέξη προέρχεται από την γαλλική fuiret, furet, υποκοριστική μορφή της λατινικής fur που σημαίνει “κλέφτης”.

Ιπποπόταμος (Hippopotamus)
Από το ελληνικό “ιπποπόταμος” που είναι συνδυασμός των λέξεων ἵππος, «άλογο» και ποταμός.

Χταπόδι (Octopus)
Ακόμη μια ονομασία με ελληνική καταγωγή. Απο το ὀκτώπους “ὀκτώ”, οκτώ και πούς “πόδια”.

Κερκοπίθηκος/ Λεμούριος (Lemur)
Ονομασία με λατινική προέλευση. Στη ρωμαίκή μυθολογία ο πληθυντικός αριθμός “lemoures” χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τα πνεύματα που αναχώρησαν. Η ονομασία τους παραπέμπει στη όψη τους που μοιάζει με αυτή των φαντασμάτων.