Για αιώνες, το Παρίσι θεωρείται η πρωτεύουσα των τεχνών και ένας μαγνήτης που προσελκύει εκατοντάδες ενθουσιώδεις νέους συγγραφείς και καλλιτέχνες που επιδιώκουν να εμπνευστούν από την ομορφιά της αρχιτεκτονικής και τη μαγική ουσία των δρόμων της. Ωστόσο, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι κατά την αλλαγή του αιώνα, η πόλη έγινε το κέντρο των σημαντικότερων καλλιτεχνικών και ιστορικών κινημάτων. Δεκάδες από τις σημαντικότερες προσωπικότητες έζησαν και δημιούργησαν την τέχνη τους στο Παρίσι: Degas, Van Gogh, Toulouse-Lautrec, Matisse, Manet, Monet, Picasso, Dali, Buñuel, Fitzgerald, Hemingway.

Αυτό το περιβάλλον ήταν επίσης ο ιδανικός τόπος για άλλους καλλιτέχνες να αναπτύξουν την τέχνη τους. Τέτοια είναι η περίπτωση του Cheri Hérouard, ενός κάπως άγνωστου εικονογράφου ο οποίος εργάστηκε για σαράντα πέντε χρόνια στο διάσημο περιοδικό La Vie Parisienne, ένα εβδομαδιαίο περιοδικό με μια τεράστια ποικιλία θεμάτων, που κυμαίνονταν από ερωτικές εικόνες, λογοτεχνία, τέχνη, κινηματογράφο και μόδα, σε πληροφορίες και σχετικά νέα. Για πάνω από εκατό χρόνια, το περιοδικό αυτό  ήταν μία από τις πιο δημοφιλείς εκδόσεις.

Αλλά ας δούμε λίγο περισσότερο από τα λίγα πράγματα που γνωρίζουμε για τη ζωή του Hérouard. Μόλις λίγες ημέρες πριν από τη γέννησή του, ο βιολογικός πατέρας του πέθανε σε ένα τρομερό ατύχημα σε κυνήγι το 1881. Σύντομα, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε έναν πλούσιο άνδρα, άμεσο απόγονο του γιατρού του βασιλιά Λουδοβίκου XIII, που τον υιοθέτησε πρόθυμα και του έδωσε το όνομά του . Καθώς συνέχισε με τις κανονικές του σπουδές, οι γονείς του προσπάθησαν να τον ενθαρρύνουν να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα, αλλά η καλλιτεχνική του φιλοδοξία τον ώθησε να μετακομίσει στο Παρίσι και να συνεχίσει τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις. Στα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα άρχισε να προωθεί τις εικονογραφήσεις του. Λέγεται μάλιστα ότι ο βραβευμένος με Νόμπελ Anatole France είδε τα πρώτα του έργα και τον ενθάρρυνε να συνεχίσει να σχεδιάζει.

Το 1902, η πρώτη του εικονογράφηση δημοσιεύθηκε στο Le Journal de la Jeunesse, που τον οδήγησε να υποβάλει περισσότερα από τα έργα του σε άλλα περιοδικά όπως το Mon Journal. Εδώ, εικονογραφεί για ένα νεότερο κοινό και ενδιαφέρθηκε αρκετά για φανταστικά πλάσματα και ιστορίες, τις οποίες υιοθέτησε ως κύρια υπογραφή του ως εικονογράφος. Σύντομα, του προσφέρθηκε δουλειά στο La Vie Parisienneand,. Ωστόσο, ενώ συνεργαζόταν για τη συγκεκριμένη έκδοση, άρχισε να δημιουργεί διαφορετικές εικονογραφήσεις με το όνομα Herric. Αυτό το ψευδώνυμο έγινε το τέλειο alter ego για να εξερευνήσει τις πιο σκοτεινές και ατμοσφαιρικές φαντασιώσεις της εποχής μέσω εξαιρετικών ερωτικών παραστάσεων.

Σαν Herric, έκανε εικονογραφήσεις για μια έκδοση του Kama Sutra, και αρκετών μυθιστορημάτων. Αυτές οι ιδιαίτερες αναγνώσεις βιώνουν μια αιχμή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και πολλοί εικονογράφοι δούλεψαν ανώνυμα (ή χρησιμοποίησαν άλλα ονόματα) για να αποκρύψουν την πραγματική τους ταυτότητα. Ωστόσο, δεδομένου ότι ήταν εξαιρετικά δημοφιλείς, ήταν ένας κίνδυνος που άξιζε να ληφθεί. Αυτά τα μυθιστορήματα ήταν ένας τύπος πορνογραφικής μυθοπλασίας που διερεύνησε την πιο σκοτεινή πλευρά της σεξουαλικότητας, ή με άλλα λόγια, τι θεωρήθηκε σκοτεινό και διεστραμμένο, όπως ο σαδομασοχισμός και η δουλεία.

Ο Χέρι Χερουάρ δεν είναι τόσο γνωστός όσο αξίζει. Ωστόσο, εκατομμύρια άνθρωποι απολάμβαναν τα έργα του χωρίς να γνωρίζουν ποιος τα έκανε. Είτε μέσω της συνεργασίας του με το La Vie Parisienne, είτε μέσω των τρελών και κινκυ έργων του, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Hérouard ήταν σίγουρα ένας άνθρωπος της εποχής του. Με άλλα λόγια, έζησε και έδειξε να είναι ένας πρωτοποριακός άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην εξερεύνηση της τέχνης του.