Το 1869, το άσυλο άνοιξε τις πόρτες του για τα άτομα που έπασχαν από χρόνιες ψυχικές ασθένειες. Χτισμένο στην ανατολική όχθη της λίμνης Σενέκα στη Νέα Υόρκη για ένα διάστημα, υπήρξε το μεγαλύτερο ψυχιατρικό κέντρο της Χώρας, με περισσότερα από 80 κτήρια σε μια έκταση 1.400 στρεμμάτων.
Έκτοτε, ο αριθμός των τροφίμων που φιλοξενούνταν στο άσυλο αυξήθηκε ραγδαία και ο αριθμός τους το 1877 ξεπέρασε τους 1.500. Το 1995, το άσυλο έπαυσε τη λειτουργία του και η εκκένωση των εγκαταστάσεων έφερε στο φως τα προσωπικά αντικείμενα που είχαν επιλέξει οι ασθενείς για συντροφιά. Ξεχασμένοι μικροί θυσαυροί μέσα στις βαλίτσες τους, που κατέληξαν εκθέματα στο κρατικό μουσείο της Νέας Υόρκης.