Από την άλλη, δεν είναι λίγες οι επιχειρήσεις σήμερα που φαίνεται πως θεωρούν ότι όσο περισσότερο φιλικές γίνονται προς το περιβάλλον, τόσο η προσπάθεια τους αυτή θα διαβρώσει την ανταγωνιστικότητα τους. Πιστεύουν δηλαδή, ότι το κόστος τους θα αυξηθεί και δεν θα μπορούν να παρουσιάσουν άμεσα οικονομικά οφέλη.

Διαβάζοντας διάφορα άρθρα στον διεθνή τύπο για την βιώσιμη ανάπτυξη και το πως την αντιλαμβάνονται οι περισσότερες δυτικές επιχειρήσεις, εξάγω το συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία τους θεωρεί πως η μετατροπή των λειτουργιών ή των προϊόντων τους σε φιλικότερα προς το περιβάλλον, θα τις οδηγήσει σε μειονεκτική θέση έναντι άλλων επιχειρήσεων, σε αναπτυγμένες ή αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες όμως δεν αντιμετωπίζουν την ίδια πίεση. Πιστεύουν δηλαδή ότι, βιώσιμη βιομηχανία σημαίνει απαραιτήτως νέο εξοπλισμό και διαδικασίες, για τις οποίες οι πελάτες τους δεν θα πληρώσουν περισσότερα χρήματα, ώστε να αποκτήσουν φιλικά προς το οικοσύστημα προϊόντα, ιδιαίτερα όσο η παγκόσμια οικονομία είναι σε ύφεση. Και γι αυτό, οι περισσότεροι μάνατζερ θεωρούν την βιώσιμη ανάπτυξη σαν κομμάτι της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, διαχωρίζοντας την από τους επιχειρηματικούς τους στόχους. 

Δεν είναι τυχαίο, ότι ο αγώνας για την σωτηρία του πλανήτη αποτελεί πεδίο διαρκούς αντιπαράθεσης μεταξύ κυβερνήσεων και επιχειρήσεων και μεταξύ ακτιβιστών/ καταναλωτών και κυβερνήσεων. Στο σημείο αυτό φαίνεται πως κάνουμε ένα βήμα μπρος και δύο πίσω. Οι ειδικοί ασκούν πέσεις και προτείνουν λύσεις πολύ σκληρές για να νομοθετηθούν, διατυπώνοντας ταυτόχρονα την άποψη ότι η αυτόβουλη και εθελοντική δράση είναι αναποτελεσματική. Άλλοι πιστεύουν πως εκπαιδεύοντας και οργανώνοντας τους καταναλωτές, αυτοί με τη σειρά τους θα ασκήσουν πιέσεις προς τις επιχειρήσεις, έτσι ώστε να γίνουν πιο ευαίσθητες και φιλικές προς το περιβάλλον. 

Τα στελέχη επιχειρήσεων από την άλλη πλευρά, συμπεριφέρονται σαν να έχουν να επιλέξουν μεταξύ των μεγάλων κοινωνικών οφελών από την ανάπτυξη βιώσιμων προϊόντων και του οικονομικού κόστος που αυτή συνεπάγεται. Διεθνείς έρευνες, έχουν δείξει, ότι η βιωσιμότητα είναι η «μητρική φλέβα» της επιχειρηματικής και τεχνολογικής καινοτομίας. Ακόμα, η διαδικασία παράγει επιπρόσθετα έσοδα από καλυτέρα βιώσιμα προϊόντα τα οποία βοηθούν τις επιχειρήσεις να αναπτυχθούν. 

Αν και η αναζήτηση για βιωσιμότητα από πολλές επιχειρήσεις έχει αρχίσει να μεταβάλει το ανταγωνιστικό πεδίο, θεωρείται ότι αυτό μπορεί να λειτουργήσει σαν μοχλός πίεσης γι’ αυτές που δεν έχουν προσανατολιστεί προς αυτήν την κατεύθυνση, ώστε να αλλάξουν αντίληψη για τα προϊόντα, την τεχνολογία τις διαδικασίες και τα επιχειρηματικά μοντέλα που απαιτούνται.