Τι νομίζει πως είναι ο Αντώνης Σαμαράς που ελέω Κώστα Καραμανλή γίνηκε από τα αζήτητα πρωθυπουργός (όπως γίνηκε…), τι νομίζει ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής ότι είναι, υπολογίζοντας πως αν επιμείνει στην ιδιότυπη αποστρατεία του θα επιστρέψει μέσω της επίμονης αφωνίας του, ως παράκλητος, ποιος είναι ο, πολιτικά εντελώς ατάλαντος, Ευάγγελος Βενιζέλος που μας ταλαιπωρεί μέσα στους αφρούς της αποτυχίας του, γιατί, ο Ανδρέας Λοβέρδος έχασε το φλέγμα του και φέρεται σαν χούλιγκαν, τι μέρος του λόγου είναι κάτι πολιτευτάκηδες σαν αυτόν τον ανεκδιήγητο Κεγκέρογλου που πρωτοστατούν σε εκδηλώσεις μένους στο Κοινοβούλιο, πως μπορεί να ψηφίζουν συνετοί άνθρωποι, αυτήν την υστερική καρικατούρα που ακούει στο κατά τα άλλα εύηχο όνομα Άδωνις Γεωργιάδης, τι βιολί βαράει τελικά, ο ίδιος ο αρχηγός της ΝΔ σήμερα, Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος το μόνο που υπόσχεται είναι να λέει λιγότερα ψέμματα, εφαρμόζοντας όμως, πιστά τα μνημονιακά μέτρα, αλλά, χωρίς να έχει απολύτως κανένα σχέδιο να τα αντικαταστήσει με κάτι πιο…εθνικό, τι κάνουν η Φώφη και ο Σταύρος που δείχνουν πια να μην καταλαβαίνουν που βρίσκονται και που πατάνε, τι δουλειά έχουν αυτοί οι αηδιαστικοί Ναζί στο Κοινοβούλιο, ποιους ανθρώπους στέλνουμε εκεί μέσα, τι κάνει η πραγματική Αριστερά πέρα από τον κομφορμισμό και την αυταρέσκειά της να δώσει έμπνευση κι ελπίδα στο λαό και τι κάνουμε αλήθεια τώρα εμείς και πόσο ακόμα να σταθούμε Όρθιοι, σε αυτήν την παραιτημένη κι ανήμπορη χώρα; Η τελευταία ερώτηση, επιστρέφει αναπάντητη στ΄ αυτιά μας ειρωνικά, σαν ηχώς από το εγχώριο πολιτικό υπερπέραν.

Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε λίγο χρόνο, εγκαταλείποντας τις ιδεολογικές αρχές του (για Πρόγραμμα, δεν μπορούμε να μιλήσουμε…) έγινε «σαν και τα μούτρα τους», νομίζουνε όλοι αυτοί χαιρέκακα, ότι τους δικαιώνει. Κι αντιμετωπίζουν τον λαό σαν χρυσόψαρο χωρίς μνήμη. Ώστε να ξεχάσουμε ότι εξαιτίας τους φτάσαμε στη σημερινή παρακμή.

Παληά συστήματα, δημοσιολόγοι, στυλοβάτες δημοσιογράφοι που σιτίζονταν στο Πρυτανείο του κατ΄ ευφημισμόν εκσυγχρονισμού, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που χάσανε τη βόλεψή τους κι ένα σωρό πληγέντες από την ερασιτεχνική προσπάθεια της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να οικοδομήσει νέες συμμαχίες, επιτίθενται τώρα κατά βούλησιν.  

Και καλά αυτοί. Αλλά, το μυαλό των αλλονών, απασχολημένο στα μικροπολιτικά τους παιχνίδια δεν πάει λίγο παρακάτω, μήπως και βρούμε εθνικά συμφέρουσες λύσεις, την ώρα που ό,τι καλύτερο αντικειμενικά έχουμε, τα παιδιά μας, παίρνουν τους δρόμους της ξενητειάς-και χωρίς ένας, κυνικός Καζαντζίδης αυτήν τη φορά, να βρεθεί να τραγουδήσει το έπος τους.