ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Στοχοποιώντας το «διαφορετικό»

Tweet
Share
Εικονογράφηση:  Elena Megalos Εικονογράφηση: Elena Megalos
Tweet
Share

Η υστερία με την οποία υποδέχθηκε η ελληνική κοινωνία την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια καταδεικνύει ότι βρισκόμαστε πολύ μακριά από το να οικειοποιηθούμε προοδευτικά και ανοιχτόμυαλα χαρακτηριστικά. Το τι κάνει ο καθένας πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού του, δεν θα έπρεπε να αφορά κανέναν. Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται αυτό για μια παραδοσιακά παρεμβατική, στις υποθέσεις των διπλανών της, κοινωνία. Το να διασφαλίζονται τα δικαιώματα όλων θα έπρεπε από την άλλη να αποτελεί επιδίωξη όλων.

Πρόσφατη έκθεση της ΜΚΟ Colour Youth (Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας) επιβεβαιώνει ότι υπάρχει δραματική αύξηση των περιστατικών ομοφοβικών επιθέσεων στην Αθήνα, όπως καταγράφηκαν στην υπηρεσία «Πες το σ' εμάς» από την 1η Απριλίου 2014 έως τις 30 Νοεμβρίου 2015. Η υπηρεσία «Πες το σ' εμάς» είναι προσβάσιμη μόνο σε άτομα που διαμένουν στην Αττική, καταδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν αντίστοιχα στοιχεία για την περιφέρεια, όπου η κατάσταση θεωρείται πολύ χειρότερη από τους ειδικούς.


Στο σύνολο των 101 περιστατικών, που καταγράφηκαν το παραπάνω διάστημα πέντε αποτελούν επιθέσεις με πρόκληση βαρέων σωματικών βλαβών, 19 επιθέσεις με πρόκληση ήπιων σωματικών βλαβών, ένας βιασμός, μία ασέλγεια, 94 λεκτικές επιθέσεις με ομοφοβικούς/τρανσφοβικούς χαρακτηρισμούς, δύο φθορές περιουσιακών στοιχείων, μία διατάραξη οικιακής ειρήνης, 20 λεκτικές επιθέσεις με διατύπωση απειλών, τέσσερις περιπτώσεις διακριτικής μεταχείρισης και 29 άλλες ενέργειες (π.χ. εκσφενδόνιση αντικειμένου κατά του θύματος, φτύσιμο κ.λπ.).

Από το σύνολο των περιστατικών τα 96 καταγράφηκαν από τα ίδια τα θύματα, ενώ τα πέντε από αυτόπτες μάρτυρες.

colouryouth

Από τα 101 κρούσματα ομοφοβικής βίας, ένα έγινε το 2009, δύο το 2011, τρία το 2013, 22 το 2014 και 73 το 2015, αλλά όλα καταγγέλθηκαν την περίοδο Απρίλιος 2014-Νοέμβριος 2015. Ιδιαίτερη σημασία, ωστόσο έχει ότι πρόκειται μόνο για τα καταγεγραμμένα περιστατικά καθώς εκτιμάται ότι η πλειονότητα των κρουσμάτων αποσιωπούνται από τα ίδια τα θύματα.

Πάνω από τα μισά περιστατικά (52 στον αριθμό) έγιναν σε ανοιχτό δημόσιο χώρο, όπως για παράδειγμα, δρόμοι, πεζοδρόμια, πλατείες, πάρκα, παραλίες, στάσεις λεωφορείων/τρόλεϊ/τραμ κ.λπ. Ακόμα, 14 περιστατικά έγιναν σε ιδιωτικούς χώρους, στους οποίους περιλαμβάνονται σπίτια φίλων, γνωστών του θύματος αλλά και χώροι ιδιωτικών επιχειρήσεων, εταιρειών κ.τ.λ.

Επιπλέον, εννέα περιστατικά έγιναν σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Άλλα, εννέα περιστατικά έλαβαν χώρα στο σπίτι του θύματος από πρόσωπο του άμεσου συγγενικού περιβάλλοντος. Άλλα οκτώ περιστατικά σημειώθηκαν εντός δημόσιου φορέα/υπηρεσίας, όπως, για παράδειγμα, δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων, Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, ΔΟΥ, υπουργεία, οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης κλπ.

Έξι περιστατικά έγιναν στο διαδίκτυο, μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, μέσω εσωτερικού διαλόγου, αναρτήσεων ή/και σχολίων στα κοινωνικά δίκτυα κ.λπ, δύο περιστατικά έγιναν μέσω τηλεφώνου – κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνδιάλεξης ή μέσω μηνυμάτων – και, τέλος, ένα περιστατικό ξεκίνησε σε δημόσιο χώρο και συνεχίστηκε εντός του ιδιωτικού χώρου και συγκεκριμένα, εντός επιχείρησης.

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: Προηγούμενο θέμα Επόμενο θέμα

Προσθήκη σχολίου

Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman