Οι Flappers αποτελούσαν ιδιαίτερη κατηγορία νεαρών δυτικών γυναικών τη δεκαετία του ’20 που φορούσαν κοντές φούστες, έκοβαν τα μαλλιά τους, άκουγαν τζαζ και απέρριπταν οτιδήποτε θεωρούνταν αποδεκτή συμπεριφορά. Φορούσαν έντονο μακιγιάζ, έπιναν, αντιμετώπιζαν απερίσκεπτα και ανέμελα το σεξ, κάπνιζαν, οδηγούσαν και κατέρριπταν όλα τα κοινωνικά και σεξουαλικά στερεότυπα. Ενσωμάτωναν στη συμπεριφορά τους την υπερβολική «άνεση» του hipster.

Το Harlem Renaissance ήταν ένα κίνημα που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’20 και αφορούσε στην πολιτιστική, κοινωνική και εικαστική έκρηξη που σημειώθηκε στο Harlem. Την εποχή εκείνη ήταν γνωστό ως το New Negro Movement. Ένας ηθοποιός, μια συγγραφέας κι ένας τραγουδιστής (John Bantry, Nancy Cunard καιTaylor Gordon) στο Harlem το 1930.

Oι hepcats ήταν μουσικοί της τζαζ οι οποίοι συνήθως συνόδευαν την τέχνη τους με ναρκωτικά, χωρίς αυτό να αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Εδώ ο Thelonius Monk έξω από το Minton’s Playhouse της Νέας Υόρκης, το 1940.

Μέρος της γενιάς των Beat (τέλη ’50 – αρχές ’60) οι Beatniks υπήρξαν αντικομφορμιστές τόσο στην εμφάνιση όσο και στη σκέψη. Σύχναζαν σε καφέ όπου διάβαζαν ποίηση, μιλούσαν για τζαζ μουσική, την κοινωνία, την ανθρωπότητα, ενώ πειραματίζονταν με διαφόρων ειδών ναρκωτικές ουσίες – κυρίως τις καλλιεργήσιμες. Εδώ εκπρόσωποι της γενιάς των Beatniks ο Larry Rivers, Jack Kerouac, Gregory Corso, David Amram και ο Allen Ginsberg τη δεκαετία του ’60.

Ξυπόλητοι hippies σε ένα από τα πολλά φεστιβάλ της δεκαετίας του ’70.

Η γενιά του break-dance τα «B-boys» στους δρόμους της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του ’80. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι η συντομογραφία «B-boys» διατηρεί τις ρίζες της στην αργκό της δεκαετίας του ’60 και περιέγραφε τις σεξουαλικές (ομοφυλοφιλικές) προτιμήσεις ανδρών (Bottom-Boy). Στην πορεία το «B-boys» απέκτησε άλλη έννοια, των «Break-dance boys».

Η γενιά του Grunge, με «βάση» το Seattle μεσουρανούσε τη δεκαετία του ’90. Εδώ θαυμαστές των Nirvana.

Και οι περιβόητοι hipsters.Εδώ στο Williamsburg, του Brooklyn τη δεκαετία του 2000.