Το Φιλί(1886), είναι ένα σύμπλεγμα από μάρμαρο, ενώ αργότερα το Μουσείο Ροντέν στο Παρίσι χύτευσε δικαιωματικά, άλλα τέσσερα νόμιμα αντίγραφα, ένα από τα οποία έχει εξασφαλίσει το Ίδρυμα Ωνάση στην Αθήνα. 

Όπως πολλές από τις ανεξάρτητες συνθέσεις του Ροντέν,  το Φιλί πηγάζει από ένα ανάγλυφο σύμπλεγμα που κοσμούσε το μέσον του αριστερού πλαισίου της Πύλης της Κολάσεως (γύρω στο 1880-1881) και απεικόνιζε τον Πάολο και τη Φραντζέσκα ένα φημισμένο ζευγάρι εραστών που έζησαν στον Μεσαίωνα και δολοφονήθηκαν από τον απατημένο σύζυγο Gianciotto Μalatesta, άρχοντα του Ρίμινι, την ώρα που αντάλλασσαν το πρώτο τους φιλί.

Ο Ροντέν αποφάσισε να αποσύρει τελικά τη σύνθεση από την Πύλη της Κολάσεως , θεωρώντας ότι το Φιλί απεικόνιζε μια στιγμή άρρητης ευδαιμονίας που δεν ταίριαζε με το πνεύμα του συνόλου. 

Έτσι άρχισε να δουλεύει τη σύνθεση ανεξάρτητα από το 1882. Το 1887 το σύμπλεγμα είχε ήδη ολοκληρωθεί και παρουσιάστηκε στο Βέλγιο. Το 1888 η Διεύθυνση Καλών Τεχνών του γαλλικού κράτους παρήγγειλε στον γλύπτη ένα αντίτυπο σε μάρμαρο που δεν έπαψε ποτέ να λατρεύεται από το κοινό

 «Το μυστικό της γλυπτικής» έλεγε ο Ροντέν, «βρίσκεται στο πλάσιμο και το πλάσιμο είναι συνώνυμο της ζωής». Το Φιλί θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα υπερβολικά αισθησιακό έργο. Θα ήταν όμως πλάνη. Η ένωση των δύο νέων ανθρώπων έχει μιαν άφατη ιερότητα. Ρίγος φαίνεται να διαπερνά το ωραίο σώμα των τρυφερών εραστών, μεταδίδοντας στον σιωπηλό θεατή μια στιγμή ιερής συγκίνησης.


«Το σπουδαιότερο» γράφει ο Ροντέν στη διαθήκη που απευθύνει προς τους νέους καλλιτέχνες «είναι να συγκινείσαι, να αγαπάς, να ελπίζεις, να πάλλεσαι, να ζεις». Αυτός ο παλμός της ζωής, αυτός ο θεϊκός έρωτας εμψυχώνει ολόκληρο το έργο του, που συνεχίζει να παρασύρει, στην περιπέτεια που βίωσε αυτή η γοητευτική προσωπικότητα που αγάπησε βαθειά τις γυναίκες και το σώμα τους, στα βαθειά νερά απαράμιλλης τέχνης του.